Ένα εξάρτημα που χρησιμοποιείται, ακόμα, από αρκετούς ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλων είναι ο πνίχτης που τους φορούν στο λαιμό για να διορθώσουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές.
Και είναι μία αποτρόπαια πράξη. Είναι απορίας άξιον, πώς μπορούν και φορούν στον «αγαπημένο» τους φίλο ένα εξάρτημα που του προκαλεί πόνο, αλλά και προβλήματα υγείας. Και όχι μόνον.
Σε αυτούς τους ιδιοκτήτες/κηδεμόνες η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη, θέτει το ερώτημα: «Πνίχτης: ένα «μαγικό εργαλείο, ή ένα ανήθικο αξεσουάρ πόνου;».
«Ο πνίχτης είναι ένα λουρί, που -όπως λέει και η λέξη- πνίγει, στραγγαλίζει τον σκύλο. Πράγμα που σημαίνει ότι του προκαλεί πόνο, δυσφορία, εκνευρισμό, ή φοβία. Τίποτα το θετικό, δηλαδή.
Ο πνίχτης, συνήθως, χρησιμοποιείται για διόρθωση του τραβήγματος στη βόλτα, για επιθετική συμπεριφορά και, γενικά, προκειμένου να ελεγχθεί ένας ατίθασος σκύλος.
Οι κηδεμόνες, ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα να διορθώνουν τα συμπτώματα, κι όχι τις αιτίες. Γιατί όλα τα παραπάνω είναι συμπτώματα: αιτία του τραβήγματος μπορεί να είναι η συσσωρευμένη ενέργεια, αιτία της επιθετικότητας μπορεί να είναι η μη κατάλληλη κοινωνικοποίηση, κτλ. Άρα, χρειάζεται να βρούμε τη συγκεκριμένη αιτία και να δουλέψουμε πάνω σε αυτή, κι όχι να χρησιμοποιούμε ένα αμφιλεγόμενο αξεσουάρ, που «τα διορθώνει όλα γρήγορα και χωρίς κόπο»…
Ο πνίχτης στηρίζεται στη διόρθωση του σκύλου μέσω του πόνου. Και ξέρουμε πολύ καλά, ότι η βία δεν είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος εκπαίδευσης.
Πρόσφατη έρευνα του UniversidadedoPorto στην Πορτογαλία έδειξε ότι η βίαιη συμπεριφορά προς τον σκύλο μας τον φοβίζει για μεγάλο διάστημα και ότι η υπομονή είναι μια πολύ ανώτερη μέθοδος εκπαίδευσής του. Οι επιστήμονες μελέτησαν 42 σκύλους από σχολές που χρησιμοποιούσαν μέθοδο εκπαίδευσης βασισμένη στην ανταμοιβή, και 50 σκύλους από σχολές με εκπαίδευση αποστροφής.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι σκύλοι που διδάσκονταν με φωνές και τράβηγμα λουριού ήταν πιο στρεσαρισμένοι, καθώς βρέθηκαν υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης στο σάλιο τους, ενώ ήταν πιο αργοί στην απόδοσή τους.
Να, λοιπόν, γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τον πνίχτη:
1) Διαταράσσει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σκύλου και κηδεμόνα: Όταν ο σκύλος νιώθει πόνο και καταλαβαίνει ότι αυτός προέρχεται από τον κηδεμόνα του, αρχίζει να νιώθει σύγχυση. Πώς, ενώ κατά τα άλλα ο κηδεμόνας του είναι καλός, περιποιητικός και τον αγαπάει, χρησιμοποιεί στη βόλτα ένα εργαλείο που του προκαλεί πόνο; Ο σκύλος δεν μπορεί να το κατανοήσει και μπερδεύεται, με αποτέλεσμα σταματήσει να τον εμπιστεύεται.
2) «Διορθώνουμε» το σύμπτωμα κι όχι την αιτία: Τα περισσότερα προβλήματα που παρουσιάζει ο σκύλος μας στη συμπεριφορά του είναι τα συμπτώματα μιας βαθύτερης αιτίας. Εφόσον, λοιπόν, δεν ασχολούμαστε με την αιτία, έχουμε κάνει τη μισή δουλειά. Κατά πάσα πιθανότητα, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υφίσταται και θα χειροτερεύει.
3) Προκαλεί σωματικά τραύματα: Είναι γνωστές οι εικόνες σκύλων με έναν λαιμό γεμάτο τρύπες, ενώ είναι αρκετά συχνοί οι τραυματισμοί της τραχείας. Μπορεί να υπάρξουν προβλήματα στο θυρεοειδή ή την όραση, λόγω της πίεσης, όπως επίσης στη σπονδυλική στήλη και τον αυχένα.
4) Μπορεί να δημιουργήσει άλλα προβλήματα συμπεριφοράς: Συνήθως, οι βίαιες μέθοδοι οδηγούν, είτε σε επιθετικότητα, είτε σε φοβία. Ο σκύλος, δηλαδή, μπορεί να αντιδράσει στον πόνο, είτε με εκνευρισμό, είτε εκδηλώνοντας φόβο και απώλεια αυτοπεποίθησης.
5) Υπάρχουν άλλα αξεσουάρ, τα οποία είναι πολύ πιο αποτελεσματικά και τελείως ανώδυνα για τον σκύλο: Όπως, για παράδειγμα, το χάλτι, ένα λουρί που δεν πιέζει το λαιμό και προσφέρει καλύτερο έλεγχο.
Οι κηδεμόνες σκύλων θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχουν «μαγικά ραβδιά», που λύνουν τα προβλήματα ως δια μαγείας. Η επίλυση ενός προβλήματος προϋποθέτει να βρούμε την αιτία και να την αντιμετωπίσουμε σωστά: να απευθυνθούμε, δηλαδή, σε έναν ειδικό και να αφιερώσουμε χρόνο, ώστε με προσωπική δουλειά και υπομονή να διορθώσουμε το πρόβλημα του σκύλου μας».
Διαβάστε επίσης
Ωμά κόκαλα: Μπορούμε να τα δίνουμε στον σκύλο;
Διελκυστίνδα: Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το δημοφιλές παιχνίδι με τον σκύλο
