Έχουν και οι δύο «ερευνητική» διάθεση και θέλουν να μαθαίνουν τι είναι και πώς γίνεται το κάθε τι. Κάθονται και οι δύο σε… αναμμένα κάρβουνα και ενθουσιάζονται «στο πι και φι».
Η σχέση αυτή προκαλεί συγκίνηση και θαυμασμό. Γιατί, όταν ο σκύλος συναντά ένα παιδί και γίνονται αχώριστοι φίλοι, τότε αρχίζει μια σχέση ζωής. Αρκεί, από την αρχή της γνωριμίας τους να υπάρχει σωστή καθοδήγηση, έτσι ώστε να παίζουν με ασφάλεια και να αναπτυχθεί μία αρμονική συμβίωση.
Ο σκύλος είναι η καλύτερη συντροφιά για ένα παιδί, και μπορεί να του καθορίσει τον τρόπο ζωής και σκέψης του.
Γι’ αυτήν τη σχέση μας μιλά η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη, και μας δίνει πολύτιμες συμβουλές για το πώς πρέπει να παίζει το παιδί με το τετράποδο φιλαράκι του.
«Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ένα κατοικίδιο είναι η καλύτερη παρέα για ένα παιδί. Ιδίως με τον σκύλο, ένα παιδί μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία: και οι δύο έχουν περιέργεια, είναι ανυπόμονοι και ενθουσιάζονται εύκολα.
Ο σκύλος μαθαίνει πολλά σημαντικά πράγματα σε ένα παιδί, όπως το να σέβεται, να αγαπά με ανιδιοτέλεια και όχι με εγωισμό, και να μοιράζεται. Το πιο σημαντικό, μάλιστα, είναι ότι του τα μαθαίνει με τέτοιο τρόπο, που το παιδί δεν αντιδρά, γιατί δεν νοιώθει εξαναγκασμό ή επιβολή, όπως θα φαινόταν αν αυτά τα διδάγματα τα έδιναν οι γονείς.
Ένα τέτοιο παιδί έχει περισσότερες πιθανότητες, μεγαλώνοντας, να γίνει ένας ενήλικας που θα νοιάζεται και θα φροντίζει τον αδύναμο που θα βρεθεί στο δρόμο του, και θα υπερασπίζεται τον ανυπεράσπιστο.
Είναι, ωστόσο, εξίσου σημαντικό να καθοδηγήσουμε σωστά, τόσο το παιδί όσο και τον σκύλο, στο να συναντηθούν και να παίξουν με ασφάλεια. Επιβάλλεται να τους έχουμε πάντα υπό επιτήρηση, όσο και να εμπιστευόμαστε και τους δύο, διότι μια στιγμή παρεξήγησης αρκεί για να έχουμε δυσάρεστες εξελίξεις.
Αυτά είναι τα τρία πράγματα που πρέπει να προσέξουμε, ώστε παιδί και σκύλος να απολαύσουν το παιχνίδι χωρίς φόβο και ατυχήματα.
1) Σωστή προσέγγιση: Θα πρέπει να μάθουμε στο παιδί, αλλά και στον σκύλο, πώς να πλησιάζονται και να αλληλεπιδρούν ήρεμα. Η πρώτη προσέγγιση είναι «το Α και το Ω» για τη μεταξύ τους σχέση. Το παιδί θα πρέπει να μάθει να μην τρέχει καταπάνω στον σκύλο, να μην τον πειράζει όταν τρώει, να μην τον πονάει τραβώντας σημεία του σώματός του, να μην τον χτυπάει και να μην του φωνάζει. Ο σκύλος, αντίστοιχα, θα πρέπει να μάθει να μην πηδά πάνω στο παιδί (ιδιαίτερα αν είναι μεγαλόσωμος) και να μην το δαγκώνει (για παιχνίδι).
2) Όχι παιχνίδια ανταγωνισμού: Παιχνίδια τύπου διελκυστίνδας, όπου κρατά ο ένας ένα παιχνίδι από τη μια πλευρά και ο άλλος από την άλλη, είναι λίγο επίφοβα. Είναι πολύ πιθανό, ο σκύλος πάνω στην ορμή του να κερδίσει το παιχνίδι, να γίνει λίγο επιθετικός, ενώ από το τραβολόγημα, ίσως, το παιδί πέσει και τραυματιστεί. Παιχνίδια διασκεδαστικά και ανώδυνα μπορεί να είναι το τρέξιμο σε περιφραγμένο χώρο, το fetch (πέταγμα ενός παιχνιδιού για να το φέρει πίσω ο σκύλος), ο κρυμμένος θησαυρός, το κρυφτό και, βέβαια, τα ευφάνταστα παιχνίδια που επινοούν τα παιδιά!
3) Όλες οι ώρες δεν είναι για παιχνίδι: Καλό είναι, τα παιδιά να μην παίζουν με τον σκύλο όταν είναι σε υπερένταση ή έχουν εκνευρισμό, ή εάν ο σκύλος πεινάει ή θέλει να ξεκουραστεί.
Ακολουθώντας όλα τα παραπάνω, το παιχνίδι παιδιού – σκύλου θα είναι διασκεδαστικό, αλλά και παιδαγωγικό.
Εάν θέλετε να δείτε τα παιδιά σας να γίνονται υπεύθυνα, σωστοί άνθρωποι, να νοιάζονται για τους άλλους και, κυρίως, να είναι ευτυχισμένα, μην τους στερήσετε αυτό το δώρο: να μεγαλώσουν με κατοικίδια.
Θα είναι το πιο ανεκτίμητο δώρο της ζωής τους».
