Τις διαφορετικές νοοτροπίες, ή «προσλαμβάνουσες», μπροστά στην απειλή της πανδημίας του κορωνοϊού εξέτασε ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Λειψίας θέλοντας να διακριβώσει πώς επιδρά στην ψυχική υγεία και τα επίπεδα άγχους ο τρόπος σκέψης και «κωδικοποίησης» της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης.
Η σχετική μελέτη διενεργήθηκε σε δείγμα 979 Γερμανών ενηλίκων και αποκάλυψε πως το να πιστεύεις ότι τα πράγματα είναι σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχό σου, ότι είναι υπό τον έλεγχο άλλων ή το να εκλαμβάνεις την πανδημία του κορωνοϊού ως πρόκληση μπορεί να είναι σχετικά ευεργετικοί τρόποι σκέψης για να μετριαστεί το άγχος και η ανησυχία σε αυτές τις δύσκολες και αβέβαιες στιγμές παγκοσμίως.
Αναλύθηκαν συνολικά έξι μοτίβα σκέψης ή «εκτίμησης» του τι συνιστά για τον καθέναν η πανδημία και πώς συσχετίζονται με τη συνολική ψυχολογική κατάσταση του ατόμου εν καιρώ πανδημίας. Ας δούμε τον ορισμό τους και ποια είναι τα ευρήματα της μελέτης που διενεργήθηκε υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Hannes Zacher και η οποία δημοσιεύεται στο American Psycologist.
Έχουμε εμείς τον έλεγχο: Η πεποίθηση ότι η κατάσταση που δημιουργείται από την πανδημία μπορεί σε μεγάλο βαθμό να ελεγχθεί μέσω ατομικών επιλογών και ενεργειών – παραπέμπει στην εσωτερική σφαίρα ελέγχου στην ψυχολογική κλίμακα του Rotter για το ποιος ορίζει τη μοίρα μας.
Οι άνθρωποι με εσωτερικό σημείο ελέγχου είναι πιο πιθανό να πιστεύουν ότι προληπτικά μέτρα όπως η χρήση μάσκας ή το συχνό πλύσιμο χεριών είναι αποτελεσματικοί τρόποι πρόληψης της διασποράς του ιού, και αυτή ακριβώς η νοοτροπία συνδέθηκε στους Γερμανούς συμμετέχοντες στην έρευνα με υψηλότερα επίπεδα ευεξίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Έχουν οι άλλοι τον έλεγχο: Η πεποίθηση ότι η κοινότητα, η κυβέρνηση ή ακόμη και μία πνευματική οντότητα μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά και να ελέγξει την πορεία της πανδημίας. Και αυτή η νοοτροπία συνδέθηκε με καλή ψυχική υγεία.
Κανένας έλεγχος: Η εκτίμηση ότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί να ελέγξει και να εμποδίσει τη διασπορά του κορωνοϊού. Η νοοτροπία αυτή που θέλει το άτομο να μην έχει κανέναν έλεγχο στη ζωή και το μέλλον του δεν προέκυψε ότι βοηθά την ψυχολογία.
Απειλή: Η πεποίθηση, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι κάποιος δεν διαθέτει επαρκή προσωπικά αποθέματα για να αντιμετωπίσει τα τρέχοντα γεγονότα και, ως εκ τούτου, θεωρεί ότι κινδυνεύει. Πρόκειται για αντίληψη που όπως είναι αναμενόμενο δεν προέκυψε ότι συμβαδίζει με τη διατήρηση μίας καλής ψυχολογικής κατάστασης εν μέσω της πανδημίας.
Πρόκληση: Η πεποίθηση ότι κάποιος μπορεί να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει δύσκολες καταστάσεις και να επιτύχει προσωπικό όφελος ή ανάπτυξη καταβάλλοντας σωματική και ψυχολογική ενέργεια. Η αντιμετώπιση της πανδημίας ως πρόκληση συσχετίστηκε με θετική συναισθηματική κατάσταση των συμμετεχόντων στην έρευνα.
Σφαιρική αξιολόγηση: Η εκτίμηση των γεγονότων ως επακόλουθα της ζωής και σημαντικά ως προς την προσωπική του ευημερία. Όπως και στην περίπτωση της απειλής, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι συνδέθηκε με τις πλέον αρνητικές επιπτώσεις για την ψυχολογία.
Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Λειψίας αναγνώρισε επίσης το «θετικό επαναπροσδιορισμό» των γεγονότων, τη «θρησκεία» και την «αποδοχή» ως καλές στρατηγικές αντιμετώπισης του άγχους και της ανησυχίας για την πανδημία.
