Νέα έρευνα φαίνεται να ανακάλυψε τον τρόπο που ο χρόνος νοσηλείας για τους ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) μπορεί να μειωθεί σημαντικά, έως και 67%. Η διαδικασία που δύναται να εξασφαλίσει αυτή τη χρονική μείωση είναι εύλογη μα σπάνια συμβαίνει, όπως ισχυρίζονται οι επιστήμονες.
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύτηκαν στο The Journal of the American Osteopathic Association, ένα ιατρικό συμβούλιο σε καθημερινή βάση μεταξύ όλων των ειδικοτήτων που σχετίζονται με την πάθηση του ασθενούς, συμπεριλαμβανομένων των θεραπόντων ιατρών, των νοσοκόμων, κοινωνικών λειτουργών, φαρμακοποιών και άλλων, θα μπορούσε να μειώσει δραματικά τον χρόνο παραμονής του ασθενούς στο νοσοκομείο.
Προς διεξαγωγή των ερευνητικών πορισμάτων, η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Ryan Shilian, αλλεργιολόγο ενηλίκων και παίδων στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Cleveland, προχώρησε στη σύγκριση του χρόνου νοσηλείας ασθενών με ΧΑΠ σε δύο ξεχωριστές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου.
Οι ισάριθμες ομάδες ασθενών απέλαυαν ίδιας ποιότητας ιατρικές υπηρεσίες, με μοναδική διαφορά πως στην περίπτωση της μίας ομάδας συγκαλούνταν σε καθημερινή βάση ιατρικά συμβούλια πολλαπλών ειδικοτήτων, κατά τα οποία οι εμπλεκόμενοι στην περίπτωση του ασθενούς επαΐοντες συζητούσαν σχετικά με την κατάσταση της υγείας του, την πρόοδο που είχε σημειώσει, τα εμπόδια που προέκυπταν και τη βέλτιστη λύση για συντομότερο εξιτήριο.
Ο μέσος χρόνος νοσηλείας για τους ασθενείς με ΧΑΠ της ομάδας των ιατρικών συμβουλίων μειώθηκε στις 3,37 ημέρες, σε αντίθεση με τις 5,55 ημέρες της άλλης ομάδας. Επιπλέον, στην περίπτωση των καθημερινών συμβουλίων, για τους ασθενείς ηλικιών 40-69 ετών και 70-99 ετών, υπήρξε μείωση στον χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο κατά 67% και 36% αντίστοιχα.
Κατά τον επικεφαλής της έρευνας, Δρ. Shilian, η απουσία αυτών των ιατρικών συμβουλίων πολλαπλών ειδικοτήτων όχι μόνο παρατείνει την περίοδο νοσηλείας, αλλά αφήνει περιθώρια για περισσότερα λάθη και κενά στη θεραπεία των ασθενών. Η μείωση του χρόνου νοσηλείας όχι μόνο περιορίζει το κόστος περίθαλψης αλλά προφυλάσσει τους ασθενείς από παράπλευρους κινδύνους όπως μια ενδεχόμενη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.
