Πάντοτε ψυχολόγοι, βιολόγοι και λοιποί επιστήμονες προσπαθούν να προσδιορίσουν γιατί συμβαίνει η απιστία, και ποιοι είναι εκείνοι οι παράγοντες που επιδρούν καταλυτικά στο να προδώσει κάποιος τον σύντροφό του ή να υποπέσει σε ένα στιγμιαίο λάθος που αργότερα θα αποδώσει ως ολίσθημα της λογικής. Στο στόχαστρό τους, μεταξύ άλλων, έχουν μπει και οι εξωστρεφείς.
Υπάρχουν ορισμένες μελέτες που έχουν προσπαθήσει να προσδιορίσουν εάν ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητας είναι πιο κοινά μεταξύ των σεξουαλικά άπιστων συντρόφων/συζύγων σε σχέση με άλλους. Πριν περάσουμε στην εξωστρέφεια, αυτό που έχει διαφανεί είναι ότι ο νευρωτισμός, ο οποίος χαρακτηρίζεται από υπερβολική θλίψη, απόλαυση και συναισθηματική αστάθεια, συνδέεται θετικά με συναισθηματικές δυσλειτουργίες στη σχέση· οι οποίες όμως δεν μεταφράζονται σε απιστία για τους νευρωτικούς, αλλά για τους συντρόφους τους! Αυτό συμβαίνει διότι αφενός οι σύντροφοι των νευρωτικών κουράζονται και απελπίζονται, ενώ οι ίδιοι οι νευρωτικοί δεν έχουν ενέργεια αλλά ούτε και διάθεση για να επενδύσουν στη σεξουαλική και συναισθηματική ικανοποίηση του συντρόφου τους. Εκεί δημιουργείται ένα κενό και παρότι κανείς δεν υποστηρίζει ότι η απιστία είναι καλό πράγμα, η κάλυψη ενός κενού δεν μπορεί έτσι εύκολα να χαρακτηριστεί ως κακό.
Πάμε τώρα και στους εξωστρεφείς ανθρώπους, εκείνους τους χαμογελαστούς, έξω καρδιά κοινωνικούς που δίνουν την εντύπωση ότι την έχουν εύκολη την απιστία. Η εξωστρέφεια, η οποία βασικά σημαίνει μεγαλύτερη κοινωνικότητα, βεβαιότητα και συναισθηματική εκφραστικότητα, είναι ένας δείκτης ότι ένα άτομο είναι πιθανό να είναι πιο σεξουαλικά ενεργό και πιο πρόθυμο να αναλάβει σεξουαλικούς κινδύνους. Οι πολύ εξωστρεφείς άνθρωποι είναι πιο πιθανό να απατήσουν τους συντρόφους τους. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι αυτή η εξωστρέφεια δεν είναι παρά η τακτική μιας πιο εσωτερικής στρατηγικής που επιδιώκει την τόνωση του σεξουαλικού ενδιαφέροντος και την ικανοποίηση σεξουαλικών ενστίκτων και συναισθηματικών αναγκών. Δηλαδή, αυτό τους λείπει, αυτό αναζητούν με τη συμπεριφορά τους. Αρκετοί εξωστρεφείς, βέβαια, δεν απατούν, παραμένοντας στο φλερτ και στις υποσχέσεις. Σίγουρα, όμως, έχουν μεγαλύτερη έφεση στο να πιάσουν κουβέντα με αγνώστους και να κάνουν νέες γνωριμίες. Όπως και με τους νευρωτικούς, ζήτημα υπάρχει με τους συντρόφους των εξωστρεφών, καθώς και αυτοί είναι πιθανό να απατήσουν -αμφίδρομες σχέσεις γαρ. Αυτό ενδεχομένως να συμβαίνει επειδή φοβούνται ότι ο άλλος θα τους την «κάνει» ούτως ή άλλως, οπότε εξαπολύουν αντισταθμιστικά μέτρα. Το άλλο είναι ότι όντες και εκείνοι εξωστρεφείς συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο. Όλοι πάντως, εξωστρεφείς και εσωστρεφείς κάποια στιγμή θα βιώσουν τη μονοτονία της σχέσης, που σε κάποιες στιγμές θα θυμίζει φυλακή πολυτελείας. Το αν κάποιος θα επιχειρήσει να πάρει ολιγοήμερη άδεια ή να δραπετεύσει οριστικά, θεωρώντας την ποινή του λήξασα είναι ένα ζήτημα καθαρά προσωπικό, όπως τουλάχιστον διαμορφώνεται ο καθένας από τη φιλοσοφία, τη θρησκεία και τις αρχές με τις οποίες μεγάλωσε. Οπότε, ένας εξωστρεφής με βαθιές θρησκευτικές συνδέσεις δύσκολα θα απατήσει τη σύζυγό του, ακόμη και αν το θέλει πολύ, και εάν ακόμη το κάνει δύσκολα θα το παραδεχτεί καθώς το έχει ήδη απορρίψει θεωρητικά πριν συμβεί.
