Είναι κάποιοι σκύλοι που τρέμουν μέχρι και… τη σκιά τους. Που συρρικνώνουν το κορμί τους, διακατέχονται από έντονο τρέμουλο, και η καρδιά τους πάει να σπάει από τον φόβο. Που τους κυριεύει ένας αγχώδης και παράλογος φόβος για αντικείμενα, πρόσωπα, αλλά ζώα, ή καταστάσεις.
Για αυτές τις υπερευαίσθητες ψυχές, που θέλουν ειδική μεταχείριση, έτσι ώστε να μπορέσουν να διαχειριστούν τις φοβίες τους, μας μιλά ο εκπαιδευτής σκύλων, Πέτρος Εμμανουήλ Μητσάκος.
O εκπαιδευτής σκύλων, Πέτρος – Εμμανουήλ Μητσάκος
«Πρέπει να συγχαρούμε αυτούς τους ανθρώπους που υιοθετούν φοβικά σκυλιά. Που με την πράξη τους δείχνουν πως πραγματικά θέλουν να προσφέρουν και να βοηθήσουν έναν σκύλο να ζήσει όμορφα. Και δεν αναφέρομαι σε σκύλους που έχουν μια ή δυο συγκεκριμένες φοβίες, αλλά σε σκύλους που φοβούνται το οτιδήποτε γύρω τους. Τον παραμικρό θόρυβο, τον οποιονδήποτε άνθρωπο, το κάθε ερέθισμα.
Ένα σκυλάκι με φοβική συμπεριφορά είναι, συνήθως, και το κουταβάκι που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε καταφύγιο σκύλων. Και δεν υιοθετείται, καθώς η πλειοψηφία όσων θέλουν να αποκτήσουν ένα σκυλάκι, διαλέγει ένα χαρούμενο και παιχνιδιάρικο. Σπάνια θα επιλέξουν ένα που θα κρυφτεί σε μία γωνία μόλις δει τον ενδιαφερόμενο.
Αυτό έχει ως συνέπεια, το κουταβάκι, που ήδη έχει φοβίες, να παραμένει για πολύ καιρό σε έναν συγκεκριμένο χώρο και να μην εκτίθεται στην κοινωνία μας. Δεν έχει καμία βοήθεια για να ξεπεράσει τις φοβίες του, στον βαθμό που γίνεται, και, επομένως, μαθαίνει να ζει με αυτές.
Όταν έρθει η στιγμή της υιοθεσίας του, βρίσκεται, απότομα, σε ένα καινούριο και, προφανώς, στρεσογόνο για εκείνο περιβάλλον. Ο κηδεμόνας του θα πρέπει να έχει ενημερωθεί αναλυτικά για το ιστορικό και τη συμπεριφορά του σκύλου, ώστε να είναι σε θέση να γνωρίζει την κατάσταση εκ των προτέρων. Και να μην απογοητευτεί στην πορεία, και επιστρέψει τον σκύλο. Γιατί αυτό θα κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Από τη στιγμή που θα υιοθετηθεί ένα τέτοιο σκυλάκι, θα πρέπει να πάρει τον χρόνο του. Τι εννοώ;
Θα πρέπει, για αρχή, να ξεκινήσει να εμπιστεύεται τον άνθρωπο που το υιοθέτησε: να τον αφήνει να το αγγίζει, να θέλει την επαφή μαζί του, να μη φοβάται όταν εκείνος κινείται μέσα στο σπίτι. Να αρχίσει, δηλαδή, να δείχνει σημάδια εξοικείωσης.
Έπειτα, θα πρέπει να εξοικειωθεί με τον καινούριο του χώρο: το σπίτι. Το να ανοίξουμε ένα ντουλάπι που μπορεί να κάνει θόρυβο, είναι κάτι συνηθισμένο για εμάς. Για εκείνο, όμως, όχι. Οι ήχοι το τρομάζουν. Γιατί δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ακούσει και να δει κάτι αντίστοιχο. Όσο απλό και εάν φαίνεται για εμάς, για έναν τέτοιον σκύλο είναι κατόρθωμα, το να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε αυτήν την κατάσταση.
Μια ιδανική περίπτωση, η οποία πολλές φορές θέλει χρόνο, σωστή μέθοδο και εκπαίδευση, είναι ο σκύλος μας, έπειτα από κάποιον καιρό, να εξοικειωθεί πλήρως με το περιβάλλον και τους ανθρώπους με τους οποίους ζει. Αυτό, σίγουρα, είναι ένα μεγάλο επίτευγμα για έναν τέτοιον σκύλο.
Τέλος, η συμπεριφορά του στη βόλτα, στην κοινωνία μας δηλαδή, σίγουρα θα είναι ιδιαίτερη, καθώς θα αντικρίσει πράγματα τα οποία δεν έχει ξαναδεί.
Αρχικά, προτιμάμε πολύ ήσυχα μέρη, ώστε να είναι πιο μικρός ο βαθμός δυσκολίας για εκείνον. Έπειτα προχωράμε, ανάλογα με την πρόοδό του, μέχρι εκεί που είναι δυνατόν να προχωρήσουμε.
Μια κατάσταση που, σίγουρα, χρειάζεται καθοδήγηση από εκπαιδευτή για να μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε: να μας δείξει πώς να βοηθήσουμε τον σκύλο μας να ξεμπλοκάρει από τις φοβίες του, πώς να αντιμετωπίσουμε κάθε του αντίδραση, και να μας εξηγήσει ποια είναι τα όρια του σκύλου μας. Έτσι, ώστε να μην τα υπερβούμε ποτέ, και να μη χαλάσουμε αυτό το οποίο χτίσαμε. Να εκτιμήσει, δηλαδή, σε ποιο βαθμό μπορεί να εξοικειωθεί.
Η επιστροφή ενός τέτοιου σκύλου στο καταφύγιο μετά μια, δύο, ή τρεις εβδομάδες, σίγουρα θα είναι καταστροφική για εκείνον, καθώς δεν θα έχει προλάβει να εξοικειωθεί με την κοινωνία. Και θα βρει, πάλι, μια σχετική ασφάλεια στο ήρεμο και γνωστό για εκείνον περιβάλλον. Θα θεωρήσει πως απέφυγε κάτι πολύ δυσάρεστο: το να μπει σε ένα σπίτι και να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους, καθώς δεν του δόθηκε ο χρόνος να κατανοήσει ότι ο σκοπός τους ήταν καλός και θα ζούσε όμορφα σε μια οικογένεια. Θα μείνει, λοιπόν, με την εικόνα ότι μεταφέρθηκε σε ένα περιβάλλον γεμάτο απειλές για εκείνον και, επιτέλους, επέστρεψε σε ένα μέρος στο οποίο μπορεί να ξεφύγει, έστω για λίγο, από το άγχος.
Αυτό, σίγουρα, δυσκολεύει την κατάσταση για την επόμενη υιοθεσία του.
Πιστεύω ακράδαντα πως η σχέση που αναπτύσσει ένας άνθρωπος με έναν φοβικό σκύλο, είναι από τις πιο γερές που υπάρχουν. Την αγάπη αυτή δεν πρέπει να την προδίδουμε».
Διαβάστε επίσης
Αγχωμένοι εσείς, αγχωμένος και ο σκύλος σας!
Ένοχο βλέμμα: Αποδεικνύει ότι ο σκύλος νιώθει ενοχές ή μήπως όχι;
