Είναι κάποιοι τετράποδοι φίλοι μας, που θεωρούν πολύτιμο θησαυρό οτιδήποτε έχουν στην κατοχή τους, και προσέχουν τον άνθρωπό τους ως κόρην οφθαλμού.
Μία συμπεριφορά που εκδηλώνεται από σκυλιά με κτητικές τάσεις και μπορεί να γίνει προβληματική, εάν οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες τους δεν γνωρίζουν «τη γλώσσα του σώματός» τους και δεν το χειριστούν με τον σωστό τρόπο.
Αφορμή για τέτοια συμπεριφορά μπορεί να είναι η τροφή, τα κόκκαλα, τα παιχνίδια, η αγάπη του σκύλου προς τον ιδιοκτήτη/κηδεμόνα του. Προστατεύει, δηλαδή, οτιδήποτε είναι σπουδαίο για εκείνον.
Για αυτούς τους χαρακτήρες μας μιλά ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Σωτήρης Κοντάκος, ο οποίος τονίζει ότι η συμπεριφορά της κτητικότητας/φύλαξης πόρων κρατάει από την «κούνια» τους.
O θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Σωτήρης Κοντάκος
«Ο σκύλος, από τη στιγμή της γέννησής του, αρχίζει να μαθαίνει τον κόσμο και αναπτύσσει διάφορες συμπεριφορές. Μία από αυτές είναι η συμπεριφορά της κτητικότητας, ή, διαφορετικά, της φύλαξης πόρων.
Η κτητικότητα, ή φύλαξη πόρων, είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει έναν σκύλο, ο οποίος προστατεύει τον πόρο που έχει μεγάλη αξία για εκείνον. Ο πόρος αυτός δεν είναι πάντα ο ίδιος, διότι και τα ενδιαφέροντα του σκύλου δεν είναι πάντα τα ίδια. Μπορεί να είναι ένα μπαλάκι, ή ένα παιχνίδι από σχοινί, και να έχει ακριβώς την ίδια συμπεριφορά. Συνηθίζει να το παίρνει και να τρέχει μακριά, να γρυλίζει, ή και να επιτίθεται, με σκοπό να διώξει το ερέθισμα που έχει μπροστά του εκείνη τη χρονική στιγμή.
Μπορεί να είναι, επίσης, μία λιχουδιά, ή το φαγητό του, το οποίο προστατεύει από άλλους σκύλους.
Η φύλαξη πόρων, όμως, δεν αφορά μόνο σε αντικείμενα. Ένας πόρος με μεγάλη αξία για τον σκύλο είναι και ο άνθρωπος, του οποίου επιζητά διαρκώς την προσοχή.
Πολλοί κηδεμόνες, για παράδειγμα, αναφέρουν πως όταν είναι αγκαλιά με τον/την σύντροφό τους, ο σκύλος θέλει να μπαίνει ανάμεσά τους. Επίσης, όταν οι γονείς αστειεύονται και κάνουν ότι κινούνται απειλητικά προς το παιδί τους, ο σκύλος μπαίνει ανάμεσά τους για να το προστατεύσει.
Πρόκειται, ωστόσο, για μια συμπεριφορά που χρειάζεται προσοχή από τον κηδεμόνα. Ο σκύλος ανεβάζει ένταση για να φτάσει στο σημείο να προστατεύσει, οπότε μια αθώα συμπεριφορά μπορεί άμεσα να αντιστραφεί σε επιθετική, επειδή το ερέθισμα συνέχισε να τον ενοχλεί.
Κάθε σκύλος, από τα πρώτα του, κιόλας, βήματα, προστατεύει και διεκδικεί το μαστό της μητέρας του από τα άλλα κουτάβια, για να μπορέσει να πιει γάλα. Η συμπεριφορά συνεχίζει να υπάρχει καθώς το κουτάβι μεγαλώνει, γιατί επιδιώκει να φάει πρώτο την τροφή, να πιεί πρώτο το νερό κοκ.
Ωστόσο, μέχρι μία ηλικία έχει καθοδηγητή τη μητέρα του. Είναι εκείνη που βάζει τα όρια ως προς τις συμπεριφορές και μέχρι ποιο σημείο γίνονται αποδεκτές. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνει τον χαρακτήρα του κουταβιού.
Όταν υιοθετηθεί από τον άνθρωπο, ο σκύλος συνεχίζει να επικοινωνεί με τη “γλώσσα του σώματός” του. Σε αυτό το σημείο είναι που ξεκινούν οι προβληματικές συμπεριφορές. Όσο αγνοεί ο άνθρωπος τη “γλώσσα του σώματος” του σκύλου, η φύλαξη που κάνει σε έναν πόρο κλιμακώνεται, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να την κάνει κάθε φορά και πιο έντονη.
Ο σκύλος χρησιμοποιεί ένα μεγάλο εύρος από σήματα ηρεμίας, έως ότου φτάσει στο τελικό στάδιο, που θα δείξει τα δόντια του, θα γρυλίσει και θα επιστρατεύσει την τελική συμπεριφορά: το δάγκωμα.
Ωστόσο, υιοθετώντας έναν ενήλικο σκύλο, που σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει γνώση για τα βιώματά του, καλό θα ήταν, η αφαίρεση κάποιου αγαπημένου παιχνιδιού να γίνει με προσοχή και χωρίς να ασκηθεί πίεση προς τον σκύλο.
Αυτό συστήνεται καθώς ο νέος κηδεμόνας δεν γνωρίζει πόσες φορές έχουν παραβιαστεί τα σήματα ηρεμίας του σκύλου.
Δεν είναι, όμως, πάντα αυτός ο τρόπος αντίδρασης του σκύλου, διότι υπάρχουν σκύλοι οι οποίοι θα εγκαταλείψουν το αντικείμενο, ή τον άνθρωπο που προστατεύουν, γιατί μπορεί να φοβούνται το ερέθισμα που έχουν απέναντί τους.
Ωστόσο, ο σωστός τρόπος επικοινωνίας μεταξύ σκύλου και κηδεμόνα είναι, ο σκύλος να μάθει να μοιράζεται από μικρή ηλικία. Να γνωρίζει, δηλαδή, ότι αν αφήσει το παιχνίδι, το κόκκαλο, τον κηδεμόνα, κερδίζει. Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μέσω θετικών συνδέσεων. Ο σκύλος μαθαίνει να είναι ήρεμος, χωρίς να παραβιάζεται η “γλώσσα του σώματος”.
Σε έναν ενήλικο σκύλο που έχει προβληματικές συμπεριφορές, με τη βοήθεια ενός θετικού εκπαιδευτή αντιστρέφονται οι αρνητικές συνδέσεις, αναλόγως με τις δυνατότητες του σκύλου, αλλά και την ηλικία του.
Πριν από οποιαδήποτε υιοθεσία ενός κουταβιού ή ενήλικου σκύλου, ζητάμε τη βοήθεια ενός ειδικού, ο οποίος θα μπορεί να αξιολογήσει τη σωματική αλλά και πνευματική κατάσταση του σκύλου. Ένας θετικός εκπαιδευτής μπορεί να καθοδηγήσει με σωστά βήματα τον νέο κηδεμόνα ώστε να επιτύχει μια σχέση εμπιστοσύνης».
Διαβάστε ακόμη:
Ρουτίνα: Να γιατί τη λατρεύει ο σκύλος μας
Γιατί η πρώτη έξοδος είναι σημαντική για το κουτάβι – Τι να προσέξετε
