Σε ετοιμότητα πρέπει να βρίσκονται οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλων και, ακόμα καλύτερα, να αποφεύγουν τις βόλτες σε πευκόφυτες περιοχές, καθώς εκεί «καραδοκούν» οι κάμπιες, που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τους μικρούς μας φίλους.
Τους κινδύνους που εγκυμονούν για την υγεία του σκύλου μας οι κάμπιες, αλλά και ποια είναι τα συμπτώματα, μας εξηγεί η κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη.
«Έρχεται η άνοιξη και, μαζί της, έρχονται τα αλλεργιογόνα της. Ουσίες που παράγονται από είδη εντόμων ή φυτών και προκαλούν αλλεργική αντίδραση σε ζώα και ανθρώπους.
Το πιο χαρακτηριστικό έντομο που υπάρχει στην ελληνική ύπαιθρο, αλλά και όπου υπάρχουν πεύκα, είναι η κάμπια.
Οι κάμπιες κάνουν την εμφάνισή τους από τον Φεβρουάριο – Μάρτιο κι έπειτα. Αμέσως μετά τον χειμώνα, με το που θα ζεστάνει ο καιρός, κατεβαίνουν από τα πεύκα, στα κλαδιά των οποίων είχαν κάνει φωλιές. Οι φωλιές τους είναι τα κουκούλια που βλέπουμε στα κλαδιά των δέντρων να κρέμονται σαν μπάλες από βαμβάκι.
H κτηνίατρος Άννα Μπαρδάνη
Έως και τον Ιούλιο μπορεί να τις συναντήσουμε να κυκλοφορούν στο έδαφος. Στο σώμα της κάμπιας υπάρχουν τρίχες, όπου παράγεται μια πρωτεΐνη, η οποία είναι υπεύθυνη για την πρόκληση αλλεργικής αντίδρασης σε ζώα και ανθρώπους.
Ο σκύλος, συγκριτικά με τη γάτα, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσει αλλεργική αντίδραση στις κάμπιες. Καθώς κινούνται στο έδαφος, τραβούν το ενδιαφέρον των σκύλων μας, οι οποίοι, μπορεί, από περιέργεια να τις πλησιάσουν και να τις μυρίσουν, να τις γλείψουν, αλλά και να τις βάλουν στο στόμα τους, ή και να τις πατήσουν.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ένας σκύλος, που κάνει αλλεργική αντίδραση στις κάμπιες, είναι, κυρίως, έκκριση άφθονου σάλιου, οίδημα (πρήξιμο) των χειλιών και, πολλές φορές, ολόκληρης της μουσούδας. Συχνά, παρουσιάζεται οίδημα των βλεφάρων και δακρύρροια από αλλεργική επιπεφυκίτιδα, ακόμα και εμετός ή αναγούλα, σε περίπτωση κατάποσης κάποιας κάμπιας.
Το πιο σοβαρό από όλα τα συμπτώματα, όμως, είναι -στην περίπτωση που ο σκύλος μας γλείψει μια κάμπια- το πρήξιμο της γλώσσας. Αν είναι έντονο, μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια στο ζώο, ή νέκρωση της γλώσσας, αν αυτή παρουσιάσει έντονη φλεγμονή.
Αν το οίδημα της γλώσσας είναι μεγάλο, χαρακτηριστικό είναι ότι ο σκύλος βάζει το μπροστινό του πόδι στο στόμα, σα να προσπαθεί να βγάλει κάτι που τον ενοχλεί.
Όταν δούμε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, καλούμε απευθείας τον γιατρό του ζώου μας για να μας δώσει τηλεφωνικά τις πρώτες βοήθειες. Ιδανικό είναι να πάμε το ζώο μας στο κτηνιατρείο στο οποίο παρακολουθείται ιατρικά ο σκύλος μας, ή στο πλησιέστερο, αν δεν έχουμε άμεση πρόσβαση στον κτηνίατρό μας, για να γίνει ενέσιμη αγωγή, ώστε να έχουμε άμεση ανταπόκριση του οργανισμού του ζώου.
Η κορτιζόνη είναι το φάρμακο εκλογής σε αυτά τα περιστατικά, όμως η κατάσταση του ζώου θα ορίσει το αν θα χρειαστεί να χορηγηθεί κάποιο άλλο φάρμακο, όπως αντιβίωση, αντισταμινικά, ή/και να γίνει οροθεραπεία.
Προληπτικά, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποφεύγουμε να πηγαίνουμε περίπατο με τον σκύλο μας σε πάρκα όπου υπάρχουν πολλά πεύκα. Να έχουμε το νου μας στο έδαφος και να αποφεύγουμε αυτά τα έντομα, και για εμάς, αλλά και για το ζώο μας.
Προσοχή!
Αν δούμε τον σκύλο μας να αρπάζει κάμπιες, ή παρατηρήσουμε κάποιες πάνω του, τις απομακρύνουμε με λίγο χαρτί ή κάποιο άλλο υλικό που θα βρούμε μπροστά μας εκείνη την ώρα. Δεν χρησιμοποιούμε τα γυμνά μας χέρια, γιατί μπορεί να προκληθεί αλλεργία σε εμάς με την άμεση επαφή που θα έχουμε μαζί τους».
Διαβάστε ακόμη:
Μένουμε σπίτι: Πέντε συμπεριφορές του σκύλου που μπορούμε να διορθώσουμε
Kορωνοϊός: Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για τη μετάδοση από τα κατοικίδια
Δέκα λόγοι που ο σκύλος δεν πρέπει να ζει απομονωμένος
