Μπορεί να ακούγεται άκαρδο, άσπλαχνο και απάνθρωπο, όμως ο ιδιοκτήτης/κηδεμόνας ενός σκύλου πρέπει να μάθει στον αγαπημένο του φίλο, από τη νεαρή του ηλικία, να αποσύρεται… στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του. Να του διδάξει, δηλαδή, την απομόνωση και τον περιορισμό, έτσι ώστε, όταν εκείνος λείπει, να μπορεί να διαχειριστεί τη μοναξιά του και να παραμένει ήρεμος.
Δεν είναι λίγοι οι ενήλικοι σκύλοι που, όταν απουσιάζει ο άνθρωπός τους, μετατρέπουν το σπίτι… σε πεδίο μάχης.
Και αυτό συμβαίνει γιατί: «τα ενήλικα σκυλιά ως κουτάβια δεν εξοικειώθηκαν στο να μένουν μόνα τους, ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται τη μοναξιά και τον αποχωρισμό από τους κηδεμόνες τους. Μάλιστα, παρουσιάζουν και διάφορα άλλα προβλήματα συμπεριφοράς, που προέρχονται, ακριβώς, από αυτήν την αδυναμία διαχείρισης, της κατάστασης αυτής», τονίζει ο Γιώργος Κωστόπουλος, διπλωματούχος εκπαιδευτής σκύλων – σύμβουλος συμπεριφοράς, και «ανοίγει» το ξεχωριστό κεφάλαιο: άγχος αποχωρισμού.
O Γιώργος Κωστόπουλος, διπλωματούχος εκπαιδευτής σκύλος – σύμβουλος συμπεριφοράς
Τι είναι το άγχος αποχωρισμού;
«Ένα συχνό φαινόμενο που παρουσιάζουν οι σκύλοι. Είναι η συναισθηματική/ψυχική αδυναμία του σκύλου να διαχειριστεί τον αποχωρισμό του από τον ιδιοκτήτη του ή/και τη μοναξιά του ή/και ακόμα την αλλαγή στη ρουτίνα του.
Ο σκύλος αγχώνεται, στρεσάρεται και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνει ζημιές στο σπίτι, να γαβγίζει, να κλαίει. Αυτές οι συμπεριφορές οφείλονται στο άγχος (stress derived actions) και ο σκύλος στην προσπάθειά του να το αντιμετωπίσει (stress relieving actions), ή να το αντικαταστήσει (replacement actions), κάνει καταστροφές και εκδηλώνει ανεπιθύμητες συμπεριφορές», διευκρινίζει ο κ. Κωστόπουλος και συμπληρώνει: «Είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση για το ζώο που τη βιώνει, αλλά και για τους κηδεμόνες, οι οποίοι επιστρέφοντας θα βρουν το σπίτι τους κατεστραμμένο. Όπως και για τους γείτονες, που ενδέχεται να ακούν τα ουρλιαχτά και τα γαβγίσματα του σκύλου που βρίσκεται σε στρες.
Γι’ αυτούς τους λόγους είναι πολύ σημαντικό, το κουτάβι από νωρίς, τότε που μπαίνουν οι βάσεις της διαμόρφωσής του, να μάθει να μένει μόνο του και να το διαχειρίζεται σωστά. Η εκπαίδευσή του ξεκινά μετά τις τρεις πρώτες ημέρες. Και αυτό γιατί το κουτάβι μόλις έχει αποχωριστεί τα αδέλφια του και έχει αλλάξει περιβάλλον. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να του κάνουμε παρέα, μόνο για τις τρεις μέρες.
Η εκπαίδευση θα έχει ως αποτέλεσμα, να μπορούμε να αφήνουμε μόνο τον ενήλικο σκύλο -για το καθιερωμένο οκτάωρο της εργασίας μας, ή για να βγούμε και να διασκεδάσουμε- και εκείνος να μη στρεσάρεται.
Τα δύο βήματα που βοηθούν το κουτάβι
1. Το πιο σημαντικό είναι η χρήση του λεγόμενου πάρκου, και όχι το κλουβί. Δηλαδή, ένας ολοκληρωμένος βιότοπος. Μέσα στο πάρκο θα έχει το κρεβατάκι, τα παιχνίδια, την πάνα και τα μπολάκια του.
Με αυτόν τον τρόπο, εκτός του ότι είναι σωστό για την καλύτερη διαχείριση της κουταβίστικης ηλικίας, αποφεύγουμε και τα λερώματα τουαλέτας στο υπόλοιπο σπίτι. Το κουτάβι μαθαίνει τη διαχείριση του περιορισμού των κινήσεων και το ότι δεν έχει πρόσβαση προς εμάς και τον υπόλοιπο χώρο. Δηλαδή, προσωρινή στέρηση, απόσταση, απομόνωση, περιορισμό.
Για να πετύχει, ο σωστός τρόπος είναι: κατά τη διάρκεια της ημέρας βάζουμε στο πάρκο το κουτάβι για 5-10 λεπτά και του δίνουμε λιχουδιά, ενώ παράλληλα πραγματοποιούμε σύντομες εξόδους για 5-10 λεπτά.
Αυτή η εναλλαγή πρέπει να γίνεται συχνά μέσα στην ημέρα.
2. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και στην περίπτωση που δεν υπάρχει πάρκο, και το κουτάβι μένει σε δωμάτιο. Υπάρχει και ο εναλλακτικός τρόπος: μπαίνουμε μαζί του στο δωμάτιο και βγαίνουμε έπειτα από λίγα λεπτά. Επαναλαμβάνουμε την είσοδο και την έξοδό μας από το δωμάτιο, ενώ εκείνο παραμένει μέσα.
Με αυτόν τον τρόπο του διδάσκουμε ότι, όταν φεύγουμε, δεν χρειάζεται να αγχώνεται, γιατί σύντομα θα επιστρέψουμε.
Σταδιακά αυξάνουμε τα χρονικά διαστήματα της απουσίας μας. Δεν ξεχνάμε να του αφήνουμε στο δωμάτιο παιχνίδια, μπολ, κρεβατάκι και την πάνα του. Έτσι χτίζουμε την αυτοπεποίθηση του ζώου, την ψυχική του αυτάρκεια, και του μαθαίνουμε να διαχειρίζεται την απουσία του κηδεμόνα του.
Τον σκύλο τον αφήνουμε μόνο του για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, το οποίο δεν θα πρέπει να ξεπερνά το οκτάωρο.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορείτε να λείπετε από το σπίτι και να επιστρέφετε χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις».
