Είναι κάποιοι άνθρωποι που ως παιδιά ένιωθαν τρυφερότητα για τους σκύλους, αλλά δεν είχαν πότε. Και όταν φτάνουν σε μεγαλύτερη ηλικία, αποφασίζουν να βάλουν στη ζωή τους την τετράποδη παιδική τους αγάπη.
Για όσους έχουν καταλήξει στην απόφαση να γίνουν πρώτη φορά σκυλο-γονείς, ο Ηλίας Ραϋμόνης, θετικός εκπαιδευτής, ειδικός στην επικοινωνία μεταξύ σκύλων και ανθρώπων, you tuber – συγγραφέας, περιγράφει πώς θα είναι η νέα τους ζωή, πώς μπορούν να «μιλούν» με τον σκύλο τους, και άλλες πολύτιμες συμβουλές.
Εισαγωγή στην πραγματικότητα
«Από μικρός αγαπούσα τα ζώα και ιδιαίτερα τους σκύλους. Τον πρώτο μου σκύλο (πραγματικά δικό μου σκύλο, με όλες τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις) τον απέκτησα το 1990, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών.
Ήταν ένα γλυκύτατο ημιαιμάκι που με βρήκε ενώ αλώνιζα στις αλάνες των Καστελάνων Μέσης, ενός χωριού που βρίσκεται στην περιοχή της Μέσης Κέρκυρας.
Ήρθε δίπλα μου, χωρίς να το καταλάβω, και με τη μουσούδα του έσπρωξε το χέρι μου, βγάζοντάς με από τις παιδικές ονειροπολήσεις και απαιτώντας χάδια.
Ήταν ένα γλυκύτατο κορίτσι, το ονόμασα Τζούντι, και έμεινε μαζί μου μέχρι το τέλος της ζωής της.
Κάθε φορά που συναντώ έναν νέο σκυλο-γονέα και ακούω τις ανησυχίες, αλλά και τους προβληματισμούς του, θυμάμαι την Τζούντι και το διάστημα που περάσαμε μαζί. Θυμάμαι το πόσο ανέτρεψε τον κόσμο μου, τα προβλήματα και τις δυσκολίες που συναντήσαμε, και τους τρόπους που εφεύρισκα για να τα ξεπεράσω…
Αν είστε νέος σκυλο-γονέας, ετοιμαστείτε για μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές. Ο σκύλος δεν ήρθε στη ζωή σας απλά και μόνο επειδή είναι χαριτωμένος, επειδή σας αρέσει ως ιδέα, τον λυπάστε, ή γιατί έτυχε.
Ο σκύλος ήρθε στη ζωή σας για να σας κάνει να βγάλετε την καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού σας. Θα σας προσφέρει αγάπη, στοργή, αξέχαστες στιγμές ανεμελιάς, διασκέδασης και παιχνιδιού…
Ταυτόχρονα, θα δημιουργήσει προβλήματα, δυσκολίες και θα σας σπρώξει πέρα από τα όριά σας.
Η αγάπη, τα παιχνίδια και τα υπέροχα κουταβίσια μάτια του θα σας δώσουν κίνητρο να εξελιχτείτε. Ο εγωισμός, η τεμπελιά, η μη δημιουργική καθημερινότητα και ο περιορισμένος τρόπος σκέψης θα προσπαθούν να σας εμποδίσουν. Και οι επιλογές που θα κάνετε, θα θρέψουν τις πληγές τους!
Ο σκύλος έχει έρθει στη ζωή σας για να σας αλλάξει! Προς ποια κατεύθυνση, εξαρτάται από τις επιλογές σας.
Επίγνωση της πραγματικότητας
Στη σημερινή εποχή, εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει να λειτουργούμε σε συγκεκριμένα μονόπλευρα μοτίβα: άσπρο ή μαύρο, σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, με αποτέλεσμα να περιορίζουμε τις δυνατότητές μας.
Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί να μας διδάξει ο σκύλος μας, είναι το να ξεφεύγουμε από τη μονόπλευρη αντίληψη, να «σκαρφαλώνουμε» το τείχος που η καθημερινότητα έχει χτίσει γύρω μας, και να συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει ζωή και πέρα από αυτό.
Το πιο κλασικό παράδειγμα μονόπλευρης αντίληψης ενός σκυλο-γονέα είναι ότι χαρακτηρίζει τις συμπεριφορές του σκύλου του χωρίς να μπει στη διαδικασία να τις σκεφτεί και να τις κατανοήσει. Αν ο σκύλος λερώσει κάπου που δεν πρέπει, κάνει μία ζημιά, αγριέψει, κλαψουρίσει, ή δημιουργήσει οποιουδήποτε είδος «πρόβλημα», είναι «κακός».
Από την άλλη, αν δεν λερώνει μέσα στο σπίτι, δεν κάνει ζημιές, δεν αγριεύει και, γενικότερα, δεν δημιουργεί κάποιου είδους «πρόβλημα», είναι «καλός».
Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουμε μάθει να «σκαρφαλώνουμε» το τείχος που έχει χτίσει γύρω μας το στερεότυπο. Και επηρεαζόμαστε από τους φίλους, τους γνωστούς και τους διάφορους «ειδικούς», σε τέτοιο βαθμό που ξεχνάμε την κοινή λογική και την ικανότητα που έχουμε να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει. Τρανό παράδειγμα είναι ότι η πλειοψηφία των σκυλο-γονέων πιστεύει ότι αν ο σκύλος τους κάνει κάτι «κακό», αυτό οφείλεται σε έναν και μόνο λόγο – παράγοντα. Παράδειγμα: ανεβαίνει πάνω μου, θέλει να μου πάρει τον αέρα, αγρίεψε, είναι κακός – κυριαρχικός – κτητικός, δεν με ακούει, είναι χαζός -πεισματάρης – ατίθασος.
Επίσης, υπάρχει η πεποίθηση ότι για κάθε «κακή» συμπεριφορά που έχει ο σκύλος, υπάρχει και μία «μαγική» αντιμετώπιση – λύση. Παράδειγμα: ανεβαίνει πάνω σου; Γύρνα του την πλάτη. Αγρίεψε; Σπάσε του τον τσαμπουκά. Δε σε ακούει; Να επιμείνεις ξανά και ξανά, μέχρι να μάθει ότι δεν έχει άλλη επιλογή.
Δυστυχώς, αυτή η πεποίθηση, εκτός του ότι μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις που θα βάλουν την υγεία, ή και τη ζωή του σκύλου (και του σκυλο-γονέα) σε κίνδυνο, μας μπλοκάρει από το να απολαύσουμε τη σχέση μας με τον σκύλο, και από το να μεγαλώσουμε, να ωριμάσουμε, να εξελιχθούμε σε κάτι καλύτερο.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτό που από τη δική μας οπτική γωνία είναι «κακό», από την οπτική γωνία του σκύλου είναι καλό, σωστό και λογικό. Πρέπει να «σκαρφαλώσουμε» το τείχος της αντίληψής μας και να κοιτάξουμε πέρα από αυτό: στη μεριά της αντίληψης του σκύλου, και όχι απλά να κοιτάξουμε, αλλά να καταρριχηθούμε σε αυτήν την άγνωστη περιοχή και να αρχίσουμε να εξερευνούμε τη νέα διαφορετική προοπτική αντίληψης και σκέψης που απλώνεται μπροστά μας. Μία περιοχή γεμάτη ζωώδη ένστικτα, οξυμένες αισθήσεις, διαφοροποιημένες ανάγκες και κώδικες επικοινωνίας. Μία περιοχή αρχικά ανθρώπινη, που όσο περισσότερο την εξερευνούμε, τόσο περισσότερο θα συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν κοινά σημεία και μονοπάτια.
Αντιμετώπιση καθημερινών πρακτικών ζητημάτων
Όπως πιθανόν να έχετε αντιληφθεί, αυτό το άρθρο έχει ως στόχο να φυτέψει τον σπόρο αυτού που εγώ ονομάζω «Κ9» συναισθηματικής νοημοσύνης και είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο σημαντική ικανότητα ενός σκυλο-γονέα.
Η «Κ9» συναισθηματική νοημοσύνη, όπως την ορίζω εγώ, είναι η ικανότητα των ανθρώπων να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους, καθώς και ποια από αυτά -και με ποιον τρόπο- μπορεί να νιώσει ένας σκύλος, να μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ διαφορετικών συναισθημάτων και να τα ονομάζουν κατάλληλα, καθώς και να χρησιμοποιούν την πληροφορία αυτή ως οδηγό σκέψης και συμπεριφοράς.
Όσοι από εσάς το ψάξετε, θα δείτε ότι στον ορισμό που δίνει η Wikipedia για την κλασική συναισθηματική νοημοσύνη υπάρχει μία μικρή, αλλά πολύ σημαντική, παραλλαγή, η οποία είναι: η ικανότητα που έχει ένας άνθρωπος να αντιληφθεί, να κατανοήσει και να ονομάσει τα συναισθήματα ενός σκύλου, έτσι ώστε να χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες αυτές σαν οδηγό σκέψης και συμπεριφοράς.
Την επόμενη φορά που θα ζητήσετε κάτι από τον σκύλο σας και δε θα σας ακούσει, μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα.
Παρατηρήστε τον και προσπαθήστε να τον καταλάβετε: α) Αν είναι συγχυσμένος, πιθανότατα δεν καταλαβαίνει τι, ή γιατί, του ζητάτε αυτό που του ζητάτε. β) Αν είναι φοβισμένος, πιθανότατα αισθάνεται κάποιου είδους απειλή για αυτόν, την οικογένειά του, ή τον χώρο του. γ) Αν είναι θυμωμένος, πιθανότατα αισθάνεται κάποιου είδους απειλή και το εκδηλώνει με κάποιου είδους απρεπή ή επιθετική συμπεριφορά.
Και στα τρία παραπάνω παραδείγματα, ο σκύλος μπορεί να αντιδράσει με το να ανέβει πάνω σας. Το πώς θα τον χειριστείτε, εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ικανότητά σας στην Κ9 συναισθηματική νοημοσύνη, τις γνώσεις και την εμπειρία σας.
Αν είστε νέοι σκυλο-γονείς και θέλετε να έχετε μία αρμονική συμβίωση με τον σκύλο σας, μία είναι η λύση: σκαρφαλώστε το τείχος και ξεκινήστε την εξερεύνηση! Αν φοβάστε, αγχώνεστε, ή νιώθετε ότι είναι επικίνδυνο, ψάξτε για έναν Σωστό Οδηγό, που θα σας καθοδηγήσει στα πρώτα σας βήματα».