Ο άνθρωπος είναι έμβιο ον, όπως και ο σκύλος. Αυτό που τον διαφοροποιεί από όλα τα υπόλοιπα είναι, μεταξύ άλλων, ο έναρθρος λόγος. Ο σκύλος δεν έχει αυτήν την ιδιότητα, όμως αρκετοί κηδεμόνες/ιδιοκτήτες σκύλων αντιμετωπίζουν το ζωάκι τους ως τετράποδο «άνθρωπο». Και τότε, η επικοινωνία χαρακτηρίζεται από αυξημένο βαθμό δυσκολιών και προβλημάτων. Γιατί ο σκύλος έχει άλλους κώδικες, που κάθε ιδιοκτήτης/κηδεμόνας σκύλου οφείλει να γνωρίζει για να έχει μία αρμονική συμβίωση μαζί του.
Μάθετε, λοιπόν, σε ποια γλώσσα πρέπει να μιλάτε στον σκύλο σας, και πόσο παρεξηγείτε τη δική του «λαλιά», από τον θετικό εκπαιδευτή σκύλων, Παναγιώτη Μητσιόπουλο.
O θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Παναγιώτης Μητσιόπουλος
«Όλο και πληθαίνουν οι έρευνες που έχουν ως θέμα τη σχέση μεταξύ σκύλου και ιδιοκτήτη, και την αντιμετώπιση του αγαπημένου μας τετράποδου σαν να είναι παιδί.
Ένας από τους λόγους που πιστεύω ότι οδηγούν τους ερευνητές να ασχολούνται με αυτά τα θέματα, είναι η αυξημένη ευαισθητοποίηση που δείχνουμε απέναντι στα ζώα.
Σε αυτό, σίγουρα συμβάλλουν και οι εικόνες από τις φυσικές καταστροφές που κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου, με πιο πρόσφατη αυτή της Αυστραλίας. Στις μέρες μας τα σκυλιά γίνονται όλο και πιο σημαντικά για την οικογένειά μας, σε σχέση με το παρελθόν. Ο κόσμος ασχολείται περισσότερο με τους τετράποδους φίλους μας, ενημερώνεται, ρωτάει και προσπαθεί να τους παρέχει ό,τι καλύτερο.
Ο σκύλος δεν είναι άνθρωπος
Πολλοί θεωρούν τους εαυτούς τους «γονείς κατοικίδιου ζώου», κι όχι «ιδιοκτήτες ζώου συντροφιάς». Και αυτό γίνεται πιο έντονο, όταν ο σκύλος ενώνει την οικογένεια.
Έχουμε την τάση ως άνθρωποι να μιλάμε στα σκυλιά μας όπως θα επικοινωνούσαμε με έναν άλλον άνθρωπο. Τους παρέχουμε προνόμια στο σπίτι, ίδια με αυτά που θα είχε το παιδί μας. Ακολουθώντας αυτές τις τακτικές, θα πρέπει να αναλογιστούμε αν έχουμε να κάνουμε με έναν σκύλο ή με έναν άνθρωπο.
Μπορεί ο εγκέφαλος του σκύλου να μοιάζει με αυτόν του ανθρώπου, όμως λειτουργεί τελείως διαφορετικά. Δεν σκέφτεται με την πολυπλοκότητα που σκεφτόμαστε εμείς, δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα μας, δεν αγχώνεται για το αύριο.
Κάθε σκύλος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, το δικό του ταμπεραμέντο, τη δική του προσωπικότητα. Επίσης, ο σκύλος δεν καταλαβαίνει από λέξεις, όπως «ναι» ή «όχι», δεν κατανοεί τι σημαίνει διόρθωση. Ο σκύλος είναι ένα πλάσμα που το φέραμε να ζήσει στον κόσμο μας.
O θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Παναγιώτης Μητσιόπουλος
Συμπεριφορές του σκύλου που παρεξηγούμε
Για εκείνον όλα επιτρέπονται, οπότε θα πρέπει να του μάθουμε πώς πρέπει να λειτουργεί στην καθημερινότητά μας. Πάμε τώρα να δούμε μερικά από τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα:
– Πόσες φορές έχουμε γυρίσει σπίτι, ο σκύλος μας έχει κάνει κάποια ζημιά, και η δική μας πρώτη κίνηση είναι να τον μαλώσουμε και να τον ρωτήσουμε «τι έκανες εκεί;».
Ο σκύλος, όμως, δεν μπορεί να καταλάβει τη ζημιά που προκάλεσε, ούτε, φυσικά, να μας απαντήσει στην ερώτηση που του θέσαμε, γιατί, πολύ απλά, δεν μιλάμε στη δική του γλώσσα.
Το να προσπαθήσουμε να του δημιουργήσουμε ενοχές, να του εξηγήσουμε με λόγια πως αυτό που έκανε δεν πρέπει να το ξανακάνει, ή να του αποσαφηνίσουμε τι έκανε λάθος, δεν έχει κανένα νόημα. Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που θα καταφέρουμε με τις φωνές μας είναι να του προκαλέσουμε άγχος και φόβο.
– Η έννοια της εκδικητικότητας δεν υφίσταται στο μυαλό του σκύλου. Δηλαδή, ο σκύλος δεν θα κάνει κάτι κακό -όπως να φάει ένα παπούτσι- επειδή θέλει να μας εκδικηθεί. Θα το κάνει, απλά, γιατί έχει τη τάση, από τη φύση του, να μασουλήσει κάτι.
– Σύνηθες φαινόμενο είναι, επίσης, ο σκύλος να καβαλάει το πόδι μας (mounting). Οι περισσότεροι πιστεύουν πως η συγκεκριμένη συμπεριφορά του είναι ένδειξη κυριαρχίας. Στην πραγματικότητα, όμως, ο σκύλος μάς μιλάει με τον δικό του τρόπο: μας δείχνει πως έχει στρες, πως βαριέται και θέλει να παίξει, ή, απλά, προσπαθεί να μας τραβήξει την προσοχή.
Ο σκύλος μας προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας. Άρα, θα πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε τον δικό του κώδικα, και να του μιλάμε σύμφωνα με αυτόν. Μας δείχνει τι θέλει να πει με τα σήματα ηρεμίας, όπως είναι το χασμουρητό, το τίναγμα του σώματος, ο κνησμός, το γλείψιμο πατουσών.
Για την καλύτερη δυνατή επικοινωνία θα πρέπει να μελετήσουμε και να εκπαιδευτούμε, με θετική εκπαίδευση πάντα. Έτσι, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον σκύλο μας και να «χτίσουμε» μια υγιή σχέση μαζί του».
