Ένας σκύλος που εκδηλώσει αναπάντεχη υπερδιέγερση, χρειάζεται την προσοχή του ιδιοκτήτη/κηδεμόνα του, καθώς αυτή μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά αίτια.
Γιατί, όπως μας εξηγεί ο συμπεριφοριολόγος σκύλων, Γιάννης Διονυσόπουλος, ο πόνος στις αρθρώσεις συσχετίζεται με την υπερένταση του σκύλου, σύμφωνα με νέα έρευνα.
«Δεν είναι λίγες οι έρευνες που έχουν γίνει σε ανθρώπους, και τα αποτελέσματα καταλήγουν στην ύπαρξη σχέσης μεταξύ του πόνου στις αρθρώσεις και ενός συμπεριφορικού μοτίβου που περιλαμβάνει άγχος, υπερδιέγερση και ένταση.
Ο καθηγητής ευζωίας ζώων και ηθικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, James A. Serpell, υποστηρίζει πως οι άνθρωποι που πάσχουν από το σύνδρομο υπερευλυγισίας αρθρώσεων (JHS) παρουσιάζουν αγχώδη διαταραχή, φόβους, πανικό κ.ά. Μία πρόσφατη έρευνα έχει βρει αντίστοιχα αποτελέσματα στους σκύλους!
O Γιάννης Διονυσόπουλος, συμπεριφοριολόγος σκύλων
Πειραματική διαδικασία
Οι ερευνητές αξιοποίησαν δεδομένα από σκύλους οδηγούς τυφλών, οι οποίοι ελέγχονται σε ηλικία 18 μηνών για προβλήματα στις αρθρώσεις (όπως δυσπλασία). Παράλληλα, συμπεριέλαβαν στην ανάλυσή τους και το τυποποιημένο ερωτηματολόγιο C-BARQ, το οποίο συμπλήρωσαν οι ανάδοχες οικογένειες που ήταν υπεύθυνες για τα σκυλάκια.
Το συνολικό δείγμα εμπεριέχει στοιχεία 5.575 σκύλων. Μετά την ανάλυση διαπιστώθηκε μία έντονη συσχέτιση μεταξύ της υπερδιέγερσης και των χαλαρών αρθρώσεων!
«Η παραπάνω έρευνα συμπληρώνει ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της αλληλεπίδρασης των αλλαγών συμπεριφοράς και των ιατρικών προβλημάτων. Παράλληλα, όλα δείχνουν πως η συμπεριφορά των ζώων ρυθμίζεται από το ίδιο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση των προβλημάτων υγείας», καταλήγει ο καθηγητής κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας, Carlo Siracusa.
Συνέπειες της κοινωνικοποίησης
Δεν είναι λίγοι οι δύσπιστοι που θα έκαναν λόγο για ελλιπή κοινωνικοποίηση στα ζώα που εμφάνισαν φαινόμενα υπερδιέγερσης, σε μία προσπάθεια να ακυρώσουν τη συσχέτιση του πόνου των αρθρώσεων με τα προβλήματα συμπεριφοράς.
Στην πραγματικότητα, η παραπάνω δήλωση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Ο μέσος σκύλος οδηγός τυφλών περνά από μία πολύμηνη διαδικασία εκπαίδευσης και σταδιακής έκθεσης σε ποικιλία ερεθισμάτων, ενώ αξιολογείται συνεχώς για την απόδοσή του.
Οι οικογένειες που ανατρέφουν τους σκύλους είναι ιδιαίτερα πεπειραμένες, ενώ τα ίδια τα ζώα προέρχονται από εκτροφικές «γραμμές», οι οποίες έχουν ως κύριο μέλημα τη δημιουργία ήρεμων και ανεκτικών σκύλων.
Συνεπώς, ο μέσος σκύλος οδηγός τυφλών θα αντιδράσει πολύ πιο ήπια παρουσία του ίδιου ερεθίσματος (π.χ. πόνου στις αρθρώσεις) από το μέσο κατοικίδιο σκυλάκι, το οποίο, συνήθως, δεν έχει κοινωνικοποιηθεί, ακολουθώντας μία τόσο συστηματική διαδικασία.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αν η μελέτη γίνει σε καθημερινούς κατοικίδιους σκύλους, είναι πολύ πιθανόν τα αποτελέσματα να δείξουν ακόμα μεγαλύτερη συνάφεια μεταξύ τους άγχους και του JHS.
Εν κατακλείδι
Παρόλο που το μέγεθος του δείγματος ήταν μεγάλο, θα πρέπει οι επόμενες έρευνες που θα διεξαχθούν για το ίδιο θέμα να εξετάσουν κι άλλες φυλές, αλλά και να συμπεριλάβουν στη μελέτη τους ζευγάρια καθημερινών σκύλων – κηδεμόνων.
Εάν και εσείς έχετε έναν υπερδραστήριο σκύλο, ο οποίος αντιδρά πολύ έντονα σε ερεθίσματα του περιβάλλοντος και δυσκολεύεται πολύ να ηρεμήσει, καλό θα ήταν να ελέγξετε αν πάσχει από το σύνδρομο των υπερευλύγιστων αρθρώσεων. Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις, αρκεί η χρήση ενός εκπαιδευτικού πρωτοκόλλου που βασίζεται στη μάθηση μέσω θετικής ενίσχυσης και διδάσκει στον σκύλο να επιλέγει την ηρεμία από την ένταση!».
