Ένα θέαμα που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές μας είναι τα νεογέννητα γατάκια που κλαψουρίζουν επειδή στερούνται τη μαμά τους. Γιατί, είτε κάποιο «έλλογο» ον τα αφαίρεσε από εκείνην και τα πέταξε στο δρόμο, είτε τα εγκατέλειψε η ίδια, για λόγους που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.

Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση; Πώς μπορούμε να τα κρατήσουμε στη ζωή;

Η κτηνίατρος, Άννα Μπαρδάνη, μας δίνει χρήσιμες συμβουλές.

«Πολύ συχνά στους δρόμους, σε πάρκα, αλλά και σε κάδους σκουπιδιών βρίσκουμε νεογέννητα γατάκια, μόνα τους. Να φωνάζουν και να προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή.

Κάποιες φορές μπορεί να τα έχει αφήσει η μαμά γάτα, για άγνωστο λόγο. Κάποιες άλλες, δυστυχώς, τα παρατάνε οι άνθρωποι, όπου βρουν. Για να τα ξεφορτωθούν από τον χώρο τους, όπου μπορεί να έχουν γεννηθεί.

Όταν βρεθούμε σε τέτοια περίσταση, πάντα ελέγχουμε την περιοχή, μήπως βρίσκεται κάπου κοντά η μητέρα γάτα και τα ψάχνει.

Εάν δεν βρούμε τη μητέρα τους, καλό είναι να τα πάρουμε, έτσι ώστε να τα βοηθήσουμε να επιζήσουν. Το ιδανικό θα ήταν να βρούμε μια γατο-μαμά, η οποία να έχει και δικά της μωρά γατάκια, για να υιοθετήσει κι αυτά. Να τα θηλάσει και να φροντίσει να μεγαλώσουν. Αλλά, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να το βρούμε, όταν το χρειαζόμαστε. Οπότε, πρέπει εμείς να προσφέρουμε στα μωρά ό,τι θα τους εξασφάλιζε η μητέρα τους.

Τρία πράγματα πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουν ανάγκη τα νεογέννητα γατάκια για να επιβιώσουν: ζέστη, γάλα και βοήθεια να κάνουν ούρα και κόπρανα.

Το θερμορρυθμιστικό σύστημα των νεογέννητων γατιών δεν λειτουργεί, γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές θα τα βρούμε να έχουν υποθερμία. Ακόμα και όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι υψηλή, εμείς πρέπει να φροντίζουμε να τα διατηρούμε ζεστά. Αυτό το πετυχαίνουμε τυλίγοντάς τα σε πετσέτες, ή σε φλις κουβερτούλες. Μια θερμοφόρα βοηθάει πολύ, αν την τοποθετήσουμε κοντά τους. Αν δεν έχουμε, μπορούμε να γεμίσουμε με ζεστό νερό πλαστικά μπουκάλια, να τα τυλίξουμε σε μία πετσέτα και να τα βάλουμε δίπλα τους.

Το τάισμά τους είναι το σημαντικότερο. Χρησιμοποιούμε σκόνη γάλακτος για νεογέννητα γατάκια, την οποία μπορούμε να προμηθευτούμε από pet shop. Την αραιώνουμε με ζεστό νερό για να ομογενοποιηθεί, στην αναλογία που αναγράφεται στην εκάστοτε συσκευασία, και προσφέρουμε στα γατάκια το γάλα χλιαρό.

Προσοχή! Το γάλα δεν πρέπει να είναι, ούτε πολύ καυτό, ούτε κρύο. Για να διευκολύνουμε τη σίτισή τους χρησιμοποιούμε μπιμπερό για γατάκια.

Σε περίπτωση ανάγκης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σύριγγα, όμως θέλει προσοχή στη δύναμη και στην ταχύτητα που πιέζουμε το έμβολο, για να μην πνιγούν.

Καλό είναι να τα ταΐζουμε κάθε τέσσερις, περίπου, ώρες. Η πιο σωστή στάση θηλασμού είναι μπρούμυτα με λίγο ανασηκωμένο το κεφαλάκι τους.

Τις βιολογικές τους ανάγκες, ούρα και κόπρανα, τις κάνουν με τη βοήθεια της μητέρας τους. Οπότε εμείς πρέπει να τρίβουμε απαλά, με λίγο βαμβάκι βρεγμένο με ζεστό νερό, την περιοχή όπου βρίσκονται τα γεννητικά όργανα και ο πρωκτός τους, ώστε να προκαλέσουμε τη λειτουργία του αντανακλαστικού της ούρησης και της αφόδευσης. Αυτό το κάνουμε έπειτα από κάθε γεύμα, τον πρώτο καιρό.

Όλα αυτά χρειάζεται να τα κάνουμε μέχρι τα γατάκια να φτάσουν στην ηλικία των τριών – τεσσάρων εβδομάδων, οπότε και αρχίζουν να απογαλακτίζονται. Τότε μπορούν να δοκιμάσουν υγρή μορφή τροφής, και να κάνουν την ανάγκη τους μόνα τους.

Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι: ακόμα κι αν τα κάνουμε όλα σωστά, το ποσοστό επιβίωσης των νεογέννητων γατιών δεν είναι πολύ μεγάλο. Ιδίως αν δεν έχουν προλάβει να θηλάσουν τις πρώτες μέρες της ζωής τους το πρωτόγαλα από τη μητέρα τους».