Μπορεί ένας σκύλος να περπατάει με άνεση δίπλα στο καρότσι του μωρού; Να συνοδεύει τη μαμά στον περίπατο του βρέφους, χωρίς να δημιουργεί δυσάρεστες καταστάσεις;
«Τι πιο όμορφο, από μία μαμά που συνοδεύεται από τον σκύλο της οικογένειας και πηγαίνουν περίπατο το μωρό της με το καροτσάκι του! Είναι, όμως, εφικτό; Και, κυρίως, είναι ασφαλές;».
Τα ερωτήματα αυτά τίθενται από την εκπαιδεύτρια και σύμβουλο ψυχολογίας, συμπεριφοράς και ευζωίας σκύλου, Εριέττα Καραμπέτσου. Η ίδια δίνει και τις απαντήσεις.
H εκπαιδεύτρια και σύμβουλος ψυχολογίας, συμπεριφοράς και ευζωίας σκύλου, Εριέττα Καραμπέτσου (Πηγή ΦΩΤΟ: Thomas Tasiakos)
«Ας δούμε, πώς μπορούμε να το καταφέρουμε.
Θα ξεκινήσουμε από τα βασικά πλεονεκτήματα και τα οφέλη του περιπάτου για έναν σκύλο.
Ο περίπατος είναι υψίστης σημασίας για την ευζωία του σύγχρονου κατοικίδιου σκύλου. Δεν βγάζουμε τον σκύλο μας βόλτα απλώς για να ανακουφίσει τις βιολογικές του ανάγκες (ενούρηση, αφόδευση).
Εξάλλου, στην αγορά υπάρχει, πλέον, πληθώρα βοηθημάτων, όπως πάνες και ειδικά υποστρώματα, και με την κατάλληλη εκπαίδευση ο σκύλος μπορεί να πηγαίνει εκεί για την τουαλέτα του. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά το ότι ο σκύλος πρέπει να βγαίνει βόλτα!
Ο περίπατος προσφέρει στον αγαπημένο μας σύντροφο πολύ περισσότερα απ’ όσα φανταζόμαστε.
● Πρώτον: κάνει την ανάγκη του σε περιβάλλοντα, όπου η φύση τον έχει προορίσει για να κάνει.
● Δεύτερον: καλύπτεται ένα μέρος της σωματικής εκτόνωσης, που έχει ανάγκη.
● Τρίτον: έρχεται σε επαφή με διάφορα ερεθίσματα, οσμές, κ.ά. που του προσφέρουν μέρος της πνευματικής εκτόνωσης, που επίσης θεωρείται μια από τις βασικές του ανάγκες.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πως η βόλτα είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα για τους κατοικίδιους σκύλους, οι οποίοι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους σε ένα διαμέρισμα. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές παραμένουν μόνοι, καθώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής επιβάλλει πολλές ώρες εργασίας ημερησίως στους κηδεμόνες τους.
Φυσικά, με τον περίπατο εμπλουτίζονται και ενισχύονται οι δεσμοί εμπιστοσύνης μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου, καθώς περνούν χρόνο μαζί.
Στο θέμα μας τώρα: Θα σταθούμε στο γεγονός ότι ένας σκύλος κατά τη διάρκεια του περιπάτου έχει ανάγκη να μυρίσει. Συνήθως, θέλει να αντιληφθεί με την όσφρησή το όποιο δέντρο, θάμνο, πεζούλι, σακούλα, κάδο, μηχανάκι και αυτοκίνητο συναντήσει στο διάβα του.
Μπορεί ο σκύλος να μυρίσει, όταν συνοδεύει την κηδεμόνα του και το μωρό της οικογένειας;
Αν ο σκύλος μας έχει εκπαιδευτεί να περπατά ήρεμα δίπλα μας, τότε είναι σε θέση να απολαύσει τη βόλτα του, μυρίζοντας το έδαφος, χωρίς να μας τραβάει, ή εμείς εκείνον.
Από την άλλη, τίθεται θέμα ασφάλειας. Πόσο ασφαλές είναι, όταν ένας άνθρωπος -στην προκειμένη περίπτωση η μητέρα- πρέπει να κρατά ταυτόχρονα το καρότσι με το μωρό και τον σκύλο με το λουρί του;
Επίσης, για μία μητέρα είναι δύσκολο να έχει την προσοχή της στραμμένη και στα δύο «μωρά».
Κάποια στιγμή το μωρό θα κλάψει, θα χρειαστεί την προσοχή μας. Κάποια άλλη, πάλι, ο σκύλος μας μπορεί να δει, για παράδειγμα, έναν άλλον σκύλο και να θελήσει να τον χαιρετίσει. Ή, μπορεί να δούμε στο έδαφος ένα κομμάτι φαγητού που δεν επιθυμούμε να βάλει στο στόμα.
Εάν όλα αυτά συμβούν συγχρόνως, μπορεί ο άνθρωπος που συνοδεύει το παιδί και τον σκύλο, να μην καταφέρει να διαχειριστεί την κατάσταση.
Είναι, τελικά, αδύνατον μία μητέρα να απολαύσει τη βόλτα με το μωρό και τον σκύλο της;
Φυσικά και όχι! Ας δούμε λοιπόν, κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να επιτευχθεί αυτό το φαινομενικά δύσκολο εγχείρημα.
Ο συνδυαστικός αυτός περίπατος, ιδανικά δεν θα πρέπει να αποτελεί τη βασική βόλτα του σκύλου μας, έτσι ώστε να έχει εκτονωθεί και να έχουν καλυφθεί οι βασικές του ανάγκες.
Δεδομένου του σύγχρονου τρόπου ζωής, πολλές μητέρες, λόγω έλλειψης χρόνου, προσπαθούν να συνδυάσουν τον περίπατο του σκύλου με τον περίπατο του μωρού. Ή, δεν έχουν κάποιον να κρατήσει το μωρό, προκειμένου να κάνουν την απαραίτητη βόλτα με τον σκύλο τους.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η οικογένεια μπορεί να συνεργαστεί με έναν περιπατητή σκύλων. Με αυτό τον τρόπο η συνδυαστική βόλτα θα αποτελεί για όλους ένα ευχάριστο διάλειμμα, και όχι καταναγκασμό.
Ο σκύλος μας θα πρέπει να έχει διδαχθεί τη συμπόρευση δίπλα στον κηδεμόνα του, σε περίπτωση που «τραβάει στη βόλτα» και, φυσικά, να έχει εκπαιδευτεί, ώστε να νιώθει άνετα όταν περπατά δίπλα στο καρότσι.
Μπορεί για έναν άνθρωπο να μην έχει σημαντική διαφορά το βάδισμα του σκύλου δίπλα του από το περπάτημά του δίπλα στο καρότσι. Όμως, για τον σκύλο έχει – και μάλιστα μεγάλη.
Στα δικά του μάτια είναι πολύ διαφορετικό να περπατά με τον κηδεμόνα του και να έχει την προσοχή του κατ’ αποκλειστικότητα, και πολύ διαφορετικό να υπάρχει κι ένα μωρό με το καρότσι του.
Οπότε, η εξοικείωση και η εκπαίδευση ενός σκύλου στον βηματισμό με άνεση, παρουσία ενός καροτσιού μωρού, κρίνεται απαραίτητη. Πρέπει να είναι σε θέση να καταλαβαίνει βασικά συνθήματα, όπως το «στοπ», το «μείνε», το «μαζί» κ.λπ. έτσι ώστε όταν κριθεί απαραίτητο – όπως στο παράδειγμα που αναφέραμε- και του ζητήσουμε να κάνει κάτι, να το κατανοήσει.
Πότε ξεκινάμε την εκπαίδευση και την εξοικείωση του σκύλου μας με το καρότσι, ώστε να είμαστε σε θέση να κάνουμε έναν περίπατο με τη μέγιστη ασφάλεια και άνεση;
Όσο το συντομότερο, τόσο το καλύτερο. Ιδανικά, η εκπαίδευση και η προετοιμασία του σκύλου μας για τον ερχομό του μωρού ξεκινά από τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης.
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας, συνήθως, συμπεριλαμβάνονται και ασκήσεις με το καρότσι, έτσι ώστε ο σκύλος μας να έχει ήδη εξασκηθεί, προτού επιχειρήσουμε την πρώτη βόλτα.
Να αρχίσω να εκπαιδεύω τον σκύλο μου, ή να περιμένω να δω πώς θα αντιδράσει στις πρώτες βόλτες;
Όπως συνηθίζουμε να τονίζουμε οι επαγγελματίες που ασχολούμαστε με την εκπαίδευση, τη συμπεριφορά και την ψυχολογία των σκύλων, η πρόληψη και η εκπαίδευση είναι πάντα προτιμότερες από την αντιμετώπιση μίας συμπεριφοράς ή κατάστασης, αφού έχουν προκύψει.
Σαφέστατα και υπάρχουν σκύλοι, οι οποίοι χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία συμπεριφέρονται ήπια και επιθυμητά, όταν το νέο μέλος προστεθεί στην οικογένεια. Όμως, αυτό δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε εκ προοιμίου.
Η εκπαίδευση δεν αφορά μόνον τον σκύλο μας. Αφορά κατά κύριο λόγο εμάς ως κηδεμόνες και γονείς. Μέσω της προετοιμασίας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με το τι ενδέχεται να συναντήσουμε στην πραγματικότητα, έχουμε εξασκηθεί και είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις, που δεν θα είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, πρωτόγνωρες».
