Υπάρχουν κάποια πλάσματα που ζουν σε καταφύγια. Είναι πλάσματα που έχουν ζήσει στο δρόμο, που μπορεί να έχουν κακοποιηθεί, ή κάποιος να τα εγκατέλειψε. Μπορεί και να γεννήθηκαν στο δρόμο. Πλάσματα χωρίς σπίτι, που χρειάζονται βοήθεια. Ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι, που θέλουν να τους χαρίσουν τη ζωή.

Αυτά τα σκυλιά «έχουν ψυχικά και σωματικά τραύματα. Πληγές, οι οποίες χρειάζονται χρόνο για να επουλωθούν. Υπάρχουν άνθρωποι που δεσμεύονται και παλεύουν για να τα βοηθήσουν. Να αλλάξουν τη ζωή για σκυλιά με πολύ δύσκολες και τραυματικές εμπειρίες, με κόστος τον προσωπικό τους χρόνο και την προσωπική τους ζωή. Και όμως, δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Επιμένουν και στο τέλος πάντα ανταμείβονται με το παραπάνω», τονίζει ο σύμβουλος συμπεριφοράς σκύλων Αλέξανδρος Παράσχης και διευκρινίζει ότι: «Πρόκειται για σκυλιά με υψηλά επίπεδα κορτιζόλης (ορμόνη του άγχους). Ζουν σε στρεσογόνες καταστάσεις, δεν εκτονώνονται, δεν μυρίζουν, δεν έχουν ερεθίσματα. Έρευνες έχουν δείξει, ότι σε σκυλιά που φιλοξενούνται, έστω και για λίγες ημέρες μειώνονται τα επίπεδα της κορτιζόλης και παραμένουν χαμηλά για περίπου 1 – 2 μήνες».

Σε όσους, λοιπόν, έχουν αποφασίσει να βάλουν στην οικογένειά τους ένα σκύλο που έχει ζήσει σε καταφύγιο, ο κ. Παράσχης έχει να δώσει κάποιες συμβουλές. «Είναι πολύ σημαντικό τις πρώτες μέρες να δώσουμε χρόνο στο σκύλο μας να εγκλιματιστεί.

  • Δώστε του χώρο και αφήστε τον να σας πλησιάσει εκείνος. Μην τον κυνηγάτε για να τον αγκαλιάσετε και να τον χαϊδέψετε, πιστεύοντας ότι έτσι θα τον βοηθήσετε να χαλαρώσει. Μην εισβάλλετε στον προσωπικό του χώρο. Όταν είναι έτοιμος, θα σας συναντήσει εκείνος.
  • Μην καλείτε φίλους στο σπίτι για να τον γνωρίσουν, ακόμα. Αν έχετε παιδιά, εξηγήστε τους ότι χρειάζεται χρόνο για να αισθανθεί ασφάλεια και να μπορέσει να παίξει μαζί τους. Προσπαθήστε να του παρέχετε ένα ήσυχο και ήρεμο περιβάλλον.
  • Οι βόλτες να είναι σε μέρη και ώρες με πολύ λίγα ερεθίσματα. Αποφύγετε να τον πάτε σε μέρη με πολύ κόσμο και σκυλιά. Θα γίνουν κι αυτά, αργότερα. Βρείτε μια ήσυχη διαδρομή να κάνετε τη βόλτα σας τον πρώτο καιρό.

Τα σκυλιά που έρχονται από καταφύγια, συνήθως έχουν περάσει πολλά. Εγκατάλειψη, επιβίωση στο δρόμο, κακοποίηση. Αυτό που τους χρειάζεται, είναι ασφάλεια και σεβασμός, ώστε να γιατρευτούν οι σωματικές και ψυχικές πληγές τους.

Οποιαδήποτε μορφή βίας, σωματικής ή λεκτικής, μόνο κακό μπορεί να κάνει στη σχέση μας με τον σκύλο. Κυρίως, όμως, στον ίδιο τον σκύλο. Γενικά αποφεύγουμε την τιμωρία. Με την τιμωρία δεν μαθαίνει ο σκύλος, απλά καταπιέζουμε συμπεριφορές.

Πρέπει να σκεφτόμαστε τι είναι αυτό που θέλουμε να κάνει ο σκύλος μας κι όχι τι δεν θέλουμε.

Παράδειγμα: δεν θέλω να πηδάει πάνω μου. Θα πρέπει να στρέψω την προσοχή μου στο τι θέλω να κάνει και να δουλέψω αυτό το κομμάτι. Άρα, αντί να τον μαλώνω κάθε φορά που πηδάει πάνω μου, του δίνω μια λιχουδιά κάθε φορά που κάθεται. Έτσι, θα έχω αυτή τη συμπεριφορά. Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι τα σκυλιά μαθαίνουν καλύτερα με την επιβράβευση, παρά με την τιμωρία. Η τιμωρία προκαλεί άγχος και φόβο. Όταν υπάρχει φόβος, μπλοκάρει η μαθησιακή διαδικασία.

  • Δεν βγάζουμε τον σκύλο μας ποτέ χωρίς λουρί! Ένα σκυλί που δεν έχει ακόμα δεθεί μαζί μας, είναι πολύ πιθανό να απομακρυνθεί, να χαθεί, ή να τρομάξει με κάτι και να πανικοβληθεί. Είναι πάρα πολλά τα σκυλιά που χάνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το λουρί του το αφαιρούμε μόνο σε περιφραγμένο χώρο. Εναλλακτικά, μπορούμε να πάρουμε έναν εκπαιδευτικό ιμάντα, αν θέλουμε να του δώσουμε περισσότερη ελευθερία, αλλά και να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χαθεί.
  • Τον πρώτο καιρό στις βόλτες περπατάμε με το λουρί χαλαρό. Δεν το κρατάμε κοντό και τεντωμένο γιατί δημιουργεί ένταση και σε εμάς και στον σκύλο. Περπατάμε με κανονικό ρυθμό, χωρίς άγχος. Αν είμαστε χαλαροί εμείς, θα είναι και ο σκύλος μας. Αν είμαστε σφιγμένοι και αγχωμένοι, θα το καταλάβει.
  • Είναι πολύ σημαντικό να αφήνουμε τον σκύλο να μυρίζει κατά τη διάρκεια της βόλτας. Το να βγαίνουμε και απλά να περπατάμε με το σκύλο κολλητά δίπλα μας, δεν είναι βόλτα».