Στις φλέβες του Saarloos Wolfhond κυλά αίμα λύκου, αλλά και σκύλου. Τη φυλή την οφείλουμε στον Ολλανδό Leendert Saarloos (1884-1969), ο οποίος ήταν λάτρης της φύσης και των σκύλων. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στους Γερμανικούς Ποιμενικούς. Έτσι, το 1932 ζευγάρωσε έναν αρσενικό Γερμανικό Ποιμενικό με μία θηλυκή λύκαινα Σιβηρίας, γιατί επιθυμούσε έναν άριστο σκύλο εργασίας.
Το πρώτο πείραμα δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, όμως η δεύτερη προσπάθεια, το πάντρεμα με λύκαινα που προερχόταν από τα ευρωπαϊκά εδάφη, έδωσε κουτάβια που χρησιμοποιήθηκαν ως σκύλοι – οδηγοί τυφλών.
Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων η «κληρονομιά» αυτή χάθηκε, και η φυλή δεν ήταν κατάλληλη για σκύλους εργασίας.
Αναγνωρίστηκε το 1975 και προς τιμήν του εμπνευστή της πήρε το όνομα «Saarloos Wolfhond».
«Δεν είναι σκυλιά εργασίας, αλλά συντροφιάς. Αγελαία φύση, δένονται συνήθως με ένα μέλος της οικογενείας. Δεν είναι ο κατάλληλος σκύλος για διαμέρισμα. Είναι προτιμότερο να ζουν σε μονοκατοικία με αυλή», διευκρινίζει η εκτροφέας, Μαρία Λιάπη, και συμπληρώνει: «Είναι επιφυλακτικά με τους αγνώστους και δεν θα τον πλησιάσουν αμέσως. Θέλουν το χρόνο τους. Ανεξάρτητα, δυνατά σκυλιά, προστατευτικά στον χώρο τους και με τους ανθρώπους τους, αλλά συγχρόνως και τρυφερά. Μέσα στο σπίτι ακολουθούν τον κηδεμόνα τους σε κάθε του βήμα και ξαπλώνουν, πάντα, στα πόδια του. Πανέξυπνα, δεν αντέχουν τον περιορισμό, γι΄αυτό δεν τα δένουμε, ποτέ. Αλλά και εάν το κάνουμε, θα βρουν τον τρόπο να ελευθερωθούν. Όταν βάλουν κάτι στο μυαλό τους, θα το πετύχουν».
Η εκτροφέας, Μαρία Λιάπη
Όπως εξηγεί η κυρία Λιάπη, αν ο σκύλος Saarloos Wolfhond κοινωνικοποιηθεί από μικρός, τα πηγαίνει πολύ καλά με άλλα ζώα, αλλά και με μικρά παιδιά. Καλό θα ήταν να υπάρχει στο σπίτι και ένα δεύτερο ζώο για παρέα. Βέβαια, χρειάζονται περισσότερη δουλειά ως προς την εκπαίδευσή τους, κι εκείνος που θα αποκτήσει έναν σκύλο της συγκεκριμένης φυλής θα πρέπει να είναι έμπειρος, και να διαθέτει χρόνο και επιμονή. Χρειάζεται μεγάλες βόλτες για εκτόνωση και μπορεί να συνοδεύει τον κηδεμόνα του σε όλες του τις δραστηριότητες. Είναι ιδανικός για ανθρώπους που τους αρέσει η φύση, η πεζοπορία, το ποδήλατο, το τρέξιμο, ενώ στο καφέ θα κάτσει ήσυχος στα πόδια του κηδεμόνα του.
Όταν είναι με το λουρί του δεν τραβάει, ενώ όταν του αφαιρεθεί, δεν απομακρύνεται από τον άνθρωπό του. Θα πάει μέχρι τα πέντε μέτρα -το πολύ- και διαρκώς θα γυρίζει να τον κοιτάζει.
Η κυρία Λιάπη τονίζει ότι είναι ένας σκύλος που δεν μπορεί να αποχωριστεί τον κηδεμόνα του. Δεν είναι ο σκύλος που θα τον αφήσουμε σε κάποιον φίλο, ή σε χώρο φιλοξενίας, για να πάμε διακοπές. Έχει ανάγκη την παρουσία του κηδεμόνα του. Η απουσία του κάνει αυτά τα σκυλιά πολύ νευρικά.
Επίσης, είναι ζημιάρης όταν απουσιάζει ο κηδεμόνας του από το σπίτι. Γι΄αυτό, καλό είναι να περιορίζεται. Αλλά και παρουσία του, ενδέχεται να προκαλέσει ζημιές. Δεν θα ταράξει την ησυχία με το γαύγισμα του, παρά μόνον εάν συντρέχει σοβαρός λόγος.
Υγεία – Περιποίηση
Είναι υγιή σκυλιά, όπως μας διαβεβαιώνει η κα Λιάπη, που εξετάζονται με DNA για νανισμό και μυελοπάθεια, και όταν είναι στην κατάλληλη ηλικία υποβάλλονται σε εξετάσεις για δυσπλασία του ισχίου.
Αν και στα θηλυκά σκυλιά η περίοδος συμβαίνει κάθε 6-8 μήνες, δηλαδή σχεδόν δύο φορές τον χρόνο, σε ένα θηλυκό Saarloos Wolfhond θα συμβεί μία φορά τον χρόνο, μπορεί και σε ενάμισι χρόνο. Γιατί; Το DNA του λύκου ευθύνεται.
Δεν χρειάζονται συχνό μπάνιο -μία φορά το μήνα- κι ένα απλό βούρτσισμα, αρκεί.
Μέγεθος – Τρίχωμα – Μάτια
Το ύψος μέχρι το ακρώμιο είναι 65-75 εκατοστά για τα αρσενικά και 60-70 εκατοστά για τα θηλυκά, ενώ το τρίχωμά τους απαντάται σε ανοικτό καφέ, κανελί, γκρι και μαύρο, και το χρώμα των ματιών τους είναι κίτρινο και καφέ.
Μπορεί η εξωτερική του εμφάνιση να θυμίζει λύκο, όμως είναι ένας σκύλος «και της φύσης, και του καναπέ».
Η εκτροφέας, Μαρία Λιάπη
