Αρκετοί σκύλοι, τη στιγμή που ο κηδεμόνας τους κλείνει την εξώπορτα του σπιτιού και φεύγει, αρχίζουν να κλαίνε και το δάκρυ τους… τρέχει κορόμηλο.
Κάποιοι άλλοι γαβγίζουν. Αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν το σπίτι να μοιάζει με… πεδίο μάχης.
Είναι η στιγμή που τον σκύλο τον κυριεύει μια συναισθηματική/ψυχική αδυναμία, και δεν μπορεί να διαχειριστεί τον αποχωρισμό από τον κηδεμόνα του και τη μοναξιά του.
«Οι σκύλοι είναι πολύ κοινωνικοί, και θα έδιναν τα πάντα για να βρίσκονται στο πλευρό μας 24 ώρες το 24ωρο.
Κάτι τέτοιο, βέβαια, είναι αδύνατον…
Συνήθως, ο πρώτος αποχωρισμός είναι επώδυνος, τόσο για τον κηδεμόνα όσο και για τον σκύλο.
Ο κηδεμόνας έχει τύψεις που αφήνει τον σκύλο μόνο του, ενώ ο σκύλος αισθάνεται φόβο, βαρεμάρα και άγχος, που εκδηλώνει με κλάμα, γάβγισμα και ζημιές. Αυτό λέγεται «άγχος αποχωρισμού», εξηγεί η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.
Για ποιο λόγο, όμως, ένας σκύλος βρίσκεται σε αυτή τη συγκινησιακή κατάσταση κάθε φορά που ο κηδεμόνας του φεύγει από το σπίτι;
«Το άγχος αποχωρισμού συνδέεται άμεσα με τον βαθμό ανασφάλειας ενός σκύλου: Εάν, δηλαδή, ένας σκύλος μας κυνηγά συνέχεια από πίσω στο σπίτι, θέλει να είναι πάντα δίπλα μας και, γενικά, εκδηλώνει υπερβολική προσκόλληση, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο αποχωρισμός θα είναι ένα βαρύ πλήγμα για εκείνον.
Αντίθετα, όσο περισσότερη αυτοπεποίθηση έχει ένας σκύλος, τόσο πιο γρήγορα θα ξεπεράσει το άγχος.
Το άγχος αποχωρισμού ενός σκύλου συνδέεται άμεσα με την αυτοπεποίθηση και τη ψυχολογία του κηδεμόνα. Εάν, δηλαδή, φεύγοντας από το σπίτι, νιώθουμε ράκος που αφήνουμε τον σκύλο μόνο του, τον πνίγουμε στα φιλιά και στις αγκαλιές, προτού πούμε το “αντίο“, και όταν επιστρέφουμε -πάλι από τύψεις- αντιδρούμε τόσο υπερβολικά, σαν να τον αφήσαμε ένα μήνα μόνο του, είναι πάλι (σχεδόν) σίγουρο ότι δεν θα βοηθήσουμε καθόλου τον σκύλο να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται», επισημαίνει η κα Γρυπάρη.
Ωστόσο, για το άγχος αποχωρισμού υπάρχει λύση, όπως διαβεβαιώνει η κα Γρυπάρη.
«Ξεκινάμε κατευθείαν εκπαίδευση, με απλά βήματα, αλλά και με συνέπεια, για να έχουμε αποτέλεσμα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Τι κάνουμε;
1) Δεν ασχολούμαστε όλη την ώρα μαζί του: τον παροτρύνουμε να παίζει με τα παιχνίδια μόνος του, ενώ δεν χρειάζεται να τον ξεσηκώνουμε κάθε φορά που τον βλέπουμε να κάθεται ήσυχα στο κρεβατάκι του.
2) Κάνουμε εικονικές αναχωρήσεις: προσποιούμαστε, δηλαδή, ότι φεύγουμε από το σπίτι. Ακολουθούμε όλη τη διαδικασία, όπως όταν φεύγουμε κανονικά. Λείπουμε στην αρχή για λίγα δευτερόλεπτα και, σταδιακά, αυξάνουμε το χρόνο που μένουμε εκτός σπιτιού.
3) Δεν επιτρέπουμε στον σκύλο να μας ακολουθεί παντού, κλείνοντας, για παράδειγμα, την πόρτα όταν μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο.
4) Εκτονώνουμε τον σκύλο μας πριν φύγουμε. Εάν έχουμε χρόνο, μπορούμε να τον πάμε μια μεγάλη βόλτα, ή να παίξουμε μαζί του στο σπίτι, ώστε να κουραστεί και να μειωθούν οι αντοχές του για ζημιές.
5) Περιορίζουμε τον σκύλο σε ένα χώρο, όπου δεν μπορεί να κάνει ζημιές. Αυτός ο χώρος μπορεί να είναι, είτε ένα δωμάτιο χωρίς επικίνδυνα αντικείμενα, είτε το crate.
6) Αφήνουμε μια μπάλα λιχουδιών, που θα τον κρατήσει απασχολημένο για όσο διάστημα λείπουμε και θα καταπολεμήσει τη βαρεμάρα του.
- Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.
Διαβάστε επίσης
