Σίγουρα, οι περισσότεροι κηδεμόνες σκύλων θα συμφωνήσουν ότι ο σκύλος τους νιώθει ενοχές, όταν έχει κάνει μία σκανταλιά.
Άλλωστε, υπάρχει και σχετική έρευνα, που αποδεικνύει ότι το 75% των κηδεμόνων πιστεύουν ότι ο σκύλος τους δείχνει ενοχή, όταν κάνει κάτι που δεν θα έπρεπε, όπως αναφέρει ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Σοφοκλής Μακρινός.
Και μια συχνή ερώτηση που κάνουν στους εκπαιδευτές σκύλων, όπως λέει ο κ. Μακρινός, είναι: «πώς να αντιδράσω όταν γυρίζω στο σπίτι και βλέπω να έχει κάνει ζημίες ο σκύλος; Να τον μαλώσω;».
Στην ερώτηση αυτή, «αφού εξηγήσουμε ότι δεν έχει νόημα να επιπλήξουμε τον σκύλο, τόση ώρα μετά την οποιαδήποτε συμπεριφορά, απαντούν: «μα, το βλέπω στο βλέμμα του, το καταλαβαίνει, ξέρει ακριβώς τι έχει κάνει».
Είναι αλήθεια! Ο σκύλος, όντως, παρουσιάζει ένα «ενοχικό» βλέμμα και, μάλιστα, το παρουσιάζει μόνον όταν έχει κάνει μια ζημιά. Αρά, σίγουρα θα νιώθει ενοχή.
Ή, μήπως, όχι; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό το βλέμμα;», θέτει το ερώτημα ο κ. Μακρινός.
Έχει γίνει πείραμα που αποδεικνύει ότι ο σκύλος μπορεί να… ομολογεί ότι είναι «ένοχος», αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι και αθώος.
«Η Alexandra Horowitz, καθηγήτρια του Columbia University, πραγματοποίησε ένα απλό πείραμα για να εξακριβώσει ακριβώς τι γίνεται.
Οι κηδεμόνες που συμμετείχαν έβαζαν σε ένα δωμάτιο τον σκύλο τους και άφηναν μια λιχουδιά.
Φεύγοντας, του έλεγαν να μην τη φάει. Ερευνητής τους ενημέρωνε αν τελικά την έφαγε ο σκύλος τους, ή όχι.
Το «μυστικό» ήταν ότι άλλες φορές οι ερευνητές έλεγαν στους κηδεμόνες ότι ο σκύλος είχε φάει τη λιχουδιά, παρόλο που την είχε αφήσει, και άλλες φορές τους έλεγαν, ενώ την είχε φάει, ότι δεν την είχε φάει.
Ανεξάρτητα με το τι πραγματικά είχε κάνει, ο σκύλος έδειχνε αυτό το γνωστό σε όλους μας βλέμμα όταν ο κηδεμόνας ενημερωνόταν ότι δεν υπάκουσε.
Έτσι γεννιέται το εξής ερώτημα: «Πώς γίνεται ο σκύλος να νιώθει ενοχή για κάτι που δεν έκανε;»», διερωτάται ο κ. Μακρινός.
Εξηγεί ότι αυτό το βλέμμα είναι φόβου. Οι σκύλοι είναι άριστοι στο να μας παρατηρούν. Πολλές φορές, όταν τους μαλώνουμε, κάνουμε ασυνείδητες κινήσεις.
Αυτό μπορεί να είναι το οτιδήποτε: από κάτι πολύ εμφανές, όπως να σηκώνουμε το χέρι μας, μέχρι και κάτι σχεδόν απαρατήρητο, όπως να σηκώνουμε το φρύδι μας, για παράδειγμα.
Οι σκύλοι, όπως αναφέρει ο κ. Μακρινός, αντιλαμβάνονται αυτές τις κινήσεις και φοβούνται, καθώς καταλαβαίνουν ότι έχουμε εκνευριστεί. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό. Όπως όλοι ξέρουμε, οι σκύλοι έχουν εξαιρετικά καλή όσφρηση.
«Πολλές φορές λέμε, όταν είμαι αγχωμένος ή στεναχωρημένος, ο σκύλος μου το καταλαβαίνει.
Αυτή η αντίδραση του σκύλου είναι, όντως, υπαρκτή και υπάρχει εξήγηση.
Όταν αγχωνόμαστε, εκκρίνουμε αντίστοιχες ορμόνες, τις οποίες μυρίζει ο σκύλος μας, κι έτσι καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Το ίδιο ισχύει και όταν θυμώνουμε. Έτσι, όταν βλέπουμε μια ζημιά, πριν καν αρχίσουμε να μαλώνουμε τον σκύλο μας, εκείνος αντιλαμβάνεται ότι έχουμε νεύρα και φοβάται.
Πολλοί κηδεμόνες, διαβάζοντας τα παραπάνω, θα πουν ότι ο σκύλος τους παίρνει αυτό το χαρακτηριστικό βλέμμα προτού δουν τη ζημιά. Οπότε, δεν έχουν προλάβει να εκδηλώσουν τα νεύρα τους.
Πολλές φορές, μάλιστα, έτσι καταλαβαίνουν ότι έχει κάνει κάποια αταξία, μόνο και μόνο από το βλέμμα του.
Όντως, αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Πολλοί έχουμε γυρίσει στο σπίτι, βλέπουμε τον σκύλο μας να μας κοιτάζει, και είμαστε σίγουροι ότι κάποια ζημιά έχει κάνει – ψάχνουμε το σπίτι να βρούμε ακριβώς τι έχει γίνει», αναφέρει ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων.
Πώς εξηγείται αυτή η συμπεριφορά του σκύλου;
«Εδώ η εξήγηση είναι λίγο πιο περιπλοκή.
Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος βλέπει τον σκύλο του να μασάει την παντόφλα του και έτσι τον μαλώνει. Ο σκύλος κάνει τη σύνδεση ότι η κατεστραμμένη παντόφλα προκαλεί τον θυμό του «μπαμπά» του, κι όχι η «κακή» του πράξη.
Έτσι, όταν είναι μόνος ο σκύλος και φάει την παντόφλα, δείχνει φόβο επειδή υπάρχει μια κατεστραμμένη παντόφλα στον χώρο, που συνεπάγεται θυμό», διευκρινίζει ο κ. Μακρινός και προσθέτει: «Σίγουρα, σε πολλούς μπορεί να φαίνεται αστείο και χαριτωμένο το βλέμμα αυτό.
Στην τελική, αυτός είναι ο σκοπός του, να μας καθησυχάσει.
Πρέπει, όμως, να αναγνωρίζουμε ότι ο σκύλος μας εκείνη τη στιγμή είναι σε μια στρεσογόνο γι’ αυτόν κατάσταση, και επιπλήττοντάς τον δεν θα πετύχουμε τίποτα άλλο πάρα να τον φοβίσουμε περισσότερο.
Στην περίπτωση που κάνει συχνά ζημιές όταν φεύγουμε από τον χώρο, καλό είναι να συμβουλευτούμε έναν ειδικό, μήπως ο σκύλος μας έχει κάποιο άγχος που σχετίζεται με τον αποχωρισμό».
Ο θετικός εκπαιδευτής σκύλων, Σοφοκλής Μακρινός
● Ο κύριος Σοφοκλής Μακρινός γεννήθηκε στην Αθήνα και το 2014 πέρασε μέσω Πανελλήνιων στο Τμήμα Μηχανικών Αντιρρύπανσης στην Κοζάνη. Εκεί υιοθετεί τον πρώτο του σκύλο, τον Σαμ, και χάρη σε αυτόν μπαίνει ενεργά στον χώρο του εθελοντισμού, συνειδητοποιώντας ότι η αγάπη του για τα ζώα είναι μεγαλύτερη από οτιδήποτε άλλο. Έτσι, αποφασίζει να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό και σπουδάζει θετικός εκπαιδευτής στη σχολή Dogfully της Εριέττας Καραμπέτσου, από την οποία και αποφοίτησε. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη γνωσιακή λειτουργία του σκύλου στο Πανεπιστήμιο Duke (Dog Emotion and Cognition by Duke University), όπως και μαθήματα στη συμπεριφορά και ευζωία του συγχρόνουκατοικίδιου στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (Animal Behavior and Welfare by the University of Edinburgh). Τέλος, έχει παρακολουθήσει σεμινάριο παροχής πρώτων βοηθειών στον σκύλο.
Διαβάστε επίσης
