Δεν είναι λίγοι οι κηδεμόνες σκύλων που επιλέγουν να κάνουν ποδήλατο, έχοντας στο πλάι τους τον αγαπημένο τους φίλο.
Μία δραστηριότητα, που συνδυάζει τη δική τους ψυχαγωγία με την εκτόνωση του σκύλου τους.
«Η εκτόνωση του σκύλου είναι μια από τις πιο ζωτικές ανάγκες του, που κάθε κηδεμόνας οφείλει να σέβεται και να ικανοποιεί, προκειμένου ο τετράποδος φίλος του να είναι ισορροπημένος σωματικά και ψυχικά.
Για πολλούς, ωστόσο, είναι μια διαδικασία βαρετή, την οποία βλέπουν σχεδόν σαν αγγαρεία.
Κάποιοι κηδεμόνες, λοιπόν, προκειμένου να εκτονώσουν επαρκώς τον σκύλο τους, ή και να τον γυμνάσουν, καταφεύγουν στην εύκολη –αλλά πολύ επικίνδυνη– λύση, να τον δέσουν με ένα λουρί και να τον αναγκάσουν να τρέχει δίπλα τους, ενώ εκείνοι κάνουν ποδήλατο, ή οδηγούν μηχανάκι, ακόμη και αυτοκίνητο!
Είναι, σίγουρα, μια εύκολη λύση, διότι ο κηδεμόνας δεν κουράζεται, ενώ ταυτόχρονα εκτονώνει τον σκύλο του. Είναι, όμως, σωστό και, κυρίως, ασφαλές;», θέτει το ερώτημα η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη και απαντά ότι η μέθοδος αυτή είναι πολύ επικίνδυνη, για τους εξής τέσσερις λόγους:
1) Τραυματισμός του σκύλου: Το να τραβάμε τον σκύλο με το λουρί, ενώ εμείς κινούμαστε με ταχύτητα μεγαλύτερη από τη δική του, ενέχει τον κίνδυνο τραυματισμού του σκύλου, διότι εάν εκείνος θελήσει να ξυστεί, για παράδειγμα, ή εάν πατήσει κάτι αιχμηρό και πονάει, ή τον τσιμπήσει κάτι, θα σταματήσει απότομα, με αποτέλεσμα να συρθεί από εμάς για κάποια μέτρα.
Παράλληλα, μπορεί να τραβήξει απότομα προς μια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να φύγει το λουρί από το χέρι του κηδεμόνα, και ο σκύλος να τραυματιστεί από κάποιο άλλο όχημα.
2) Τραυματισμός του κηδεμόνα: Στην περίπτωση κάποιου απότομου σταματήματος ή τραβήγματος εκ μέρους του σκύλου, ο κηδεμόνας, ο οποίος βρίσκεται πίσω από ένα τιμόνι, κρατώντας με το ένα χέρι το λουρί, κατά πάσα πιθανότητα θα αιφνιδιαστεί, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του οχήματος και να χτυπήσει.
3) Τραυματισμός τρίτου ατόμου: Στην περίπτωση που δεν περπατάμε με τον σκύλο μας, ώστε να είμαστε ορατοί, αλλά τον τρέχουμε με το λουρί, ενώ εμείς βρισκόμαστε σε ένα όχημα, εάν κάποιος δει τον σκύλο ξαφνικά και τρομάξει, είναι πιθανό να τραυματιστεί, είτε από τον σκύλο είτε πέφτοντας.
Εάν, δε, πρόκειται για παιδάκι, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι ακόμη μεγαλύτερος.
4) Κενή βόλτα: Όταν βγάζουμε τον σκύλο μας βόλτα, δεν το κάνουμε μόνο για την τουαλέτα του, ή για τη σωματική του εκτόνωση.
Η βόλτα θα πρέπει να είναι μια ευκαιρία για δημιουργική διάδραση με το περιβάλλον και τον έξω κόσμο. Τόσο εμείς όσο και ο σκύλος μας κοινωνικοποιούμαστε, παίζουμε, κάνουμε γνωριμίες, έχουμε ανοιχτές τις «κεραίες» μας για τα ερεθίσματα που θα δεχθούμε.
Η βόλτα με τον σκύλο μας θα πρέπει να είναι μια καλή ευκαιρία, ώστε να «αδειάσουμε το μυαλό μας» και να «γεμίσουμε τις μπαταρίες μας».
Όλα αυτά, όμως, ακυρώνονται, εάν έχουμε δέσει τον σκύλο μας σε ένα λουρί και απλώς τον αναγκάζουμε να τρέχει.
Τί μπορούμε να κάνουμε εάν ο σκύλος μας έχει περίσσευμα ενέργειας και πρέπει να τον εκτονώσουμε;
Στην περίπτωση, λοιπόν, που ο σκυλάκος μας είναι αστείρευτη πηγή ενέργειας, και για να μην κάνουμε τη ζωή του… ποδήλατο, η κυρία Γρυπάρη προτείνει: «Μπορούμε να τρέξουμε για λίγη ώρα μαζί του, ή να τον πάμε σε ένα σκυλο-πάρκο, όπου θα μπορέσει να τρέξει με τους φίλους του, ή να παίξουμε μαζί του στο σπίτι παιχνίδια που απαιτούν σωματική και πνευματική προσπάθεια.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι ότι ο σκύλος δεν είναι ρομπότ.
Είναι ζωντανός οργανισμός, που έχει διάδραση με το περιβάλλον και αντιδρά στα διάφορα ερεθίσματα.
Πράγμα που σημαίνει ότι το να τον έχεις δεμένο με λουρί, αναγκάζοντάς τον να ακολουθεί μια σταθερή ταχύτητα, είναι σαν καταναγκαστικό έργο για εκείνον, αφού δεν έχει τη δυνατότητα να σταματήσει όποτε θέλει, να κατευθυνθεί προς τα εκεί που θέλει και -το πιο σημαντικό- δεν μπορεί να δείξει σημάδια κόπωσης».
Συμπερασματικά, η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων καταλήγει ότι: «Γίνεται κατανοητό, λοιπόν, απ’ όλα τα παραπάνω, ότι είναι καλύτερο να διαλέξουμε δημιουργικές δραστηριότητες, στις οποίες να συμμετέχουμε κι εμείς οι κηδεμόνες με έναν λιγότερο αυταρχικό τρόπο, προκειμένου να μην στρεσάρουμε τον σκύλο μας, να μην τον τραυματίσουμε, και να απολαύσουμε και οι δύο τη βόλτα».
● Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.
Διαβάστε επίσης
Πέντε τρόποι να κάνετε τον σκύλο σας ευτυχισμένο
