Ένας από τους πιο σοβαρούς κινδύνους για την υγεία -ακόμη και τη ζωή- του σκύλου μας είναι τα παράσιτα. Είτε αυτά που ζουν πάνω στο δέρμα του, είτε εκείνα που απειλούν να διεισδύσουν στον οργανισμό του. Υπάρχει, όμως, ασπίδα προστασίας. Λέγεται αποπαρασιτισμός.
Το πόσο σημαντικός είναι ο αποπαρασιτισμός και από ποια παράσιτα κινδυνεύει ο αγαπημένος μας φίλος, αλλά και πώς μπορούμε να τον προφυλάξουμε από τους ανεπιθύμητους «επισκέπτες», μας τα επισημαίνει η κτηνίατρος του Κτηνιατρικού Κέντρου Αχαρνών, Ηλέκτρα Παπαδέα.
Η κτηνίατρος του Κτηνιατρικού Κέντρου Αχαρνών, Ηλέκτρα Παπαδέα
Τα παράσιτα χωρίζονται σε δύο ομάδες: τα ενδοπαράσιτα, δηλαδή τα σκουλήκια του εντέρου, και τα εξωπαράσιτα, που ζουν πάνω στο δέρμα του σκύλου.
Η αποπαρασίτωση για τα ενδοπαράσιτα ξεκινά σε ηλικία 45 ημερών και γίνεται ανά 15 ημέρες, τουλάχιστον τρεις φορές, και στη συνέχεια κάθε τρεις μήνες για όλη του τη ζωή. Τα αντιπαρασιτικά φάρμακα για τα ενδοπαράσιτα διατίθενται σε μορφή πάστας και σε χάπι.
Ο λόγος που κάνουμε αποπαρασίτωση, είναι για να αποφεύγουμε τις βλαβερές επιπτώσεις στο οργανισμό του ζώου, όπως είναι: απώλεια σωματικού βάρους, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, κακή ποιότητα τριχώματος και γαστρεντερολογικές διαταραχές.
Τα εξωπαράσιτα είναι οι ψύλλοι, οι κρότωνες (τσιμπούρια) και η σκνίπα (καλαζάρ).
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να προστατεύσουμε τους τετράποδους φίλους μας από τα ενοχλητικά παράσιτα: χρησιμοποιούμε αμπούλα ανά μήνα, ή κολάρο αποπαρασίτωσης. Η διάρκεια δράσης του κολάρου εξαρτάται από την εταιρεία που θα επιλέξουμε. Επίσης, μπορούμε να χρησιμοποιούμε σπρέι. Ο κτηνίατρος είναι ο κατάλληλος για τη σωστή ενημέρωση.
Ο λόγος που μας απασχολούν έντονα τα εξωπαράσιτα, είναι γιατί δεν είναι απλά ενοχλητικά, αλλά και επικίνδυνα για τη ζωή του σκύλου. Ο ψύλλος μπορεί να του προκαλέσει την αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα (ΑΨΔ), η οποία θα εκδηλωθεί με έντονο κνησμό (φαγούρα), αλλά και με μέτριες έως σημαντικές δερματικές αλλοιώσεις.
Ο κρότωνας μπορεί να μεταδώσει στον σκύλο το αιμοπαράσιτο ehrlichia canis, να αναπτύξει το νόσημα της ερλιχίωσης, με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα αίματος του σκύλου (χαμηλά αιμοπετάλια, αιματοκρίτη), και να απειλήσει τη ζωή του.
Η σκνίπα μεταδίδει το παράσιτο leishmania, με αποτέλεσμα να νοσήσει ο σκύλος από λεϊσμανίαση (καλαζάρ). Μερικά από τα συμπτώματα που μπορεί να δούμε, είναι: απώλεια σωματικού βάρους, θαμπό τρίχωμα, πληγές και σκληρύνσεις στις αρθρώσεις, γαστρεντερολογικές διαταραχές, κακή διάθεση.
Οι βορειοελλαδίτες τετράποδοι
Για τους τετράποδους φίλους μας που βρίσκονται στη Βόρεια Ελλάδα, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται και στο κουνούπι που μεταφέρει στον σκύλο τη διροφιλλάρια (σκουλήκι της καρδιάς). Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι ο βήχας και τα προβλήματα στο αναπνευστικό σύστημα.
Προσοχή!
Η αγορά όλων των φαρμάκων γίνεται πάντα από τον κτηνίατρό μας, που είναι ο κατάλληλος για να μας ενημερώσει για τη σωστή χρήση και εφαρμογή αυτών. Η λάθος εφαρμογή των παρασιτοκτόνων, στην καλύτερη περίπτωση, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Στη χειρότερη, «το φάρμακο θα γίνει φαρμάκι».
