Τα παπαγαλάκια Budgie είναι τόσο κοινωνικά και φιλικά, που δεν αντέχουν λεπτό να μένουν χωρίς συντροφιά. Μπορούν να συμβιώσουν με σκύλο, και είναι ευτυχισμένα όταν τα αφήνουμε ελεύθερα να πετούν σε ένα δωμάτιο.
«Είναι ένα κατοικίδιο το οποίο τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλές, καθώς είναι πολύ όμορφο, αλλά και φιλικό/κοινωνικό είδος.
Συγκεκριμένα, είναι τα πιο δημοφιλή κατοικίδια, μετά τον σκύλο και τη γάτα, καθώς είναι αξιολάτρευτα και αρκετά έχουν την ικανότητα να μιμούνται την ανθρώπινη φωνή.
Ζουν 5 έως 8 χρόνια, κατά μέσον όρο, ενώ συναντώνται σε διάφορους χρωματισμούς: κίτρινα, μπλε, πράσινα και λευκά.
Ωστόσο, στη φύση τα συναντάμε μόνο με πράσινο και κίτρινο χρώμα», λέει η κτηνίατρος, Dr Νικολέττα Σερέτη.
Τι πρέπει να γνωρίζετε πριν αποκτήσετε ένα παπαγαλάκι Budgie
Αν έχετε αδυναμία στα παπαγαλάκια Budgie και σκέφτεστε να αποκτήσετε ένα, θα πρέπει να γνωρίζετε κάποια πράγματα γι΄αυτά τα πλάσματα, ώστε να τους προσφέρετε μία ωραία και υγιή ζωή.
1. Διάθεση χρόνου και ενέργειας
«Πριν αποκτήσουμε οποιοδήποτε κατοικίδιο, θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να διαθέσουμε τον χρόνο που απαιτείται για τη φροντίδα του.
Έτσι και στην περίπτωση των Budgie.
Αυτά τα παπαγαλάκια είναι ιδιαίτερα κοινωνικά ζώα, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μένουν μόνα τους όλη την ημέρα, καθώς αυτό, όχι μόνο θα τα στρεσάρει, αλλά μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία τους.
Επίσης, για να είναι το Budgie μας ευτυχισμένο, πέρα από την προσωπική ενασχόληση, καλό είναι να φροντίζουμε να περνάει αρκετό χρόνο εκτός κλουβιού. Σε ένα ασφαλές δωμάτιο, όπου θα νιώθει περισσότερη ελευθερία.
Στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά στο σπίτι, χρειάζεται η προσοχή μας κατά την ενασχόλησή τους με τα Budgie. Θα πρέπει να γίνεται πάντοτε υπό την επίβλεψή μας, καθώς μπορεί, άθελά τους, να τα τραυματίσουν, ή να τα στρεσάρουν», τονίζει η κυρία Σερέτη.
2. Συμβίωση με άλλα κατοικίδια
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, σύμφωνα με την κυρία Σερέτη, είναι ότι τα Budgie είναι κοινωνικά ζώα, και εάν ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, τότε μπορούμε να έχουμε δύο παπαγαλάκια, ώστε να μην αισθάνονται μοναξιά.
Επίσης, επισημαίνει ότι καλό θα ήταν να μη συμβιώνουν με γάτες, καθώς τα βλέπουν ως θηράματα και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αποπειραθούν να τους επιτεθούν, ενώ και μόνο η παρουσία τους στον ίδιο χώρο μπορεί να τα στρεσάρει.
«Όσον αφορά τους σκύλους, μπορούν να συμβιώσουν και να γίνουν πολύ καλοί φίλοι. Ωστόσο, επειδή πάντα μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, καλό είναι η επαφή τους να γίνεται υπό την επίβλεψή μας, ιδιαίτερα τις πρώτες φορές», υπογραμμίζει η κτηνίατρος.
3. Κατάλληλη διατροφή
Η σωστή διατροφή είναι απαραίτητη για την καλή τους υγεία, όπως για κάθε ζωντανό οργανισμό.
«Θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, καθώς η αυξημένη πρωτεΐνη είναι δυνατόν να προκαλέσει προβλήματα στους νεφρούς, ενώ η υψηλή διατροφή σε λιπίδια αυξάνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας και καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Φυσικά, θα πρέπει να μεριμνούμε, η διατροφή τους να μην είναι ελλιπής σε ιχνοστοιχεία και βιταμίνες.
Ενδεικτικά, θα μπορούσε να αποτελείται από 50% μείγμα σπόρων και 50% ειδικά πέλλετ για budgie.
Σε αυτό το μείγμα μπορούμε να προσθέσουμε και διάφορα λαχανικά, ή φρούτα, ως σνακ. Για παράδειγμα, μήλα, φράουλα, μπανάνα, μπλούμπερι, καρότο, μπρόκολο, ανάλογα με τις προτιμήσεις του κατοικιδίου μας.
Ωστόσο, επειδή κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, καλό είναι πάντα να συμβουλευόμαστε τον κτηνίατρό μας, ώστε να διαμορφώσει αυτός την αναλογία των τροφών που δίνουμε στο παπαγαλάκι μας», ενημερώνει η κτηνίατρος.
4. Το «σπίτι» των Budgie
Τα Βudgie χρειάζονται το δικό τους «σπιτάκι» με κατάλληλη διαμόρφωση και φροντίδα.
«Κάτι ακόμη που απαιτεί προσοχή, είναι η επιλογή και η διαμόρφωση του χώρου όπου θα διαμένει το παπαγαλάκι μας.
Επειδή τα budgie είναι αρκετά δραστήρια, το κλουβί που θα επιλέξουμε, καλό θα ήταν, να είναι ευρύχωρο. Στην περίπτωση που αποφασίσουμε να αποκτήσουμε περισσότερα από ένα, θα πρέπει να μεγαλώσουμε τον χώρο τους.
Στο κλουβί τους μπορούμε να βάλουμε διάφορα παιχνίδια, ώστε να απασχολούνται και να περνάνε τον χρόνο τους. Μπορούμε να το διακοσμήσουμε με ξύλα, ή κλαδιά, για να προσομοιάζει με το φυσικό περιβάλλον τους και να νοιώθουν οικεία και πιο άνετα.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον καθημερινό καθαρισμό των περιττωμάτων από το κλουβί, αλλά και την επιλογή του κατάλληλου υποστρώματος για τα παπαγαλάκια μας», συμβουλεύει η κα Σερέτη.
5. Μεγάλη προσοχή στο πεπτικό τους σύστημα
Τα Βudgie παρουσιάζουν συχνά νοσήματα του πεπτικού συστήματος, γι’ αυτό, σύμφωνα με την κα Σερέτη, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.
Επισημαίνει, για ακόμη μια φορά, τον ρόλο της διατροφής στην υγεία τους, και ότι από διάφορα λάθη ή απροσεξίες είναι δυνατόν να προκληθεί νεφρική νόσος, παχυσαρκία, ή και ηπατική νόσος.
«Εκτός από τη διατροφή, σοβαρές νόσοι μπορούν να προκύψουν και από παράγοντες όπως: ιοί, βακτήρια, ή μυκητιάσεις του πεπτικού.
Σε αυτές τις περιπτώσεις τα αρχικά συμπτώματα περιλαμβάνουν διάρροια, ίσως αλλαγή του χρώματος των κοπράνων, εμετό, ληθαργικότητα, ή και μείωση της όρεξης.
Εάν παρατηρήσουμε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, θα πρέπει να απευθυνθούμε άμεσα στον κτηνίατρό μας, καθώς μια τέτοια λοίμωξη μπορεί να γίνει ιδιαίτερα απειλητική για το παπαγαλάκι μας», προειδοποιεί η κτηνίατρος.
6. Αναπνευστικό
Τα νοσήματα του αναπνευστικού είναι εξίσου σημαντικά και συχνά στα Βudgie, όπως αναφέρει η κα Σερέτη, και «σε περίπτωση που δούμε το παπαγαλάκι μας να φταρνίζεται, να βήχει, να δυσκολεύεται στην αναπνοή, ή παρατηρήσουμε έκκριμα στα ρουθούνια του, θα πρέπει άμεσα να επισκεφθούμε τον κτηνίατρό μας.
Στα νοσήματα του αναπνευστικού ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην ψιττάκωση, καθώς μπορεί να μεταδοθεί και στον άνθρωπο – δεν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την υγεία μας.
Οφείλεται στο βακτήριο Chlamydia psittaci και τα συμπτώματα στα παπαγαλάκια μπορεί να είναι δυσκολία στην αναπνοή και έκκριμα στα μάτια, ή στα ρουθούνια.
Όσον αφορά τον άνθρωπο, συνήθως εκδηλώνεται σαν γρίπη και προκαλεί συμπτώματα, κυρίως, σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα».
7. Ένα μυστικό για να ξεχωρίσετε το φύλο
Αλήθεια πώς μπορούμε να διακρίνουμε το φύλο ενός Βudgie;
Σύμφωνα με την κα Σερέτη, «το φύλο τους μπορούμε να το αναγνωρίσουμε από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και, μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις, σχετικά εύκολα.
Η αναγνώριση μπορεί να γίνει με δυο τρόπους.
Ο ένας τρόπος είναι μέσω του χαλινού, του σημείου πάνω από το ράμφος τους.
Σε ένα θηλυκό 8-12 μηνών ο χαλινός θα έχει καφέ απόχρωση, ενώ σε ένα αρσενικό 8-12 μηνών θα είναι μπλε, ή μωβ-μπλε».
Ένας άλλος τρόπος για να καταλάβουμε το φύλο, σύμφωνα με την κτηνίατρο, είναι η συμπεριφορά.
Ο χαρακτήρας του αρσενικού είναι πιο ήπιος και γλυκός, πιο εξωστρεφής, και τραγουδά.
Τα θηλυκά είναι λίγο πιο ιδιότροπα, πιο επιθετικά και, συνήθως, πιο ήσυχα.
«Τα αρσενικά, σχεδόν ποτέ, δεν ραμφίζουν με δύναμη, και ποτέ δεν έχουν τη πρόθεση να τραυματίσουν κάποιον.
Αντίθετα, τα θηλυκά έχουν πολύ δυνατό δάγκωμα, και με το μικρό αλλά γαμψό ράμφος τους μπορούν να τραυματίσουν όποιον επιχειρήσει να τα πειράξει. Ειδικά αν δεν είναι εξοικειωμένα μαζί του.
Επίσης, έχουν και το μητρικό ένστικτο, και είναι πάντα έτοιμα να προστατεύσουν τα μικρά τους.
Είναι ένα παπαγαλάκι που, αν τηρήσετε όλα τα παραπάνω, μπορεί να γίνει ένας εκπληκτικός και πολύ παιχνιδιάρης συγκάτοικος».
Η κτηνίατρος, Dr Νικολέτα Σερέτη
▪ Η κυρία Νικολέτα Σερέτη είναι απόφοιτος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Και, όπως μας λέει: «Από πολύ μικρή θυμάμαι την επικοινωνία και το δέσιμο που είχα με τα ζωάκια. Και πάντα έλεγα πως όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω κτηνίατρος. Κάτι που, πολλά χρονιά μετά, κατάφερα και το 2016 αποφοίτησα από την Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου με πολλές γνώσεις πάνω στα κατοικίδια και, πάνω από όλα, στο πώς να δείχνω έμπρακτα την αγάπη μου προς αυτά. Δηλαδή, να τα θεραπεύω. Επιμορφώνομαι συνεχώς, διότι η επιστήμη της κτηνιατρικής εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς και προσφέρει καλύτερες λύσεις σε προβλήματα υγείας των κατοικίδιων. Και μου αρέσει, όλες αυτές τις γνώσεις μου να τις μοιράζομαι με τους κατοικιδιογονείς. Του χρόνου τελειώνω ένα μεταπτυχιακό που έχω ξεκινήσει στον κλάδο μου, στις Βρυξέλλες».
Διαβάστε επίσης
