Στη θέα ενός σκύλου που φορά φίμωτρο, ορισμένοι αλλάζουν κατεύθυνση, γιατί πιστεύουν ότι είναι … αγρίμι.
Άλλοι, πάλι, θυμώνουν καθώς την πράξη αυτή τη θεωρούν απάνθρωπη. Για τον ίδιο λόγο, οι κηδεμόνες σκύλων αρνούνται σθεναρά να φορέσουν φίμωτρο στον πιο καλό τους φίλο.
Αλλά, όπως λέει η σύμβουλος συμπεριφοράς και εκπαιδεύτρια σκύλων, Αλεξάνδρα Ιατρού, ήρθε, πλέον, η ώρα, το φίμωτρο να απενοχοποιηθεί. Γιατί είναι ένα μέσο προστασίας, ένα εργαλείο.
«Καθημερινά μέσω του επαγγέλματός μου συναναστρέφομαι με κηδεμόνες σκύλων, οι οποίοι διστάζουν να εντάξουν το φίμωτρο στην εκπαιδευτική διαδικασία του σκύλου τους.
Πραγματικά τους νιώθω και τους κατανοώ, και πιστεύω πως δεν θα χρειαζόταν να αναλύουμε τα υπέρ και τα κατά του φίμωτρου αν ζούσαμε σε έναν τέλειο κόσμο, με τέλειους ανθρώπους και τέλεια σκυλιά.
Όμως δεν ζούμε.
Οι άνθρωποι φοβούνται πως αν κυκλοφορούν με έναν σκύλο με φίμωτρο, θα δημιουργούν αρνητική εντύπωση στους γύρω τους, καθώς όλοι θα θεωρούν πως ο σκύλος τους είναι κακός, επιθετικός, άγριος και ανεκπαίδευτος.
Μια ακόμη εντύπωση που έχει δημιουργηθεί σε πολλούς κηδεμόνες σκύλων, είναι πως το να φοράνε στον σκύλο τους φίμωτρο είναι απάνθρωπο και ανήθικο.
Το φίμωτρο μόνο απάνθρωπο δεν είναι. Αλλά μπορεί να γίνει, αν ο σκύλος μας δεν φοράει το σωστό».
Το σωστό φίμωτρο – Πώς μαθαίνουμε στον σκύλο να το φοράει με άνεση
Σύμφωνα με την κα Ιατρού, για τη σωστή η επιλογή του φίμωτρου θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εξής:
1) Το φίμωτρο πρέπει να είναι κατασκευασμένο από άνετα και φιλικά προς τον σκύλο μας υλικά. Ένα άβολο φίμωτρο μόνο στρες και άγχος μπορεί να προκαλέσει, πράγμα που θέλουμε να αποφύγουμε, μιας και αυτό θα κάνει την κατάσταση χειρότερη.
2) Το μέγεθος του φίμωτρου. Ένα φίμωτρο που δεν ταιριάζει στη μουσούδα του σκύλου μας όπως θα έπρεπε, του προκαλεί, επίσης, εκνευρισμό και δυσαρέσκεια.
3) Ο εργονομικός σχεδιασμός του. Ο σκύλος μας πρέπει να μπορεί να λαχανιάσει, να πιεί νερό και να πάρει λιχουδιές.
Άλλωστε, πώς θα ανταμειφθεί διαφορετικά κατά τη διαδικασία μάθησής του;
Η εκπαιδευτική διαδικασία του φίμωτρου οφείλει να είναι σταδιακή και με θετικές συσχετίσεις, ώστε ο σκύλος μας να το δέχεται πάνω του με άνεση. Ας μην ξεχνάμε ότι το φίμωτρο είναι ένα ακόμη κομμάτι του κατοικίδιου εξοπλισμού, όπως το κολάρο, το σαμαράκι και ο οδηγός/λουρί του σκύλου μας.
Για να μπορέσουμε να απευαισθητοποιήσουμε σε έναν σκύλο το φίμωτρο, θα πρέπει αρχικά να το απευαισθητοποιήσουμε εμείς μέσα μας, ανατρέποντας το στερεότυπο φίμωτρο = σκύλος δολοφόνος.
Οκτώ επιχειρήματα για να μάθετε στον σκύλο σας το φίμωτρο
Η σύμβουλος συμπεριφοράς και εκπαιδεύτρια σκύλων παρουσιάζει οκτώ ισχυρά επιχειρήματα:
1ο επιχείρημα
Σίγουρα ένα σκυλί με ιστορικό επιθετικότητας και δαγκώματος πρέπει να φοράει φίμωτρο για την ασφάλεια της οικογένειας, άλλων κατοικίδιων και περαστικών στον δρόμο.
Το φίμωτρο σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δουλεύοντας παράλληλα με τις φοβικές, ή επιθετικές, αντιδράσεις του, κι όχι μια μόνιμη λύση.
2ο επιχείρημα
Ακόμη και αν ο σκύλος δεν έχει δείξει ποτέ σημάδια επιθετικής συμπεριφοράς και δεν έχει δαγκώσει κάποιον, το φίμωτρο θα μας φανεί ιδιαιτέρως χρήσιμο σε αγχωτικές καταστάσεις για τον σκύλο μας.
Για παράδειγμα, στον κτηνίατρο.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε πως κάθε, μα κάθε, σκύλος έχει την ικανότητα να δαγκώσει, μιας και είναι ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας. Οπότε, μόνο κακό δεν είναι να παίρνουμε μέτρα προφύλαξης.
3ο επιχείρημα
Ο σκύλος – φίλος μας παθαίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα. Πονάει και φοβάται. Υπάρχει κίνδυνος ακόμη και για τον πιο ακίνδυνο σκύλο να αμυνθεί και να δαγκώσει, εξαιτίας του πόνου και του φόβου, ακόμη και τον αγαπημένο του κηδεμόνα.
Το φίμωτρο σε αυτή την περίπτωση μας βοηθάει να παραμείνουμε ασφαλείς, ώστε να μπορέσουμε να του προσφέρουμε τη βοήθεια που χρειάζεται. Π.χ. μεταφορά στον γιατρό.
4ο επιχείρημα
Είναι ένα μέσο προφύλαξης των σκύλων από τη συνήθειά τους να τρώνε από κάτω.
Όχι, δεν μπορεί να δώσει από μόνο του τη λύση στο ζήτημά σας.
Χρειάζεται και παράλληλη εκπαίδευση. Όμως βοηθάει σημαντικά και, κυρίως, γλιτώνει το ζωάκι από σοβαρές καταστάσεις (π.χ. φόλες).
5ο επιχείρημα
Βοηθάει πολύ σε σκυλιά που βιώνουν άγχος και στρες εξαιτίας διάφορων ερεθισμάτων στη βόλτα τους, να έχουν μια πιο ασφαλή προσέγγιση με άλλα σκυλιά, ανθρώπους, ή γάτες, χωρίς να χρειάζεται να μπει κάποιος σε κίνδυνο και να τραυματιστεί.
6ο επιχείρημα
Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, το φίμωτρο είναι απαραίτητο να το έχετε μαζί σας σε κάποια από τα μέσα μεταφοράς και να το φορέσετε στον σκύλο σας, εφόσον σας ζητηθεί.
7ο επιχείρημα
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι ο σκύλος να χρειαστεί να φορέσει φίμωτρο για να μπούμε στη διαδικασία να του το μάθουμε . Άλλωστε, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη.
8ο Επιχείρημα
Είναι δικιά μας ευθύνη να προστατεύουμε, τόσο τον σκύλο μας όσο και τους γύρω μας.
Αν εμείς νιώθουμε ανασφάλεια στη βόλτα με το κατοικίδιό μας, γιατί ενδεχομένως να έχει βγάλει κάποια συμπεριφορά που μας στρεσάρει και είναι επικίνδυνη για τους γύρω μας (έντονο γαύγισμα, γρύλισμα, δάγκωμα), τότε, δυστυχώς, επιβαρύνουμε τον τετράποδο φίλο μας με το δικό μας αίσθημα ανασφάλειας και φόβου που μας κυριεύει.
Φορώντας φίμωτρο, είμαστε πιο σίγουροι ότι δεν πρόκειται να τραυματιστεί κανένας και μπορούμε να δουλεύουμε με ασφάλεια, συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση με τα θέματα συμπεριφοράς του φίλου μας.
Και μην ξεχνάτε, λέει η κυρία Ιατρού: «Στόχος είναι να κάνουμε τον σκύλο μας να νιώθει άνετος και ασφαλής σε αγχώδεις καταστάσεις, αλλά και τους υπόλοιπους γύρω μας να νιώθουν εξίσου ασφαλείς.
Η εκπαίδευση του φίμωτρου θέλει χρόνο, υπομονή και σταδιακό χτίσιμο χωρίς πίεση και καταναγκασμό. Θέλει πυροτεχνήματα επιβράβευσης και θετική προσέγγιση, μέχρι ο σκύλος μας να νιώσει πλήρως άνετα με αυτό.
Ένας σκύλος με αυτοπεποίθηση είναι ένας χαρούμενος σκύλος».
H σύμβουλος συμπεριφοράς και εκπαιδεύτρια σκύλων, Αλεξάνδρα Ιατρού
▪ Η κυρία Αλεξάνδρα Ιατρού είναι σύμβουλος συμπεριφοράς και εκπαιδεύτρια σκύλων, απόφοιτος της σχολής Cane Sentio και πτυχιούχοςτου Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Έχει εθελοντική ενασχόληση με αδέσποτα ζώα περισσότερο από μια δεκαετία και εκπαιδεύει με επιστημονικές μεθόδους βασισμένες πάνω στον συμπεριφορισμό, χρησιμοποιώντας επιβράβευση και σεβασμό προς τον σκύλο.
Και, όπως υποστηρίζει: «το πιο σημαντικό, άλλωστε, στην εκπαίδευση είναι να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε για τον σκύλο μας, και εκείνος θα ακολουθήσει».
