Τρέμουλο, συρρίκνωση σώματος και ουρά ανάμεσα στα σκέλια, γρύλισμα. Είναι ορισμένες αντιδράσεις/συμπεριφορές που εκδηλώνουν αρκετοί σκύλοι, όταν επισκέπτονται τον κτηνίατρό τους.
Η θέα ενός μικρόσωμου σκυλάκου που τρέμει στον χώρο υποδοχής ενός κτηνιατρείου μπορεί να προκαλεί γέλιο, όμως η εικόνα ενός ενήλικου μεγαλόσωμου σκύλου που δείχνει τα δόντια του στον κτηνίατρο, αντικρίζοντάς τον, δεν είναι τόσο ευχάριστη. Και είναι επικίνδυνη.
Και οι δύο συμπεριφορές «μεταφράζονται» σε φόβο. Οφείλουμε να βοηθήσουμε το φιλαράκι μας να τον υπερνικήσει.
Ένας σκύλος φοβάται πάντα για κάποιον λόγο. Και το ερώτημα που τίθεται, είναι: Γιατί ο σκύλος μου φοβάται τον κτηνίατρο;
Την απάντηση τη δίνει ο εκπαιδευτής σκύλων, Πέτρος – Εμμανουήλ Μητσάκος, μαζί με χρήσιμες συμβουλές για το πώς θα μπορούσαμε να αποφύγουμε αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις.
O εκπαιδευτής σκύλων, Πέτρος – Εμμανoυήλ Μητσάκος
«Η επίσκεψη στον κτηνίατρο είναι αναγκαία. Ωστόσο, πολλές φορές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Συχνά βλέπουμε ένα σκυλάκι να αρνείται, ακόμα και να πλησιάσει το κτηνιατρείο, καθώς δεν θέλει να ξαναζήσει όλες εκείνες τις δυσάρεστες εμπειρίες που έζησε κατά την τελευταία φορά που επισκέφτηκε τον κτηνίατρο. Γιατί, όμως, τού ήταν δυσάρεστες;
Επειδή ο σκύλος μας μπήκε σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον: τον τοποθετήσαμε στο μεταλλικό τραπέζι εξέτασης και τον αναγκάσαμε να κάτσει ακίνητος απέναντι σε έναν άγνωστο άνθρωπο, ο οποίος τον άγγιζε σε διαφορά σημεία του σώματός του και, ίσως, κρατούσε κάποια παράξενα αντικείμενα (π.χ. ένεση). Παράλληλα, μπορεί ο ιδιοκτήτης που στεκόταν από πάνω του, όχι μόνο να μην του ενέπνεε σιγουριά και ασφάλεια, αλλά και να του μετέδιδε τη δική του νευρικότητα και το άγχος του για την όλη διαδικασία.
Όλα αυτά διογκώνονται όταν ο σκύλος μας βρεθεί σε μειονεκτική, ή απειλητική θέση. Τότε αντιδρά με ένταση, που σημαίνει ότι μπορεί να δείξει, απλώς, τα δόντια του, ή να εκδηλώσει επιθετικότητα, απειλώντας τη σωματική ακεραιότητα του κτηνιάτρου, αλλά και του ιδιοκτήτη.
Οπότε, όταν ένας ιδιοκτήτης έχει να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις, μπορεί να αποφεύγει τις επισκέψεις στον κτηνίατρο, ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα τις πραγματοποιούσε.
Από την άλλη, δεν διευκολύνουμε τον κτηνίατρο ως προς την εξέταση του σκύλου μας.
Πρόληψη
Για να αλλάξουμε τις αρνητικές ή τραυματικές εμπειρίες του σκύλου μας, που συνδέονται με τον κτηνίατρο, απαιτείται η βοήθεια ενός εκπαιδευτή και αρκετή δουλειά και επιμονή.
Πώς, όμως, θα μπορούσαν να αποφευχθούν όλα αυτά από την αρχή;
Πρόληψη. Δεν περιμένουμε να συμβεί κάτι για να το διορθώσουμε. Διαμορφώνουμε τις συνθήκες, έτσι ώστε να μην συμβεί. Τι μπορούμε να κάνουμε;
• Συχνές επισκέψεις στο κτηνιατρείο με το κουτάβι μας. Παραμένουμε στον χώρο αναμονής για περίπου τρία λεπτά και φροντίζουμε ο μικρός μας να περάσει όμορφα, απασχολώντας τον με κάτι που του αρέσει.
• Ζητάμε από τον κτηνίατρο να έρθει σε επαφή μαζί του, να το χαϊδέψει, να γνωριστούν, χωρίς να γίνει κάποια κτηνιατρική πράξη.
• Εξοικειώνουμε το κουτάβι μας με τον χώρο εξέτασης: το τοποθετούμε στο μεταλλικό τραπέζι εξέτασης για μισό λεπτό και του προσφέρουμε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τις αγαπημένες του λιχουδιές.
• Φροντίζουμε να έχουμε μάθει στον σκύλο μας να φοράει φίμωτρο με ευχαρίστηση, χωρίς να πιέζεται και να αγχώνεται. Έτσι, το φίμωτρο θα μπορούμε να το χρησιμοποιούμε σε περιπτώσεις που κρίνουμε ότι χρειάζεται.
• Τέλος, πολύ σημαντικό είναι να είμαστε σε θέση να χειριστούμε τον σκύλο μας. Να έχουμε αναπτύξει σχέση εμπιστοσύνης και να νοιώθουμε άνετα, όπως και εκείνος, όταν τον αγγίζουμε σε όλα τα σημεία του σώματός του.
Ο σκύλος μας δεν γνωρίζει ότι τον πηγαίνουμε στον κτηνίατρο επειδή θέλουμε το καλό του. Δεν ξέρει τι είναι κτηνίατρος.
Γι’ αυτό, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να του δείξουμε πως πηγαίνουμε σε ένα ευχάριστο μέρος».
