Κάθε κουτάβι μπορεί να γίνει ο ιδανικός σύντροφος, ακόμη κι αν είναι φοβητσιάρικο, ντροπαλό, αγχώδες, αγενές, ή εκδηλώνει επιθετικές συμπεριφορές. Οι κούταβοι αυτοί, όμως, χρειάζονται τη βοήθεια των ανθρώπων τους για να γίνουν «ισορροπημένοι» σκύλοι.
Μπορούν, όμως, όλοι οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλων να διακρίνουν τα «σήματα» που εκπέμπει το κουτάβι τους, τα οποία δείχνουν ότι χρειάζεται βοήθεια για να ξεπεράσει κάποιες προβληματικές συμπεριφορές; Ή, μήπως, θεωρούν ότι, μεγαλώνοντας, όλα θα λυθούν ως δια μαγείας;
Ο εκπαιδευτής σκύλων, Αλέξανδρος Βλάχος, της Athens Dog Trainer, έχει να πει κάτι σε όσους αποφάσισαν να βάλουν στην οικογένειά τους ένα νέο, τετράποδο μέλος.
O εκπαιδευτής σκύλων, Αλέξανδρος Βλάχος
«Όταν αποκτούμε έναν σκύλο, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε το γενεαλογικό του δένδρο. Τα γενετικά χαρακτηριστικά της επιθετικότητας είναι ένα ιδιαίτερα περίπλοκο ζήτημα. Παρατηρείται αναπαραγωγή σκύλων, δίνοντας περισσότερη έμφαση στην επιθετική συμπεριφορά και ορισμένες μορφές επιθετικότητας είναι… κληρονομική υπόθεση. Γι’ αυτό θα ήταν καλό να γνωρίζουμε τους γονείς του κουταβιού μας. Τι χαρακτήρες είναι.
Πολύ σημαντική, για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, είναι η κοινωνικοποίηση, η οποία πρέπει να αρχίσει αμέσως. Ακόμη και αν δεν έχουν ολοκληρωθεί τα εμβόλιά του. Μπορούμε κάλλιστα να βγάζουμε το κουτάβι μας βόλτα, κρατώντας το στην αγκαλιά μας. Να βλέπει, να μυρίζει, να ακούει. Να βλέπει άλλα ζώα, σκυλιά, γάτες, ανθρώπους (μωρά, παιδιά, έφηβους, ενήλικες, ηλικιωμένους), ποδήλατα, απορριμματοφόρα, οτιδήποτε έχει σχέση με τον κόσμο, στον οποίο θα ζήσει.
Συμπεριφορές στις οποίες πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, είναι οι φοβίες, το γρύλισμα, το έντονο γάβγισμα και ο τρόπος του παιχνιδιού. Αν οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες διαπιστώσουν ότι το κουτάβι τούς γρυλίζει ή γαβγίζει όταν το πλησιάζουν την ώρα που τρώει ή παίζει με ένα παιχνίδι του, τότε θα πρέπει να του δείξουν ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι σωστή. Να το εκπαιδεύσουν να δίνει αντικείμενα και να αφήνει την τροφή. Μπορούν να το πλησιάσουν, κρατώντας στο χέρι μια λιχουδιά, και να την ανταλλάξουν με το μπολ του ή το παιχνίδι του. Δηλαδή, δίνω – παίρνω.
Η επιθετικότητα υποκινείται και από τον φόβο. Μπορεί ως κουτάβι να μην εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά σε κάτι που το φοβίζει, και με την ενηλικίωσή του να την εξωτερικεύσει. Παράδειγμα: Φόβος ως προς τα άλλα σκυλιά, απορριμματοφόρα, ποδήλατα, παιδιά, άνδρες κ.λπ. Θα πρέπει, λοιπόν, να το βοηθήσουμε να ξεπεράσει την οποιαδήποτε φοβία του.
O εκπαιδευτής σκύλων, Αλέξανδρος Βλάχος
Όσο διασκεδαστική κι αν βρίσκουμε την αντίδραση του κουταβιού μας, όταν πάει κάποιος να μας αγκαλιάσει και εκείνο γαβγίζει έντονα, πρέπει να του δείξουμε ότι δεν την επιθυμούμε. Γιατί, μεγαλώνοντας, μπορεί να την εξελίξει.
Ο τρόπος που παίζει το κουτάβι μας με άλλους σκύλους μπορεί να μας δείξει γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Το έντονο παιχνίδι με ενήλικα σκυλιά είναι δείγμα ισχυρής προσωπικότητας, ως προς το είδος του.
Επίσης, οι νέοι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες μπορούν να συμβουλευτούν έναν εκπαιδευτή, έτσι ώστε να αξιολογήσει το κουτάβι τους, να τους λύσει απορίες, να τους καθοδηγήσει και να τους δώσει χρήσιμες συμβουλές, σε ό,τι αφορά τον σκύλο».
