Δύο αξιολάτρευτα τρωκτικά είναι το ινδικό χοιρίδιο και το τσιντσιλά.
Είναι μικροκαμωμένα με μια γλυκιά φατσούλα και αξιοπρόσεκτα χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, έχουν συγγενική σχέση.
Το ινδικό χοιρίδιο δεν έχει ουρίτσα, ενώ το τσιντσιλά διαθέτει μία ουρά μοναδική.
Τους αρέσουν τα χάδια και οι αγκαλιές, και είναι ευάλωτα στις υψηλές θερμοκρασίες.
Είναι δύο ζωάκια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ανάγκες. Για όποιον επιθυμεί να τα βάλει στη ζωή του, η κτηνίατρος Βιολέττα Τσεντίδη έχει να δώσει πολύτιμες πληροφορίες και συμβουλές.
«Τα ινδικά χοιρίδια είναι τρωκτικά της οικογένειας των θηλαστικών με χαρακτηριστική οδοντοστοιχία.
Οι κοπτήρες τους είναι ιδιαίτερα κοφτεροί, ώστε να μπορούν να τεμαχίζουν την τροφή και να τη βάζουν στο στόμα τους.
Κατάγονται από τη Νότια Αμερική, και στη φύση ζουν σε ομάδες όπου, συνήθως, τα περισσότερα μέλη είναι θηλυκά με ένα κυρίαρχο αρσενικό.
Ζουν πέντε έως επτά έτη, και το βάρος τους κυμαίνεται μεταξύ 700 και 1.200 γραμμαρίων.
Δεν έχουν ουρίτσα και στα μπροστινά ποδαράκια έχουν τέσσερα δάχτυλα, ενώ στα πίσω, τρία.
Είναι εξαιρετικά κατοικίδια για παιδιά, εύκολα στη διαχείρισή τους, δεν δαγκώνουν, δεν έχουν ιδιαίτερη μυρωδιά και είναι πολύ κοινωνικά.
Υπάρχουν πολλές φυλές (abyssinian, rex long haired, shelties, dalmatian, tortoiseshell) με διαφορετικά χρώματα, άλλα κοντότριχα και άλλα μακρύτριχα.
Μπορούν να ζουν σε ζευγάρια, είτε είναι του ίδιου φύλου είτε διαφορετικού, αρκεί να έχουν μεγαλώσει μαζί.
Αν θέλουμε να αποφύγουμε καβγάδες ή ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, καλό είναι να τα στειρώσουμε.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας πρέπει να μπορούν να κινούνται και εκτός κλουβιού για άσκηση και παιχνίδι, σε περιφραγμένο ή οριοθετημένο χώρο.
Είναι αξιολάτρευτα πλασματάκια, λατρεύουν την παρέα με άλλα ινδικά, όπως και με τους ανθρώπους, τους σκύλους και τις γάτες.
Λατρεύουν τα χάδια -σπάνια γίνονται επιθετικά-, αλλά φοβούνται εύκολα και δεν αγαπούν τις φωνές και τους δυνατούς ήχους. Μη βάζετε στη διαπασών το στερεοφωνικό σας.
Περιβάλλον
Το ιδανικό σπίτι τους είναι ένα κλουβί ευρύχωρο, ευάερο και ευήλιο με σκληρό ενιαίο πάτο (κατά προτίμηση, πλαστικό). Αποφεύγουμε τις ξύλινες επιφάνειες που μπορεί να μαζέψουν υγρασία και να δημιουργήσουν δερματολογικά προβλήματα.
Πάντα επιλέγουμε ένα καλό υπόστρωμα (πριονίδι, ροκανίδι, πέλλετ) και το ύψος του κλουβιού πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 εκ. χωρίς, όμως, να υπάρχει και δεύτερος όροφος – δεν τους αρέσει να αναρριχούνται.
Το ιδανικό περιβάλλον πρέπει να έχει μια σταθερή θερμοκρασία, γύρω στους 20-22 βαθμούς Κελσίου, με σχετικά υψηλά ποσοστά υγρασίας, γύρω στο 50%-70%.
Δεν είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στις υψηλές θερμοκρασίες και κινδυνεύουν από θερμοπληξία, εάν εκτεθούν πολύ στον ήλιο.
Εάν ζουν σε εξωτερικό περιβάλλον, πρέπει να έχουν οπωσδήποτε σπίτι για προστασία. Τον χειμώνα πρέπει να ζουν σε εσωτερικό χώρο.
Μπορούμε να βάλουμε χαρτόκουτα ή πλαστικούς σωλήνες μέσα στα κλουβιά τους, είτε για να παίζουν είτε για να έχουν μία κρυψώνα.
Δεν πρέπει να ζουν μαζί με κουνέλια, γιατί κινδυνεύουν να υποστούν bulling.
Έχουν διαφορετικές διατροφικές ανάγκες και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μετάδοσης αναπνευστικών λοιμώξεων.
Διατροφή
Τα ινδικά χοιρίδια είναι χορτοφάγα και η διατροφή τους πρέπει να είναι κατά βάση ένα καλής ποιότητας ξερό ή φρέσκο χόρτο, ξηρή τροφή σε pellets και πράσινα, φυλλώδη, καλά πλυμένα λαχανικά.
Επειδή έχουν μεγάλη ανάγκη σε βιταμίνη C, καλό είναι να προσθέσουμε στο γεύμα τους καθημερινά πιπεριές, ντομάτες, σπανάκι, σπαράγγια και μπρόκολο.
Επειδή χωνεύουν πιο αποτελεσματικά τις φυτικές ίνες σε σχέση με τα κουνέλια και τρώνε και πιο αργά το χόρτο, καλό είναι να έχουν πάντα και τροφή σε μορφή pellet για να καλύπτονται οι θερμιδικές τους ανάγκες.
Υγεία
Τα ινδικά χοιρίδια εμφανίζουν, συνήθως, προβλήματα υγείας που σχετίζονται με κακές συνθήκες διαβίωσης.
Ποδοδερματίτιδα, αναπνευστικές λοιμώξεις και γαστρεντερικά προβλήματα, οφείλονται σε πολύ υψηλά επίπεδα υγρασίας του υποστρώματός τους, σε ανεπαρκή αερισμό του χώρου τους και στην πολύ μικρή κατανάλωση σε χόρτο.
Προσοχή: μη δίνετε χόρτα με πολύ υψηλά ποσοστά σε ασβέστιο (alpha – alpha), γιατί μπορεί να προκαλέσουν πέτρες στα νεφρά ή στην ουροδόχο κύστη.
Η στοματική υγιεινή είναι, επίσης, πολύ σημαντική και καθοριστική για την ευεξία τους, και εξαρτάται άμεσα από το χόρτο και το σανό που καταναλώνουν.
Επίσης, μην ξεχνάτε ότι δεν μπορούν να κάνουν εμετό, γι’ αυτό είναι πιο επιρρεπή σε τυμπανισμό με εξαιρετικά σοβαρές επιπλοκές που, πολλές φορές, μπορεί να αποβούν μοιραίες.
Ελέγχουμε καθημερινά το τρίχωμά τους, βουρτσίζουμε τα μακρύτριχα και κόβουμε τα νύχια τους τακτικά, καθώς έχουν την τάση να κυρτώνουν και να δημιουργούν προβλήματα υγείας.
- Τσιντσιλά (Chinchilla)
Μια ιδιαίτερη μνεία γι’ αυτά τα ζωάκια.
Είναι τρωκτικά, συγγενεύουν με τα ινδικά χοιρίδια, προέρχονται από τη Λατινική Αμερική, συγκεκριμένα από τις Άνδεις, και όλο και συχνότερα αποτελούν μια επιλογή για κατοικίδιο.
Είναι χαρακτηριστικό το φουντωτό, βελούδινο, πυκνό τρίχωμά τους και η μακριά δυνατή ουρά τους.
Είναι πολύ ευαίσθητα στις υψηλές θερμοκρασίες .
Χρειάζονται πολύ ευρύχωρα μεταλλικά κλουβιά με ορόφους, παιχνίδια, φωλιά και ξύλα για να μασουλάνε.
Αποφεύγουμε τα πλαστικά αντικείμενα, καθώς τα τρώνε, και χρησιμοποιούμε ένα καλό υπόστρωμα στη βάση του κλουβιού.
Η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος είναι οι 15-17 βαθμοί Κελσίου, με χαμηλά ποσοστά υγρασίας.
Πάνω από τους 20 βαθμούς Κελσίου αρχίζουν να δυσφορούν, και στους 30 μπορεί να πεθάνουν.
Μεγάλη προσοχή, λοιπόν, το καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Επίσης, έχουν ανάγκη να κάνουν αμμόλουτρο, μια φορά την ημέρα, για να περιορίζεται η λιπαρότητα του τριχώματός τους.
Στο εμπόριο θα βρείτε την ειδική άμμο για το μπάνιο τους. Δεν αφήνουμε την άμμο όλη την ημέρα, για να αποφύγουμε οφθαλμολογικά προβλήματα στο chinchilla μας.
Είναι φυτοφάγα και πρέπει να καταναλώνουν φρέσκο χόρτο αλλά και χόρτο σε pellets. Περιστασιακά τους δίνουμε ηλιόσπορους, κοκλοκυθόσπορους, αποξηραμένη μπανάνα, cranberries και σταφίδες.
Αποφεύγουμε τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, γιατί δημιουργούν γαστρεντερικό τυμπανισμό.
Καταναλώνουν πολύ μικρές ποσότητες νερού.
Είναι υπερκινητικά και δύσκολα χειραγωγούνται, αν βγουν από το κλουβί τους, αλλά χρειάζονται άσκηση.
Αγαπούν τα χάδια και τις αγκαλιές, και μπορούν να αποτελέσουν μια πολύ καλή συντροφιά για εσάς».
Η κτηνίατρος Βιολέττα Τσεντίδη
▪ Η κυρία Βιολέττα Τσεντίδη είναι απόφοιτος της πανεπιστημιακής Κτηνιατρικής Σχολής του Μιλάνο, έχει ασχοληθεί εντατικά με την αναισθησιολογία και τη χειρουργική. Από το 2006 ασχολείται με τα κουνέλια, αλλά και με τα τρωκτικά.
