Ο διακεκριμένος καθηγητής ψυχολογίας Martin Seligman προτείνει μια απλή άσκηση για να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας μπροστά στην αβεβαιότητα που προκαλεί η πανδημία του κορωνοϊού.

Η ανησυχία και ο φόβος είναι αναμενόμενο να προκληθούν καθώς η κατάσταση με τον νέο κορωνοϊό διαρκώς μεταβάλλεται καθημερινά,  επισημαίνει ο Martin Seligman, καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια

«Το ανθρώπινο μυαλό αυτομάτως ελκύεται από το χειρότερο δυνατό σενάριο, συχνά πολύ εσφαλμένα» λέει ο Δρ.  Seligman που θεωρείται ο εμπνευστής του πεδίου της θετικής ψυχολογίας. «Η καταστροφολογία είναι ένας εξελικτικός μηχανισμός προσαρμογής του μυαλού, αλλά συχνά είναι μη ρεαλιστικά αρνητική» συμπληρώνει.

Ο Martin Seligman, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια

Για να εστιάσουμε  εκ νέου τη σκέψη μας ο Δρ. Seligman προτείνει μια απλή άσκηση «τοποθέτησης σε προοπτική» που ξεκινά με το ανακαλέσουμε στο μυαλό μας το χειρότερο δυνατό σενάριο, στη συνέχεια να μετακινηθούμε στο καλύτερο δυνατό σενάριο και τελικά να καταλήξουμε με το πιο πιθανό  να συμβεί σενάριο. Η βασική σκέψη είναι να επανακατευθύνουμε τις σκέψεις μας από το παράλογο προς την λογική σκέψη.

Βήμα 1: Αναρωτηθείτε ποια είναι η χειρότερη δυνατή κατάσταση

Αυτή βέβαια αλλάζει ανάλογα με την ηλικία και την υγεία σας. Ο Seligman προσφέρει ως παράδειγμα τη δική του περίπτωση, αυτή ενός 77χρονου που ζει στην κομητεία Montgomery της Πενσυλβανίας, η οποία πρόσφατα αποκλείστηκε για να αποτραπεί η εξάπλωση της ασθένειας. Οι χειρότερες σκέψεις του φτάνουν αυτομάτως στα άκρα: «Είμαι βέβαιος ότι θα μολυνθώ, αφού η κόρη μου πηγαίνει στο σχολείο εδώ. Μόλις μολυνθεί, εγώ θα κολλήσω, θα είμαι σοβαρό περιστατικό και καθώς είμαι άνω των 70 θα πεθάνω».

Βήμα 2: Τώρα αναγκάστε τον εαυτό σας να σκεφτεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα

Σε αυτό το μέρος της άσκησης ο Seligman θα μπορούσε να σκεφτεί: «Δεν θα μολυνθώ, ούτε εγώ ούτε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς μου. Όλο αυτό θα περάσει και όλοι θα είμαστε καλά».

Βήμα 3: Σκεφτείτε τι είναι πιο πιθανό να συμβεί

Στην περίπτωση του 77χρονου καθηγητή ψυχολογίας το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι: «Μάλλον τελικά θα μολυνθώ, αλλά όπως και στους περισσότερους ενήλικες τα συμπτώματά μου θα είναι ελάχιστα ή ήπια. Παρότι ανήκω σε επικίνδυνη ηλικιακά ομάδα, είμαι σε καλή φυσική κατάσταση, οπότε το πιο πιθανό είναι να ταλαιπωρηθώ με την αρρώστια για δέκα μέρες και μετά να αναρρώσω».

Βήμα 4: Αναπτύξτε ένα σχέδιο δράσης για το πιο ρεαλιστικό σενάριο

Αυτό διαφέρει από την αναίτια σπατάλη ενέργειας σε κάτι που είναι απίθανο να συμβεί. Αντίθετα, πρόκειται για το πιθανό ενδεχόμενο μιας μάλλον απαιτητικής κατάστασης. Το σχέδιο δράσης του καθενός εξαρτάται από την ατομική του κατάσταση. Για παράδειγμα, πρέπει να διασφαλίσετε την φροντίδα των παιδιών εάν εσείς αρρωστήσετε; Αν πρέπει να μείνετε σπίτι, έχετε αρκετά τρόφιμα και φάρμακα; Τι σημαίνει αυτό το πλάνο για τη δουλειά σας; Αν ανήκετε στην ομάδα υψηλού κινδύνου, θα υπάρξει κάποιος που θα σας φροντίσει αν χρειαστεί;