Η παρατεταμένη διάρκεια καθιστικής ζωής συσχετίστηκε με υψηλότερα επίπεδα καρδιαγγειακής νόσου μεταξύ των υπέρβαρων και παχύσαρκων μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American Heart Association.
Σε αυτή τη μελέτη παρατήρησης οι ερευνητές ανέλυσαν τις καθιστικές συνήθειες 518 γυναικών με μέσο όρο ηλικίας τα 63 έτη και μέσο ΔΜΣ 31 (ο κλινικός ορισμός της παχυσαρκίας είναι ΔΜΣ >30). Οι συμμετέχουσες φορούσαν βηματομετρητές επί 14 μέρες και τους αφαιρούσαν μόνο για να πλυθούν, να κολυμπήσουν ή να κοιμηθούν. Επίσης υποβλήθηκαν σε εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο του σακχάρου και της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Οι ερευνητές μελέτησαν τις καθιστικές συνήθειες των γυναικών συνολικά καθώς και χωρισμένες σε δυο εθνικές ομάδες – ισπανόφωνες και μη ισπανόφωνες – προκειμένου να εκτιμήσουν την επίδραση των ωρών καθιστικής ζωής στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, καθώς και το βαθμό που αυτοί οι συσχετισμοί μεταβάλλονταν λόγω εθνικότητας.
«Με έκπληξή μας παρατηρήσαμε έναν ισχυρό αρνητικό συσχετισμό ανάμεσα στο χρόνο καθισιού και την αντίσταση στην ινσουλίνη και ότι αυτός ο συσχετισμός παρέμενε ισχυρός και αφού ελήφθησαν υπόψη οι παράγοντες της άσκησης και της παχυσαρκίας» είπε η επικεφαλής της έρευνας Δρ. Dorothy D. Sears καθηγήτρια διατροφής Κολλέγιο Ιατρικών Λύσεων του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα στο Φοίνιξ. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας ισχυρός παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο και διαβήτη τύπου 2.
Παρατηρήθηκε ότι οι ισπανόφωνες γυναίκες κάθονταν κατά μέσο όρο 8 1/2 ώρες την ημέρα συγκριτικά με τις περισσότερες από 9 ώρες μεταξύ των μη ισπανόφωνων γυναικών. Κάθε επιπλέον ώρα καθισιού την ημέρα συσχετίστηκε με αύξηση άνω του 6% του σακχάρου νηστείας και άνω του 7% της αντίστασης στην ινσουλίνη. Επίσης κάθε πρόσθετα 15 λεπτά καθισιού συσχετίστηκαν με μεγαλύτερη του 7% αύξηση της γλυκόζης νηστείας και σχεδόν 9% αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Οι αναλύσεις προσαρμόστηκαν σύμφωνα με την ηλικία, την εκπαίδευση, την οικογενειακή κατάσταση την φυσική λειτουργία και την εθνικότητα.
«Τα ευρήματα της μελέτης ενισχύουν προηγούμενα ερευνητικά συμπεράσματα βάσει των οποίων μεταξύ των γυναικών μεγαλύτερης ηλικίας η αυξημένη καθιστική ζωή συσχετιζόταν με υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη και καρδιακής νόσου. Η μείωση του χρόνου καθιστικής ζωής βελτιώνει τον έλεγχο του σακχάρου και την κυκλοφορία του αίματος, ενώ η ενασχόληση με καθημερινές δραστηριότητες όπως το μαγείρεμα και τα ψώνια αποκαλύπτουν ευνοϊκούς συσχετισμούς με τη μείωση της θνησιμότητας και την πρόληψη καρδιαγγειακών νόσων και εγκεφαλικού επεισοδίου» προσθέτει η Δρ. Sears.
