Ο αριθμός των ανθρώπων με μυωπία αυξάνεται με ραγδαίο ρυθμό και οι ειδικοί ενοχοποιούν τον ελάχιστο χρόνο που περνάμε στο ύπαιθρο, εκτός κλειστών χώρων.
Εκτιμάται ότι στην δυτική Ευρώπη το 56% του πληθυσμού θα είναι μύωπες μέχρι το 2050. Παράλληλα στις χώρες της Ανατολικής Ασίας η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη μια και η μυωπία, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας, αγγίζοντας ακόμη και το 90% του πληθυσμού σε ορισμένες περιοχές.
Η φυσική επιλογή και η κληρονομικότητα δεν φαίνεται να επαρκούν για εξηγηθεί το φαινόμενο της ραγδαίας αύξησης των ποσοστών μυωπίας παγκοσμίως, σύμφωνα με τον καθηγητή Ian Morgan από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (Australian National University).
Ο καθηγητής Ian Morgan, Australian National University
Ο Αυστραλός ερευνητής, όπως και πολλοί συνάδελφοί του, αποφάσισε να διερευνήσει την παγκοσμιότητα του φαινομένου της αύξησης της μυωπίας και ανακάλυψε ότι μέχρι την ηλικία των επτά ετών ο επιπολασμός της μυωπίας στην Αυστραλία ήταν μόλις 1%, ενώ στην Σιγκαπούρη ήταν 30%. Αυτή η διαφορά δεν μπορούσε να ερμηνευτεί με την γενετική – μεταξύ των παιδιών κινεζικής καταγωγής που είχαν μεγαλώσει στην Αυστραλία το ποσοστό μυωπίας ήταν μόλις 3%.
«Ο μόνος παράγοντας που μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι διέφερε ήταν ο χρόνος που τα παιδιά ανέφεραν ότι περνούσαν έξω» αναφέρει ο καθηγητής Morgan. Περαιτέρω έρευνες έδειξαν ότι ενώ τα παιδιά στην Αυστραλία περνούσαν 4-5 ώρες την ημέρα σε εξωτερικούς χώρους, στην Σιγκαπούρη ο αντίστοιχος χρόνος δεν ξεπερνούσε τα τριάντα λεπτά.
Η θεωρία του καθηγητή Morgan ότι η έκθεση στο φως του ήλιου μπορεί να έχει προστατευτική δράση, ενισχύθηκε και μετά από τη διενέργεια εργαστηριακών πειραμάτων, αλλά και έρευνας σε μαθητές που παρακολουθήθηκαν επί τριετία, από την ηλικία των έξι ετών έως την ηλικία των εννιά ετών. Επιπλέον σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην PloS One διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν μόνο το φως του ήλιου που ασκούσε προστατευτική δράση, αλλά η έκθεση στις διακυμάνσεις του φωτός όπως τις γνωρίζουμε από την εναλλαγή της μέρας και της νύχτας.
Μια υπόθεση για τον τρόπο που η έκθεση σε κλειστούς χώρους οδηγεί σε ανάπτυξη μυωπίας αφορά την διαταραχή του ρυθμού έκκρισης ντοπαμίνης. Η έκκριση ντοπαμίνης ενεργοποιείται από το ηλιακό φως, και θεωρείται σημαντική για την ομαλή ανάπτυξη του βολβού του ματιού, το μέγεθος και το μήκος του οποίου σχετίζεται με την εμφάνιση μυωπίας.
«Η υπόθεσή μας είναι ότι πρέπει να στοχεύουμε σε 4-5 ώρες έκθεσης στο ύπαιθρο την ημέρα, όπως τα παιδιά στην Αυστραλία» υποστηρίζει ο καθηγητής Morgan.
Μήπως λοιπόν, είναι καιρός να αφήσουν τα παιδιά το τάμπλετ στην άκρη και να βγουν έξω;
