Η διατήρηση ή αύξηση της σωματικής δραστηριότητας ανθρώπων στη μέση ή την τρίτη ηλικία σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο θανάτου, ανεξάρτητα από τη φυσική κατάσταση που είχαν μέχρι τότε ή τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζαν. Σε αυτά τα συμπεράσματα κατέληξε μεγάλη βρετανική έρευνα δημοσιεύθηκε στο BMJ.
Η επίτευξη και η διατήρηση τουλάχιστον του ελάχιστου των 150 λεπτών την εβδομάδα μεσαίας έντασης σωματική δραστηριότητα εικάζεται πως θα προφύλασσε από το 46% των θανάτων που σχετίζονται με σωματική αδράνεια, δήλωσαν οι ερευνητές.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει συσχετισμό μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας, του χαμηλότερου κινδύνου θανάτου, καρδιαγγειακών παθήσεων και αρκετών καρκίνων. Αλλά ελάχιστες μελέτες έχουν εξετάσει πώς οι αλλαγές στη φυσική δραστηριότητα με το πέρασμα των χρόνων σχετίζονται με τον κίνδυνο θανάτου.
Έτσι για να καλυφθεί αυτό το γνωστικό κενό, ερευνητές από το Τμήμα Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ ανέλυσαν πώς οι μακροπρόθεσμες αλλαγές στη φυσική δραστηριότητα σχετίζονται με τον κίνδυνο που προκαλείται από κάθε αιτία, τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τον θάνατο από καρκίνο.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από 14.599 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 40-79 ετών από μία πανευρωπαϊκή μελέτη συμμετεχόντων που έλαβαν μέρος από το 1993 έως το 1997.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης σημειώθηκαν 3.148 θάνατοι, συμπεριλαμβανομένων 950 από καρδιαγγειακές παθήσεις και 1.091 από καρκίνο.
Αφότου ελέγχθηκε η τρέχουσα φυσική κατάσταση και άλλοι παράγοντες κινδύνου όπως η διατροφή, το σωματικό βάρος, το ιατρικό ιστορικό, η αρτηριακή πίεση και τα επίπεδα χοληστερόλης, παρατηρήθηκε ότι τα αυξημένα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και οι αυξήσεις στη σωματική δραστηριότητα με την πάροδο του χρόνου είχαν σχετιστεί με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου.
Για κάθε αύξηση 1 kJ/κιλό/ημέρα κάθε χρόνο ενέργειας που ξοδεύτηκε σε φυσική δραστηριότητα, οι ερευνητές βρήκαν 24% μειωμένο κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία και 29% μειωμένο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια και 11% μείωση στον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο.
Τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια ανεξάρτητα από το αν υπήρχε ή όχι ιστορικό καρδιαγγειακών παθήσεων ή καρκίνου. Επιπλέον συγκριτικά με τους ανθρώπους που συνέχιζαν να είναι αδρανείς, εκείνοι που ξεκίνησαν να αθλούνται είχαν μειωμένο κίνδυνο θανάτου από όλες τις αιτίες ανεξάρτητα από τα παρελθόντα επίπεδα σωματικής τους δραστηριότητας.
Τα οφέλη ήταν μεγαλύτερα για εκείνους που είχαν ήδη υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και έγιναν ακόμα πιο ενεργοί στην πορεία με την μείωση του κινδύνου θανάτου να φτάνει το 42%.
Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι στο δείγμα των εθελοντών συμπεριλήφθηκαν άνθρωποι που ήταν διαθέσιμοι για παρακολούθηση σχεδόν μία δεκαετία μετά, κάτι που ενδέχεται να επηρέασε τη γενίκευση των αποτελεσμάτων.
«Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά, για τους μεσήλικες και τους γηραιότερους ενήλικες με υφιστάμενες καρδιαγγειακές παθήσεις ή/και καρκίνο, οι οποίοι μπορούν να αυξήσουν το προσδόκιμο ζωής τους λαμβάνοντας τα οφέλη που τους προσφέρει η σωματική άσκηση», γράφουν οι ερευνητές.
«Επιπρόσθετα οι προσπάθειες για περισσότερη εκγύμναση του πληθυσμού θα έπρεπε επίσης να εστιάσουν στη διατήρηση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας, ειδικά αποφεύγοντας τη μείωση κατά τη μέση και την ύστερη ζωή», καταλήγουν.
