Θα μπορούσαν στοιχεία του χαρακτήρα μας να επηρεάσουν τα επίπεδα της ευτυχίας μας στην καθημερινή μας ζωή; Ίσως να ακούγεται περίεργο όμως στοιχεία μιας έρευνας παρατήρησης σε μορφή πειράματος συσχετίζει την ευεξία με την εξωστρέφεια, το στοιχείο αυτό του χαρακτήρα μας που μας κάνει πιο κοινωνικούς και ορισμένες φορές ακόμα και πιο αγαπητούς στον κοινωνικό μας περίγυρο.
Τα αποτελέσματα μελετών στο παρελθόν έχουν αναδείξει ως δεδομένο ότι σε γενικό πλαίσιο, οι εξωστρεφείς χαρακτήρες είναι πιο ευτυχισμένοι σε σύγκριση με τους εσωστρεφείς χαρακτήρες, μια παρατήρηση που εξετάζεται συνεχώς για δεκαετίες. Όμως ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, είναι δύσκολη η διαπίστωση σχετικά με το εάν αυτό αντικατοπτρίζει το τι κάνει τους ανθρώπους εξωστρεφείς ή αν αυτό αντανακλά τα είδη αλληλεπιδράσεων που έχουν οι άνθρωποι όταν λειτουργούν ως εξωστρεφείς χαρακτήρες.
Το συγκεκριμένο ερώτημα θέλησαν να ερευνήσουν οι ερευνητές Seth Margolis και Sonja Lyubomirsky τον περασμένο χρόνο, πραγματοποιώντας ένα πείραμα, τα αποτελέσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν στο Journal of Experimental Psychology: General.
Το πείραμα της εσωστρέφειας και της εξωστρέφειας
Ο σχεδιασμός αυτού του πειράματος ήταν ιδιαίτερα απλός. Οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν σχετικά με τα χαρακτηριστικά των εξωστρεφών ανθρώπων (όπως το ότι είναι ομιλητικοί, διεκδικητικοί και αυθόρμητοι) και κλήθηκαν να συμπεριφέρονται ανάλογα για μια εβδομάδα. Αντίστοιχα, τους δόθηκαν και τα χαρακτηριστικά των εσωστρεφών ανθρώπων (όπως το ότι είναι πιο ήσυχοι και λιγότερο εκδηλωτικοί) και θα έπρεπε να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο για μια άλλη εβδομάδα της καθημερινότητάς τους.
Στο αρχικό στάδιο του πειράματος, υπολογίστηκαν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των συμμετεχόντων. Στην πορεία του πειράματος, οι ερευνητές συγκέντρωσαν πληροφορίες σχετικά με τις συμπεριφορές των ατόμων για να διασφαλίσουν ότι ακολούθησαν σωστά τις οδηγίες. Μέτρησαν επίσης τα επίπεδα ευεξίας των συμμετεχόντων, οι οποίοι βαθμολόγησαν το πόσο διασκεδαστικές ήταν γι’ αυτούς οι διάφορες δραστηριότητες τις διαφορετικές εβδομάδες που ακολουθήσαν τις οδηγίες για τις συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Συνολικά, οι συμμετέχοντες παρουσίασαν μεγαλύτερα επίπεδα ευτυχίας την εβδομάδα που ακολουθούσαν την συμπεριφορά ενός εξωστρεφούς χαρακτήρα σε σύγκριση με αυτή που συμπεριφέρονταν ως εσωστρεφείς χαρακτήρες. Η διαπίστωση αυτή ίσχυε τόσο για τους συμμετέχοντες που είχαν αρχικά έναν εξωστρεφή χαρακτήρα αλλά για τους πιο εσωστρεφείς. Επομένως, η μετατροπή αυτή στην συμπεριφορά για τις ανάγκες του πειράματος επηρέασε τους συμμετέχοντες ανεξάρτητα από τα επίπεδα εξωστρέφειας που είχαν στην αρχή της παρατήρησης.
Με λίγα λόγια, όσο περισσότερο οι συμμετέχοντες απολάμβαναν τις εξωστρεφείς συμπεριφορές και ένιωθαν ότι μετρούσαν στο κοινωνικό σύνολο, τόσο μεγαλύτερη ήταν η διαφορά στην ευημερία μεταξύ των εξωστρεφών και των εσωστρεφών κατά τη διάρκεια των εβδομάδων της παρατήρησης.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της έρευνας συνοψίζουν πως όταν κάποιος συμπεριφέρεται όντας πιο ανοιχτός και πιο εκδηλωτικός με τους άλλους ανθρώπους, έχει περισσότερες κοινωνικές επαφές και συμμετέχει σε νέες δραστηριότητες, αυξάνεται το αίσθημα της ευτυχίας και της χαράς σε σύγκριση με όσους επιλέγουν να είναι πιο κλειστοί και λιγότερο εκφραστικοί.
Παρόλα αυτά, εγείρονται ερωτήματα όπως για παράδειγμα εάν αυτή η επίδραση μπορεί να διαρκέσει για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Τα άτομα δηλαδή αντιδρούν στην αλλαγή αυτή που προκαλείται από τις συνθήκες της έρευνας ή θα συνεχίσουν να είναι εξίσου ευτυχισμένοι εάν συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα;
Αντιστοίχως, η εξωστρεφής ή εσωστρεφής συμπεριφορά για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να αλλάξει τις αντιλήψεις των ανθρώπων για τα δικά τους χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους; Όλα αυτά είναι θεωρητικές ερωτήσεις που θα μπορούσαν να διερευνηθούν και να απαντηθούν από περαιτέρω ερευνητικές εργασίες.
Διαβάστε επίσης:
Ευτυχία: Τρία απλά πράγματα που κάνουν οι ευτυχισμένοι άνθρωποι
Τι μας «κλέβει» και τι μας χαρίζει την ευτυχία – Και για πόσο
