Πάτσας, μαγειρίτσα και βατραχοπόδαρα αλλά και εξωτικοί μεζέδες όπως κατσαρίδες, χέλια και ζωντανές καρδιές από κόμπρες για φάγωμα. Αν αηδιάσατε έστω και με κάτι από όλα αυτά, αυτά είναι πολύ καλά νέα, γιατί κάνετε καλό στην υγεία σας χωρίς καν να το γνωρίζετε. Σύμφωνα με νέα μελέτη από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ, όταν αισθανόμαστε αηδία στην ουσία κάνουμε καλό στην υγεία, μιας και αυτή η αντίδραση του οργανισμού είναι ένας μηχανισμός για να αποφύγει κάποια επικείμενη μόλυνση.
Αυτή η υπόθεση δεν είναι κάτι καινούριο. Για την ακρίβεια είναι τόσο παλιά όσο και η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου. Ο ίδιος υπέθεσε ότι ο άνθρωπος ανέπτυξε το αίσθημα της αηδίας ως μηχανισμό άμυνας απέναντι σε μολυσμένα τρόφιμα. Γυρνώντας στο σήμερα, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει το κατά πόσο αυτή η ευαισθησία στο αίσθημα της αηδίας μπορεί να συνδέεται με λιγότερες μολύνσεις, σύμφωνα με μια έκθεση του Washington State University σχετικά με τη μελέτη.
Τι έκαναν για να εξετάσουν αυτή την υπόθεση; Ο Aaron D. Blackwell, αναπληρωτής καθηγητής Ανθρωπολογίας και συν-συγγραφέας της έρευνας, εξέτασε τα επίπεδα του αισθήματος της αηδίας ερευνώντας τρεις αυτόχθονες κοινότητες του Εκουαδόρ. Οι άνθρωποι αυτοί κλήθηκαν να βαθμολογήσουν τα επίπεδα της αηδίας σε καθημερινά πράγματα γι’αυτούς, αλλά καθόλου καθημερινά για εμάς, όπως το να αγγίζουν νεκρά ζωά, να πατάνε περιττώματα ζώων ή πίνοντας ένα πότο από καλαμπόκι που έχει υποστή ζύμωση γνωστό στη Λατινική Αμερική, το chicha. Σε κάποιες περιοχές, για να φτιαχτεί το συγκεκριμένο ποτό, οι άνθρωποι μασούν το καλαμπόκι και μετά το φτύνουν στο νερό και το αφήνουν έτσι για μερικές βδομάδες μέχρι να γίνει η ζύμωση. Στην προκειμένη περίπτωση, το ποτό είναι φτιαγμένο από κάποιον με σάπια δόντια που μασά το καλαμπόκι και το φτύνει στο νερό έτσι ώστε να γίνει η ζύμωση.
«Όσο μεγαλύτερα ήταν τα επίπεδα του αισθήματος της αηδίας, τόσο χαμηλότερο ήταν το επίπεδο των βιοδεικτών της φλεγμονής, ενδεικτικό των λοιμώξεων» αναφέρει σχετικά ο Blackwell. «Αν και η έρευνα αποδεικνύει ότι το αίσθημα της αηδίας προστατεύει από κάποια μόλυνση, αναδεικνύει επίσης ότι διαφέρει από περιβάλλον σε περιβάλλον με βάση το πόσο εύκολα οι άνθρωποι μπορούν να αποφύγουν ορισμένα πράγματα που τους προκαλούν αηδία.
Γι’αυτό το λόγο, για παράδειγμα, ο καθηγητής μαζί με μια άλλη ερευνητική ομάδα με επικεφαλής την Tara Cepon-Robins από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο ανακάλυψαν ότι το αίσθημα της αηδίας αυξάνεται όταν οι άνθρωποι έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε καθαρό φαγητό και νερό και αγόραζαν αυτοί το φαγητό τους, ενώ παράλληλα απέφευγαν… αηδιαστικά πράγματα. Στον αντίποδα, οι κοινότητες που η επιβίωση ήταν σε πρώτο πλάνο και στηρίζονται κυρίως στο κυνήγι και τις αγροτικές δουλειές, το αίσθημα της αηδίας δεν ήταν τόσο αυξημένο.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά την οποία τόνισε ο καθηγητής Blackwell σε μια συνέντευξη του στους The Seattle Times: τα ευρήματα αυτά δεν έχουν σχέση με κάθε παθογόνο ή πανδημία, όπως είναι για παράδειγμα ο κορωνοϊός. Αυτό απλά συμβαίνει διότι ο ιός δεν είναι ορατός από το ανθρώπινο μάτι, οπότε πώς θα αποφύγουμε κάτι το οποίο δε βλέπουμε;
Διαβάστε επίσης
Τρεις καίριες διατροφικές επιλογές για ένα γερό ανοσοποιητικό σύστημα
Το αντιγηραντικό υπερτρόφιμο που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα
