Επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια Επιστημών Υγείας, Πληροφορικής και Τεχνολογίας της Ιατρικής (UMIT, Hall, Αυστρία) και των Βαλεαρίδων Νήσων επιβεβαίωσαν τις αναλγητικές επιδράσεις της κοινωνικής υποστήριξης που παρέχει ένας ερωτικός σύντροφος, ακόμα και χωρίς λεκτική ή σωματική επαφή.
Πιο αναλυτικά, στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Scandinavian Journal of Pain, οι συγγραφείς αξιολόγησαν την ευαισθησία 48 ετερόφυλων ζευγαριών στον εμμένοντα πόνο, με τον κάθε συμμετέχοντα να εξετάζεται τόσο μόνος όσο και παρουσία του συντρόφου του για να μετρηθεί και να ποσοτικοποιηθεί (μέσω ερωτηματολογίου) η ενσυναίσθηση.
Συγκριτικά με ό,τι συνέβη κατά την απουσία του συντρόφου, στην παρουσία του τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες παρουσίασαν υψηλότερα όρια ανοχής στον πόνο, όπως επίσης και χαμηλότερα ποσοστά αίσθησης και επίδρασης του πόνου. Επιπλέον, η ενσυναίσθηση του συντρόφου σχετίστηκε θετικά με την ανοχή στον πόνο και αντίστροφα με την εμπειρία του πόνου.
Όριο και ανοχή στον πόνο με και χωρίς την παρουσία συντρόφου
Αίσθηση και επίδραση του πόνου με και χωρίς την παρουσία συντρόφου
«Έχει αποδειχθεί επανειλημμένως ότι η λεκτική και σωματική επαφή μειώνουν τον πόνο, ωστόσο η εν λόγω έρευνα δείχνει ότι ακόμα και η παρουσία ενός συντρόφου μπορεί λειτουργήσει εξίσου αποτελεσματικά και ότι η ενσυναίσθηση που δείχνει ένας σύντροφος στον πόνο του άλλου μπορεί να απαλύνει τη συναισθηματική δυσφορία που βιώνεται κατά τη διάρκεια της έκθεσης στον πόνο», αναφέρει ο καθηγητής και συγγραφέας της μελέτης Stefan Duschek από το UMIT.
