Η κοινωνική επαφή, η προσέγγιση με την οικογένεια και τους φίλους, η εκμυστήρευση όσων νιώθουμε και βιώνουμε, το «μαζί»…
Αυτό είναι το ισχυρότερο δίχτυ προστασίας που μπορούν να απλώσουν οι ενήλικες απέναντι στον κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης -πάντα με τις κατάλληλες προφυλάξεις εν καιρώ πανδημίας ώστε να μείνουν ταυτόχρονα θωρακισμένοι σε σώμα και ψυχή.
Μελέτη του Γενικού Νοσοκομείου Μασαχουσέτης καθορίζει την κοινωνική επαφή ως τον υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα προστασίας απέναντι στην κατάθλιψη και εντοπίζει παράλληλα ότι η μείωση καθιστικών δραστηριοτήτων, όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης ή και ο ύπνος στη διάρκεια της ημέρας, θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου για την εκδήλωση της ψυχικής νόσου.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο The American Journal of Psychiatry, αποτυπώνει την πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα εικόνα τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου για την εμφάνιση της ψυχικής νόσου που αποτελεί τη βασική αιτία αναπηρίας παγκοσμίως, όπως επισημαίνει η επικεφαλής της μελέτης και ερευνήτρια στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Χάρβαρντ, Karmel Choi.
Για τις ανάγκες της μελέτης οι ερευνητές ακολούθησαν μία προσέγγιση δύο σταδίων.
Κατά το πρώτο στάδιο άντλησαν από τη βάση δεδομένων Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου στοιχεία για 100.000 ανθρώπους «σκανάροντας» τα δεδομένα για ένα ευρύ φάσμα τροποποιήσιμων παραγόντων που ενδέχεται να συνδέονται με κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικής διαταραχής -συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών δραστηριοτήτων, παρακολούθησης μέσων ενημέρωσης, συνηθειών ύπνου, διατροφής, σωματικής άσκησης, καθώς και έκθεσης σε περιβαλλοντικούς κινδύνους.
Οι ερευνητές ακολούθησαν μέθοδο ανάλογη με τις μεθόδους συσχέτισης ολόκληρου του γονιδιώματος που χρησιμοποιούνται ευρέως για τον καθορισμό γενετικών παραγόντων κινδύνου για ασθενείς.
Κατά το δεύτερο στάδιο εφαρμόστηκε επιδημιολογική, στατιστική μέθοδος για να εξακριβωθεί ποιοι από τους ισχυρότερους τροποποιητικούς παράγοντες κινδύνου που εντοπίστηκαν στην πρώτη φάση μπορεί να έχουν αιτιολογική συσχέτιση με τον κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης.
Μέσω αυτής της προσέγγισης σε δύο πόλους οι ερευνητές περιόρισαν το πεδίο σε ένα μικρότερο σύνολο παραγόντων που έχουν τη δυναμική να κρατήσουν μακριά την κατάθλιψη, με την ενδυνάμωση της κοινωνικής επαφής να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.
«Μακράν ο πιο σημαντικός από αυτούς τους παράγοντες ήταν η συχνότητα εκμυστήρευσης σε άλλους, αλλά και οι επισκέψεις στην οικογένεια και φίλους, που καταδεικνύουν τη σημαντική προστατευτική επίδραση της κοινωνικής επαφής και της κοινωνικής συνοχής» επισημαίνει από την πλευρά του ο Jordan Smoller, MD, επίκουρος επικεφαλής έρευνας στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Γενικού Νοσοκομείου Μασαχουσέτης και εκ των βασικών συγγραφέων της μελέτης.
Ο ίδιος επισήμανε πως τα προστατευτικά οφέλη της κοινωνικής επαφής είχαν εφαρμογή ακόμη και σε άτομα που διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης λόγω γενετικής προδιάθεσης ή τραυματικής εμπειρίας σε μικρή ηλικία.
Άλλοι παράγοντες που συσχετίστηκαν με τον κίνδυνο κατάθλιψης περιλάμβαναν τον χρόνο μπροστά στην τηλεόραση, αλλά ίσως πιο αναπάντεχα τον ύπνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη συχνή χρήση πολυβιταμινών, αν και επ’ αυτών οι ερευνητές τονίζουν ότι απαιτείται περαιτέρω μελέτη για την εξαγωγή πιο ασφαλών συμπερασμάτων.
Διαβάστε ακόμη
Κορωνοϊός: Οι άνθρωποι που ανάρρωσαν μπορεί να υποφέρουν από ψυχιατρικές διαταραχές
