Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας (και κατά συνέπεια και του Σακχαρώδους Διαβήτη) είναι μέθοδοι «της μόδας». Η πραγματικότητα είναι ότι η βαριατρική χειρουργική εφαρμόζεται για τη θεραπεία νοσογόνα παχύσαρκων ατόμων τα τελευταία 60 χρόνια. Η εκρηκτική αύξηση της ασθένειας και η εφαρμογή λαπαροσκοπικών τεχνικών τις τελευταίες δύο δεκαετίες οδήγησαν στην ευρεία διάδοση των τεχνικών αυτών, με αποτέλεσμα να γίνονται σήμερα πάνω από 340.000 επεμβάσεις διεθνώς.
Η χειρουργική αυτή δεν είναι επικίνδυνη. Διεθνείς μελέτες έχουν αποδείξει ότι σε οργανωμένα κέντρα, η θνητότητα δεν ξεπερνάει το 0.28%, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από πολλές καθημερινές «επεμβάσεις ρουτίνας», όπως το στεφανιαίο bypass (3.5% θνητότητα), το ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής (4% θνητότητα) και άλλες. Οι δε επιπλοκές δεν ξεπερνούν το 3-4%, και είναι αντιμετωπίσιμες από έμπειρες χειρουργικές ομάδες.
Όλες οι επεμβάσεις σήμερα γίνονται λαπαροσκοπικά, η νοσηλεία δεν ξεπερνά τις 2-3 μέρες, ο ασθενής κινητοποιείται το ίδιο απόγευμα του χειρουργείου και δεν υπάρχουν μετεγχειρητικοί πόνοι. Μέσα στον πρώτο χρόνο επιτυγχάνεται απώλεια άνω του 80% του υπερβάλλοντος βάρους με παράλληλη αποκατάσταση των προβλημάτων υγείας του ατόμου.
Η χειρουργική αντιμετώπιση σοβαρών μορφών παχυσαρκίας είναι σήμερα πια μονόδρομος και η μόνη βιώσιμη λύση για την οριστική πρόληψη, αλλά και αντιμετώπιση σοβαρών νοσημάτων που προσβάλλουν σχεδόν όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.
Ειδικότερα, επιτυγχάνεται οριστική απώλεια βάρους, θεραπεία σακχαρώδους διαβήτη, υπέρτασης, υπερλιπιδαιμίας, υπνοαπνοϊκού συνδρόμου, μυοσκελετικών προβλημάτων. Επιπλέον, αποκαθίσταται η γονιμότητα, καθώς και άλλες ορμονικές διαταραχές, βελτιώνεται η εικόνας σώματος, επαναρρυθμίζεται η διατροφική συμπεριφορά και βελτιστοποιείται η ποιότητα της ζωής.
Το άτομο που επιλέγει να χειρουργηθεί χαίρει μίας εξαιρετικά ουσιαστικής βοήθειας, τόσο λόγω του χειρουργείου, όσο και της απαραίτητης υποστήριξης του εξειδικευμένου Διαιτολόγου και Ψυχολόγου. Μέσα σ’ ένα κατάλληλο θεραπευτικό πλαίσιο, λοιπόν, δίνεται μία σοβαρή ευκαιρία, αλλά και η δυνατότητα να αντιμετωπιστούν οι παράγοντες εκείνοι που συνέβαλαν στην εμφάνιση της παχυσαρκίας.
