Ο καρκίνος στο παχύ έντερο είναι από τους συχνότερους καρκίνους στον άνθρωπο και μάλιστα είναι ο δεύτερος σε συχνότητα στον δυτικό κόσμο, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Σήμερα θεωρείται από τους πλέον διαχειρίσιμους τύπους νεοπλασίας, με την προϋπόθεση ότι η διάγνωση είναι πρώιμη και η αντιμετώπιση γίνεται από ομάδα με εμπειρία και δυνατότητες.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν καρκίνο στο παχύ έντερο;

Η εμφάνιση της νόσου σχετίζεται άμεσα με την ποιότητα και το είδος των τροφών που καταναλώνουμε. Οι τροφές που καταναλώνουμε μέσα στον πεπτικό σωλήνα διασπώνται στα δομικά τους συστατικά τα οποία χρησιμοποιεί ο κάθε οργανισμός για να συνθέσει από αυτά ότι χρειάζεται. Ανάλογα με το είδος και την προέλευση της τροφής μπορεί κάποια από τα προϊόντα του μεταβολισμού να είναι καρκινογόνα. Οι φυτικές ίνες σε αυτές τις περιπτώσεις δρουν προστατευτικά.
Μεγαλύτερη από την συνηθισμένη πιθανότητα να νοσήσουν από καρκίνο στο παχύ έντερο έχουν και άτομα τα οποία πάσχουν από συγκεκριμένα κληρονομικά σύνδρομα. Το σημαντικότερο από αυτά είναι το «Σύνδρομο Οικογενούς πολυποδίασης FAΒ». Στην ομάδα υψηλού κινδύνου ανήκουν επίσης άτομα που πάσχουν από τα σύνδρομα Lynch I και II, όπως επίσης και άτομα των οποίων ένας ή περισσότεροι συγγενείς πρώτου βαθμού νόσησαν στο παρελθόν από καρκίνο στο παχύ έντερο.

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται ο καρκίνος στο παχύ έντερο;

  • Αδυναμία και εύκολη κόπωση που συνήθως οφείλεται στην χρόνια απώλεια αίματος από τον όγκο.
  • Αλλαγή στη συμπεριφορά και στις συνήθειες του εντέρου (δυσκοιλιότητας με ευκοιλιότητα)
  • Φούσκωμα ή κόπρανα με πολλές βλέννες.
  • Μερική ή πλήρης απόφραξη του εντέρου
  • Αποβολή κόκκινου αίματος με τα κόπρανα
  • Αίσθημα τεινεσμού

Η πρώιμη διάγνωση κάνει τη διαφορά

Η ανακάλυψη του κολονοσκοπίου ήταν η επανάσταση στην ιστορία της έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου στο παχύ έντερο. Οι πολύποδες του εντέρου αποτελούν προ καρκινικές βλάβες που εύκολα αναγνωρίζονται και αφαιρούνται με το κολονοσκόπιο.  Από την στιγμή που έχουμε αναγνωρίσει τις ομάδες υψηλού κινδύνου, ξέρουμε πλέον ποια άτομα οφείλουν να υποβληθούν σε πρώιμο διαγνωστικό έλεγχο. Επίσης πολύ σημαντικό για την πρόγνωση του ασθενούς που έχει αναπτύξει καρκίνο, είναι να γίνει η διάγνωση του όσο το δυνατό πιο νωρίς.

Ποιες είναι οι νεότερες τεχνικές στην αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου;

Η σύγχρονη χειρουργική αντίληψη επιτάσσει την με οποιοδήποτε τρόπο μείωση του χειρουργικού τραύματος χωρίς όμως να κάνει συμβιβασμούς στο χειρουργικό αποτέλεσμα. Τα ελάχιστα επεμβατικά χειρουργεία πετυχαίνουν ταχύτατη ανάρρωση του ασθενούς, δίνοντας του την ευκαιρία να προχωρήσει σύντομα στο επόμενο στάδια της επικουρικής χημειοθεραπείας ή ακτινοθεραπείας σε πολύ καλή γενική κατάσταση.

Η Λαπαροσκοπική χειρουργική  στον καρκίνο του παχέος εντέρου έχει συνολικά καλύτερα μετεγχειρητικά αποτελέσματα και το ίδιο καλά ογκολογικά αποτελέσματα με την αντίστοιχη ανοικτή χειρουργική.

Η ρομποτική χειρουργική είναι η τεχνολογική εξέλιξη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Τα ρομποτικά εργαλεία έχουν δύο αρθρώσεις που τους δίνουν επτά βαθμούς ελευθερίας στην κίνηση, ενώ η ρομποτική camera προσφέρει απόλυτα ελεγχόμενη από τον χειρουργό  τρισδιάστατη όραση σε αντίθεση με την λαπαροσκοπική που είναι δισδιάστατη. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του χειρουργικού ρομπότ δίνουν στον χειρουργό την δυνατότητα να χειρουργεί με ευκολία σε εξαιρετικά δύσκολες και δυσπρόσιτες περιοχές. Μια από τις πιο θεαματικές εφαρμογές του αφορά τον καρκίνο του ορθού. Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις με καρκίνο που εντοπίζεται σε μικρή απόσταση από τον πρωκτικό δακτύλιο,  η χρήση του χειρουργικού ρομπότ αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες ο ασθενής να αποφύγει την μόνιμη κολοστομία.

Το Metropolitan General διαθέτει την υψηλότερη τεχνολογική εξέλιξη στο χώρο της Ρομποτικής Χειρουργικής, το ρομποτικό χειρουργικό σύστημα Da Vinci Xi, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο του παχέος εντέρου με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές. Εγώ και η ομάδα μου είμαστε σε θέση να κάνουμε το απαιτούμενο ογκολογικό χειρουργείο με το ελάχιστο χειρουργικό τραύμα, με αποτέλεσμα την ελάχιστη καταπόνηση του ασθενούς και την ταχύτερη και χωρίς επιπλοκές μετεγχειρητική του ανάρρωση.