Την τελευταία δεκαετία έχει καταγραφεί τεράστια εξέλιξη τόσο στις επεμβάσεις ρινικού διαφράγματος όσο και της ρινοπλαστικής. Οι νέες μέθοδοι, στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού, έχουν ως αποτέλεσμα μόνιμα λειτουργικά και άριστα αισθητικά αποτελέσματα. Πώς φτάνουμε, όμως, σε αυτά και τι πρέπει να γνωρίζει κάθε ενδιαφερόμενος;
Οι επεμβάσεις ρινικού διαφράγματος και ρινοπλαστικής έχουν τεράστια εξέλιξη την τελευταία δεκαετία. Η φιλοσοφία των επεμβάσεων έχει σχέση με τη δομή της μύτης, ενώ και τα αισθητικά αποτελέσματα είναι πολύ πιο όμορφα. Στο παρελθόν οι τεχνικές ήταν καθαρά αφαιρετικές, το λειτουργικό τμήμα της επέμβασης δεν είχε λεπτομερώς μελετηθεί και απλά το αγνοούσαν.
Οι ενδορρινικές τεχνικές δεν είχαν ιδανική προσέγγιση στην ανατομία και απέδιδαν τα μέτρια αποτελέσματα σε οιδήματα των μαλακών ιστών. Οι μύτες έδειχναν πιεσμένες και πτωτικές, ειδικά με το πέρασμα του χρόνου, ως αποτέλεσμα της υπερβολικής αφαίρεσης οστών και χόνδρων.
Στο παρόν δίνεται έμφαση εξίσου τόσο στο λειτουργικό όσο και στο αισθητικό μέρος της επέμβασης. Η προτεραιότητα της σύγχρονης ρινοπλαστικής είναι η σωστή ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών παραμέτρων. Ο χειρουργός πρέπει να προβλέψει τις αλλαγές στην ποιότητα του δέρματος και των ιστών που θα συμβούν μελλοντικά και να αποτρέψει την αδυναμία του ρινικού σκελετού κατά την εισπνοή.
Επομένως, ο ρόλος της μοντέρνας ρινοπλαστικής είναι να διαπλάσει και ταυτόχρονα να ενισχύσει τον χόνδρινο και οστέινο σκελετό της «νέας» μύτης, ώστε να μην καταρρεύσει και να αντέξει στις δυνάμεις των μετεγχειρητικών ουλών. Έτσι, θα έχουμε μόνιμα λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα.
Ο σχεδιασμός της επέμβασης
Δεν υπάρχουν στη φύση δύο μύτες ακριβώς ίδιες, ούτε σε μονοωγενή δίδυμα. Επομένως, κάθε ρινοπλαστική παρουσιάζει για τον χειρουργό ένα ευρύ φάσμα ατομικών προβλημάτων, διαφορετικό σχήμα και αναλογίες, που απαιτούν μια σειρά από οργανωμένες και διαφορετικά συνδυασμένες χειρουργικές τεχνικές που να ταιριάζουν στις ανάγκες του κάθε ασθενή. Η αισθητική κρίση του χειρουργού, καθοδηγούμενη από τις επιθυμίες του ασθενούς, καθορίζουν το χειρουργικό πλάνο της επέμβασης. Δεν υπάρχει μία μοναδική τεχνική ή προσπέλαση που να διορθώνει επαρκώς κάθε μύτη.
Απαιτούνται πολλά χρόνια πείρας ώστε ο χειρουργός να έχει την απαραίτητη κριτική παρατήρηση, την αισθητική ανάλυση, αλλά και την ικανότητα τροποποίησης των ιστών, μέσω μιας εξατομικευμένης και άρτια εκτελεσμένης επέμβασης, ώστε να έχει άριστα μετεγχειρητικά αποτελέσματα.
Η επέμβαση
Μετά την κατάλληλη προεγχειρητική μελέτη και την ενδοσκόπηση της μύτης, διαπιστώνεται το στραβό ρινικό διάφραγμα, οι υπερτροφικές ρινικές κόγχες και γίνεται έλεγχος της βατότητας των έξω και έσω ρινικών βαλβίδων με τη δοκιμασία Cottle. Το διάφραγμα θα ευθειαστεί με τον πλέον μοντέρνο τρόπο, που σημαίνει τροποποίηση των χόνδρων με μετάθεση και αντικατάσταση, χωρίς να αφαιρεθούν όπως στην παλαιά μέθοδο.
Οι ρινικές κόγχες δεν πρέπει να αφαιρούνται ούτε να καυτηριάζονται, προτείνεται μόνο η υποβλεννογόνια κογχοπλαστική. Για τη διόρθωση των ρινικών βαλβίδων χρησιμοποιούνται χόνδρινα μοσχεύματα από τον ίδιο ασθενή, ώστε να ενισχύσουν τα πλάγια ρινικά τοιχώματα και το μέσο τμήμα της μύτης (spreader, alar batten, lateral crural struts).
Η μοντέρνα ρινοπλαστική απαιτεί τη χρήση χόνδρινων μοσχευμάτων, τα οποία είναι άφθονα στην πρώτη επέμβαση, όταν πρόκειται δηλαδή για μύτη που δεν έχει ξαναχειρουργηθεί, αλλά είναι δυστυχώς ανεπαρκή στις διορθωτικές ρινοπλαστικές που έχουν χειρουργηθεί τουλάχιστον μία ή -ακόμα χειρότερα- περισσότερες φορές από άλλους χειρουργούς. Τα μοσχεύματα χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες στήριξης ή διάπλασης του σχήματος και του περιγράμματος της μύτης.
Στην επανορθωτική ρινοπλαστική χρησιμοποιούνται συχνά μοσχεύματα πλευρικού χόνδρου επειδή είναι ισχυρά και βοηθούν στη στήριξη του ρινικού σκελετού για διατήρηση του ύψους της μύτης και της κορυφής.
Τα μοσχεύματα του ωτικού χόνδρου βοηθούν για την ανάπλαση των πλάγιων χόνδρων και τη βελτίωση του σχήματος του ρουθουνιού και έχουν γενικότερο καλυπτικό και αισθητικό ρόλο σε σημεία που υπάρχει ανάγκη ομαλού περιγράμματος. Τα μοσχεύματα προέρχονται πάντα από τον ίδιο ασθενή.
Η διαμόρφωση του προφίλ ώστε να είναι αριστοκρατικό, του en face ώστε να είναι συμμετρικό, αλλά και η σωστή προβολή και κλίση του ακρορρινίου είναι βασικοί πυλώνες μιας επιτυχημένης ρινοπλαστικής.
Μετεγχειρητική φροντίδα
Οι επεμβάσεις διαφράγματος και ρινοπλαστικής είναι ανώδυνες. Στο τέλος της επέμβασης τοποθετούνται ταινίες και θερμοπλαστικός νάρθηκας πάνω στη μύτη, ενώ ταμπόν και γάζες εσωτερικά δεν είναι απαραίτητες. Ο νάρθηκας αφαιρείται σε μία εβδομάδα.
Προφυλακτική αντιβίωση από το στόμα δίνεται για μία εβδομάδα. Οι ασθενείς συμβουλεύονται να αποφεύγουν τη φυσική άσκηση για 6 εβδομάδες και να μειώσουν την πρόσληψη αλατιού ώστε να μειωθεί το μετεγχειρητικό οίδημα. Η μοντέρνα ρινοπλαστική δεν δημιουργεί μεγάλα οιδήματα και σε 15 μέρες οι ασθενείς επιστρέφουν κανονικά στην εργασία τους.
