Ένα ερώτημα που θα έπρεπε ίσως να μας εκπλήσσει… Γιατί δεν αναρωτιόμαστε για άλλες βασικές λειτουργίες του σώματός μας όπως «Γιατί αναπνέω; Γιατί κοιμάμαι; Γιατί τρώω;»
Η εξέλιξη της επιστήμης και ο ερχομός της σωτήριας σε κάποιες περιπτώσεις Καισαρικής Τομής μας έχουν ίσως, αποπροσανατολίσει.
Ο ιδανικός και ο καλύτερος τρόπος να γεννήσει μια γυναίκα, είναι ο φυσιολογικός τοκετός. Στον τοκετό η γυναίκα θα νιώσει και θα βγάλει τη δύναμη που ούτε η ίδια δεν ήξερε ότι έχει. Και κάπως έτσι θα περάσει στη μητρότητα… the real thing κι όχι αυτό που φανταζόταν!… Και αυτό είναι πολύ καλύτερο από ότι είχε ονειρευτεί. Ναι κουραστικό, μα τόσο «γεμάτο».
Και κάτι ακόμη… αυτό που λένε οι γυναίκες… «ότι τα ξεχνάς όλα…» είναι αλήθεια! Εκεί που έχεις κουραστεί, έχεις ιδρώσει, και μόλις νομίσεις ότι… δεν μπορείς άλλο… ακριβώς εκείνη τη στιγμή θα έρθει το μωρό σου. Είναι κρίμα που δεν έχει γίνει ακόμη έρευνα γι’ αυτό. Θα το αποδείκνυε περίτρανα.
Γιατί το δευτερόλεπτο που οι γυναίκες λένε «δεν μπορώ άλλο»… μπαίνουνε στην τελική ευθεία για να πάρουνε στην αγκαλιά τους το μωρό τους.
Θα αποδείκνυε περίτρανα ότι με το που γεννηθεί το μωρό τους τα ξεχνάνε όλα.
Γιατί ο τοκετός αυτό είναι… ένα μεγαλείο… ένα θαύμα που πολλές φορές δεν μπορείς αμέσως να περιγράψεις παρά μόνο αφού περάσουν οι πρώτες μέρες.
Και ο φυσιολογικός τοκετός είναι η καλύτερη επιλογή όχι μόνο για τους συναισθηματικούς και ψυχολογικούς λόγους που αναφέραμε αλλά και για μια πληθώρα βιολογικών που θα αναλύσουμε παρακάτω…
Για τη μαμά…
* Η παραμονή στο μαιευτήριο θα είναι μικρότερη και η ανάρρωση ταχύτερη. Μια μητέρα που είχε έναν φυσιολογικό τοκετό χωρίς επιπλοκές και είναι καλά εκείνη και το μωρό της, μπορεί να γυρίσει σπίτι της ακόμη και 24 ώρες μετά τον τοκετό. (Αυτό στην περίπτωση που έχει μαία να την επισκέπτεται στο σπίτι για τις επόμενες ημέρες).
* Με το φυσιολογικό τοκετό αποφεύγονται οι κίνδυνοι ενός μεγάλου χειρουργείου όπως η καισαρική τομή.
* Θα είναι πιο εύκολο να αφοσιωθεί στο μητρικό θηλασμό.
* Μια γυναίκα που έχει γεννήσει με φυσιολογικό τοκετό έχει λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσει σοβαρές επιπλοκές σε επόμενες εγκυμοσύνες.
* Οι γυναίκες που γεννούν με φυσιολογικό τοκετό έχουν λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν υπογονιμότητα στο μέλλον.
* Ο φυσιολογικός τοκετός μπορεί σε ένα μεγάλο ποσοστό του, και όταν γίνεται από έμπειρη μαιευτική ομάδα (γυναικολόγο και μαία), να είναι ατραυματικός, και η λεχώνα να μην έχει καθόλου ράμματα ή μονάχα μια μικρή γρατζουνιά στην είσοδο του κόλπου, με αποτέλεσμα να μην έχει καμία απολύτως ενόχληση ή πόνο.
Για το μωρό…
* Κατά τον τοκετό το έμβρυο παράγει κατεχολαμίνες, τις ορμόνες του στρες, οι οποίες βοηθούν στην έναρξη της λειτουργίας του αναπνευστικού συστήματος. Αυτό γίνεται αυξάνοντας την απορρόφηση του αμνιακού υγρού από τους πνεύμονες αλλά και την παραγωγή του επιφανειοδραστικού παράγοντα, βήματα απαραίτητα για την καλή αναπνευστική λειτουργία του νεογέννητου. Σε μια προγραμματισμένη καισαρική τομή, που το έμβρυο δεν έχει προλάβει να εκκρίνει κατεχολαμίνες, οι διαδικασίες αυτές δεν γίνονται και αυξάνονται οι πιθανότητες αναπνευστικής δυσχέρειας.
* Το πέρασμα από τον κόλπο της μητέρας του βοηθάει το έμβρυο και μετέπειτα νεογνό στη δημιουργία του συνόλου των βακτηρίων που θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό του σύστημα. Τα βακτήρια αυτά που λαμβάνει από τον φυσιολογικό τοκετό βοηθούν επίσης στην καλή λειτουργία του εντέρου.
* Ο κολπικός-φυσιολογικός τοκετός βοηθάει στην απέκκριση του υγρού από τους πνεύμονες του μωρού. Μέσα στη μήτρα τα μωρά δεν αναπνέουν, αλλά οξυγονώνονται μέσω του αίματος. Οι πνεύμονες του εμβρύου, λοιπόν, στην περίοδο της κυοφορίας είναι γεμάτοι υγρό. Κατά τον τοκετό, ο θώρακας του μωρού και κατ’ επέκταση οι πνεύμονες πιέζονται και αναγκάζονται να αποβάλουν το υγρό που περιέχουν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την καλή αναπνευστική λειτουργία του μωρού.
* Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί με φυσιολογικό τοκετό έχουν μειωμένες πιθανότητες να αναπτύξουν παιδικό άσθμα και παιδική παχυσαρκία.
* Ενισχύει το δεσμό μητέρας παιδιού. Στον φυσιολογικό τοκετό, οι κατεχολαμίνες κάνουν το νεογέννητο να είναι σε εγρήγορση και με ανοιχτά μάτια αναζητώντας τη μητέρα του. Αυτή είναι η καλύτερη συνθήκη για μια άμεση δέρμα με δέρμα επαφή μητέρας παιδιού την έναρξη ενός επιτυχούς μητρικού θηλασμού και τη δημιουργία του συναισθηματικού δεσμού.
