Είναι δυνατόν η καρδιά ενός ανθρώπου που υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου να παραμείνει άθικτη ή έστω χωρίς σοβαρές συνέπειες;
Αθηρωματικές πλάκες σχηματίζονται στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς με το πέρασμα των χρόνων και δεκαετιών και έχουν την μακρότερη περίοδο επώασης από όλες τις άλλες ανθρώπινες ασθένειες. Παρά την χρονιότητα της αθηρωμάτωσης, η ρήξη της πλάκας που προκαλεί απόφραξη της αρτηρίας – ή πλέον δραματική εκδήλωση της στεφανιαίας νόσου – συμβαίνει αιφνίδια και συχνά χωρίς προειδοποίηση. Σχεδόν 30% των ασθενών έχουν αιφνίδιο θάνατο πριν προλάβουν να φθάσουν στο Νοσοκομείο. Είναι επομένως σαφές ότι η ελαχιστοποίηση του χρόνου από την έναρξη των συμπτωμάτων (πόνος στο στήθος) μέχρι την επαναιμάτωση του μυοκαρδίου (διάνοιξη της αποφραγμένης αρτηρίας) αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τόσο για την επιβίωση του αρρώστου όσο και για την μελλοντική εξέλιξη της ζωής του.
Οι άξονες λειτουργίας για την επίτευξη του βέλτιστου χρόνου είναι:
- Ενημέρωση του κοινού – αντίληψη της σοβαρότητας της κατάστασης του ασθενούς – άμεση αντίδραση για κλήση βοήθειας.
- Ταχεία προσέλευση ασθενοφόρου – συνοδεία Ιατρού – και μεταφορά του ασθενούς στο Νοσοκομείο.
- Το Νοσοκομείο πρέπει να διαθέτει την κατάλληλη υποδομή για άμεση επέμβαση, σύγχρονο εξοπλισμό και έμπειρο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, διαθέσιμο καθημερινά σε 24ώρη βάση.
Το βέλτιστο του χρόνου για την επιτυχία του εγχειρήματος δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 2 ώρες (άθικτη καρδιά ή έστω χωρίς σοβαρές συνέπειες).
Εάν υπάρξει σημαντική καθυστέρηση στους ως άνω 3 άξονες λειτουργίας ή / και ο ασθενής έχει μεταφερθεί αρχικά σε Νοσοκομείο που δεν έχει την δυνατότητα επέμβασης, είναι προτιμότερο να γίνει άμεσα θρομβόλυση και στην συνέχεια να μεταφερθεί στο κατάλληλο για την επέμβαση Νοσοκομείο.
Μελέτη που έγινε σε ομάδα ασθενών, για τον καθορισμό του χρόνου μεταξύ έναρξης συμπτωμάτων και έναρξης της επέμβασης (χρόνος ισχαιμίας του μυοκαρδίου), που παρέλαβε απευθείας με δικά του ασθενοφόρα το Νοσοκομείο μας, το οποίο πληροί εξ ολοκλήρου τις προϋποθέσεις 2 και 3 του ανωτέρω άξονα λειτουργίας, διαπιστώθηκε ότι ο συνολικός χρόνος ισχαιμίας ήταν σημαντικά μικρότερος (89 ± 15 λεπτά) συγκρινόμενος με τις ομάδες ασθενών που οι άξονες λειτουργίας 2. και 3. λειτούργησαν με άλλους τρόπους μεταφοράς.
Αυξημένη χοληστερίνη. Τελικά ποιοι πρέπει να πάρουν θεραπεία;
Η σωστή απόφαση για την λήψη υπολιπιδαιμικής αγωγής σε ασθενείς με υπερλιπιδαιμία είναι μείζονος σημασίας δεδομένου ότι πρόκειται για θεραπεία δια βίου που δεν είναι άμοιρη επιπλοκών (σακχαρώδης διαβήτης, μυοπάθεια, ηπατική τοξικότητα). Πέραν των ασθενών με υψηλό και πολύ υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο (γνωστή στεφανιαία νόσος, σακχαρώδης διαβήτης, χρόνια νεφρική νόσος κ.τ.λ.) που η λήψη στατίνης είναι επιβεβλημένη, για τον υπόλοιπο πληθυσμό η μακροχρόνια χορήγηση αγωγής χρήζει προβληματισμού και συζήτησης. Στο Νοσοκομείο μας λειτουργεί τμήμα λιπιδίων / μεταβολισμού το οποίο είναι σε θέση με εξειδικευμένες εξετάσεις να εκτιμήσει τόσο τον δεκαετή κίνδυνο καρδιακών συμβαμάτων όσο και την κατάσταση των αγγείων του οργανισμού με αναίμακτο τρόπο ώστε να χορηγηθεί η βέλτιστη αγωγή.
Στένωση της αορτικής βαλβίδας. Είναι το χειρουργείο η μόνη λύση;
Η συμπτωματική σοβαρού βαθμού στένωση της αορτικής βαλβίδας ήταν μέχρι πριν μερικά χρόνια νόσος που αντιμετωπίζετο με καρδιοχειρουργική επέμβαση. Το γεγονός όμως ότι η νόσος αφορά κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας με πολλαπλά συνοδά νοσήματα τους καθιστά ανεγχείρητους ή υψηλού χειρουργικού κινδύνου. Σήμερα είναι εφικτή η αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδος χωρίς χειρουργική επέμβαση.
Η τεχνητή βαλβίδα ενσωματωμένη σε ειδικό καθετήρα προωθείται, μέσω της μηριαίας αρτηρίας κυρίως και τοποθετείται στην θέση της πάσχουσας βαλβίδας. Η εμπειρία μας έχει καταδείξει ότι η επεμβατική αυτή μέθοδος συνοδεύεται από εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο κατά την διάρκεια της επέμβασης όσο και κατά την απώτερη μετεπεμβατική περίοδο.
Ατέρμονες οι συζητήσεις στον γενικό πληθυσμό αλλά και στην ιατρική κοινότητα για την κολπική μαρμαρυγή. Υπάρχει φως στο τούνελ;
Περίπου το 3 – 6% των επειγόντων εισαγωγών στα Νοσοκομεία οφείλεται στην κολπική μαρμαρυγή με ότι αυτό συνεπάγεται. Η παρουσία της, πέραν του επηρεασμού της ποιότητας ζωής, αυξάνει τον κίνδυνο θνητότητας και νοσηρότητας κυρίως διότι είναι υπεύθυνη ανάπτυξης εγκεφαλικών επεισοδίων, θρομβοεμβολής και καρδιακής ανεπάρκειας. Η αποτελεσματικότητα της μακροχρόνιας φαρμακευτικής αγωγής είναι μέτρια και έχει το μειονέκτημα της εμφάνισης πολλές φορές σοβαρών παρενεργειών. Από ετών εφαρμόζουμε την επεμβατική θεραπεία στους ασθενείς με παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή χρησιμοποιώντας τελευταία τις βελτιωμένες τεχνολογικά μεθόδους της θερμοπηξίας και κρυοπηξίας (Cryoablation) με ποσοστό επιτυχίας που υπερβαίνει το 80%.
Όμως μας απασχολεί ιδιαίτερα το φαινόμενο των ανεξήγητων εγκεφαλικών επεισοδίων που φαίνεται ότι έχει σχέση με ασυμπτωματικά – μη αντιληπτά στον ασθενή επεισόδια κολπικής μαρμαρυγής (σιωπηλή κολπική μαρμαρυγή). Εξετάζουμε συστηματικά στο Νοσοκομείο το φαινόμενο αυτό στους ασθενείς με προδιαθεσικούς παράγοντες για εκδήλωση μαρμαρυγής με σκοπό την λήψη θεραπευτικών μέτρων για την πρόληψη εμφάνισης εγκεφαλικών επεισοδίων.
Καρδιακή ανεπάρκεια. Υπάρχει θεραπευτική επιλογή πλην της φαρμακευτικής αγωγής;
Η καρδιακή ανεπάρκεια αποτελεί σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνητότητας προσβάλλοντας το 2-3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε σημαντικό ποσοστό ασθενών η επιδείνωση της νόσου οφείλεται στον δυσυγχρονισμό, δηλαδή στην μη συντονισμένη σύσπαση όλων των τμημάτων της καρδιάς. Στους ασθενείς αυτούς η εμφύτευση ειδικού τύπου βηματοδότηση (αμφικοιλιακός βηματοδότης) βελτιώνει της καρδιακή λειτουργία, μειώνει την θνητότητα και τις επανειλημμένες εισαγωγές στο Νοσοκομείο. Στην κλινική μας χρησιμοποιούμε βηματοδοτικά ηλεκτρόδια τελευταίου τύπου που επιτυγχάνουν την βέλτιστη θέση βηματοδότης της αριστεράς κοιλίας που είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.
