*Γράφει η επιστημονική ομάδα της Γραμμής 115 25 της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί»
Σε μια περίοδο ιδιαίτερης δοκιμασίας, η καθημερινότητα της ελληνικής οικογένειας πάλι αλλάζει. Η τηλεργασία, τα κλειστά καταστήματα και οι περιορισμοί στις μετακινήσεις έχουν εμφανιστεί πάλι. Η τηλεκπαίδευση για τα μεγαλύτερα παιδιά, η φυσική παρουσία με μάσκες διαρκώς και αποστάσεις για τα μικρότερα, έρχονται να μας υπενθυμίσουν την αλλαγή.
Μόλις είχαν αρχίσει να ενσωματώνονται, με το όποιο κόστος, στην καθημερινότητά μας οι μάσκες, οι αποστάσεις και να δημιουργείται ένα πολύ διαφορετικό «σχετίζεσθαι» από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι την άνοιξη, οι γονείς καλούνται για άλλη μια φορά να βοηθήσουν τα παιδιά τους να νοηματοδοτήσουν όλο αυτό που συμβαίνει. Καλείται η οικογένεια να επεξεργαστεί όλα τα δύσκολα και ευμετάβλητα συναισθήματα που γεννά μια δεύτερη απομόνωση στο σπίτι.
Συναισθήματα όπως ο φόβος και το άγχος αναζωπυρώνονται και η απομόνωση στο σπίτι έχει ως επακόλουθο τη ψυχολογική πίεση.
Κλειδί η επικοινωνία
Σίγουρα, αυτή η δεύτερη περίοδος καραντίνας που διανύουμε είναι επιβαρυμένη με την κούραση όλης της προηγούμενης περιόδου και οφείλουμε να το λάβουμε υπ΄όψιν στην επικοινωνία μας με τα παιδιά. Είναι ένα συναίσθημα που αδιαμφισβήτητα βιώνουν και τα ίδια.
Όμως, αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν πολλοί άγνωστοι παράγοντες όσον αφορά τα διαδικαστικά μιας τέτοιας καθημερινότητας. Έχουμε μια πρότερη εμπειρία από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες. Αρκετά πράγματα που αφορούν το τι σημαίνει η απομόνωση στο σπίτι, το πώς θα προσαρμόσουμε την καθημερινότητά μας και το πως μας επηρεάζει πρακτικά, εξηγούνται και γίνονται κατανοητά πιο εύκολα.
Παρόλα αυτά, όπως και την πρώτη φορά, τώρα ίσως περισσότερο, έμφαση πρέπει να δοθεί στο πώς το βιώνει ο καθένας σε μια οικογένεια και τα συναισθήματα που γεννά όλο αυτό και το πως τα διαχειριζόμαστε.
– Σημαντικό είναι οι γονείς να διαχειρίζονται την αγωνία τους προκειμένου να μην μεταδίδεται στα παιδιά, να τα επιβαρύνει και να τους προκαλεί περισσότερο άγχος.
– Ανάλογα πάλι με το αναπτυξιακό στάδιο του κάθε παιδιού, μιλάμε και εξηγούμε για το ποιο λόγο βρισκόμαστε πάλι σε αυτήν την συνθήκη, τι σημαίνει αυτό πρακτικά και αφήνουμε χώρο να συζητηθούν τα συναισθήματα που αναδύονται. Για τα παιδιά, μια δεύτερη απώλεια της «καθημερινότητας» τους μπορεί να είναι αρκετά ματαιωτική.
– Τσεκάρουμε πάντα ότι αυτό που έχουμε συζητήσει και εξηγήσει είναι κατανοητό.
– Φροντίζουμε να ενισχύσουμε την επαφή με τους φίλους τους είτε μέσω τηλεφώνου είτε με την χρήση κάμερας προκειμένου να διατηρήσουμε «ζωντανές» τις σχέσεις.
Γιατί οι έφηβοι έχουν περισσότερο ανάγκη της προσοχής μας
Οι έφηβοι έχουν περισσότερο ανάγκη την επαφή λόγο της αναπτυξιακής φάσης που βρίσκονται όπου η σύνδεση με τους συνομηλίκους είναι πρωταρχικής σημασίας για αυτούς.
– Προσπαθούμε να διατηρήσουμε την καθημερινή ρουτίνα της οικογένειας και όπου χρειάζεται κάνουμε προσαρμογές. Το καθημερινό πρόγραμμα δημιουργεί αίσθηση ασφάλειας στα παιδιά.
– Ενισχύουμε την συνέχεια και την συμμετοχή στην εκπαίδευση με τις νέες συνθήκες. Ενισχύεται το αίσθημα της συνέχειας στην καθημερινότητά τους.
– Φροντίζουμε να είμαστε ως γονείς διαθέσιμοι για συζητήσεις, απορίες και συναισθήματα που πιθανόν θέλουν να εκφράσουν τα παιδιά.
Ίσως οι λέξεις που περιγράφουν καλύτερα το πως καλούμαστε να διαχειριστούμε μια καθημερινότητα που διαρκώς αλλάζει, είναι η ευελιξία και προσαρμοστικότητα. Η ικανότητα δηλαδή, να μπορεί κανείς να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί/προσαρμοστεί σε διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες.
Σε περίπτωση που οι γονείς δυσκολεύονται να διαχειριστούν το δικό τους άγχος, τον φόβο και τα συναισθήματα αυτά τους καταβάλουν, είναι σημαντικό να φροντίσουν να ζητήσουν βοήθεια έγκαιρα.
