Πολλοί γονείς ανησυχούν για το πόσο «σωστοί» γονείς είναι. Αγχώνονται, αμφιβάλλουν, αισθάνονται τύψεις, θυμώνουν με τον εαυτό τους. Όλα αυτά είναι λογικό να συμβαίνουν, καθώς η ευθύνη του να είσαι γονιός είναι μεγάλη και οι απαιτήσεις ποικίλες. Η ψυχολόγος Γιώτα Κατεβαίνη συστήνει ψυχραιμία και προτείνει: «Κάθε φορά που ανησυχείτε για το ρόλο σας ως γονιός είναι χρήσιμο να αναρωτιέστε τα ακόλουθα…»

  • Ακούω πραγματικά τις ανάγκες του παιδιού μου;
  • Αυτό που του λέω να κάνει ή να μην κάνει έχει σχέση με τις δικές του ανάγκες ή με τις δικές μου;
  • Το ρωτάω συχνά τι θέλει και τι χρειάζεται;
  • Μήπως το πληγώνω με κάποιο τρόπο, χωρίς να το καταλαβαίνω, και γι’ αυτό μου επιτίθεται;
  • Του δίνω τη σημασία που χρειάζεται;
  • Μήπως τα λόγια που χρησιμοποιώ για να επικοινωνήσω μαζί του απευθύνονται σε ενήλικα και δεν είναι κατάλληλα για ένα παιδί;
  • Περνάω αρκετό και ουσιαστικό χρόνο μαζί του;
  • Μήπως με κάποιο τρόπο το δυσκολεύω, το θυμώνω, το μπερδεύω ή το πιέζω και γι’ αυτό μου «πηγαίνει κόντρα»;
  • Είμαι συνεπής στις υποσχέσεις μου;
  • Το αφήνω πραγματικά ελεύθερο να κάνει τις επιλογές του;
  • Μήπως φωνάζοντας ή γκρινιάζοντας το παιδί μου προσπαθεί να μου πει κάτι που εγώ δεν μπορώ να δω;
  • Αυτό που του ζητάω να κάνει, εγώ το κάνω; Λειτουργώ ως παράδειγμα;
  • Μήπως θέλω να κάνει όσα δεν κατάφερα εγώ και το πιέζω για αυτά;
  • Του επιτρέπω πραγματικά να εκφραστεί ελεύθερα;
  • Υποδέχομαι τα αρνητικά του συναισθήματα;
  • Μήπως έχω φανταστεί ήδη το μέλλον του και το ωθώ προς εκείνη την κατεύθυνση χωρίς να το έχει επιλέξει το ίδιο;
  • Είμαι εκεί να το ακούσω όποτε το έχει ανάγκη;
  • Μήπως εκφράζω σε εκείνο το θυμό που αισθάνομαι για άλλους;
  • Το αποδέχομαι άνευ όρων ή προσπαθώ να το αλλάξω;
  • Του εκφράζω την αγάπη μου συχνά και με κάθε τρόπο;
  • Οι απαιτήσεις μου είναι ρεαλιστικές;
  • Αυτό που κάνει το παιδί μου έχει σχέση με μένα;
  • Μήπως το επηρεάζω στις αποφάσεις του περισσότερο από όσο χρειάζεται;
  • Μήπως δεν επιλέγει την ευτυχία, επειδή δεν την επιλέγω ούτε εγώ;

Είναι πολύ πιθανό σε αρκετές ερωτήσεις να μη δώσετε την απάντηση που θα θέλατε. Σκοπός των ερωτήσεων αυτών είναι να αναγνωρίσετε τα «λάθη» σας για να τα διορθώσετε και όχι να απογοητευτείτε. Μην ξεχνάτε ότι τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Ποτέ, όμως, δεν  είναι αργά ή περιττό να αναθεωρήσετε τις μεθόδους και τη στάση σας απέναντι στο παιδί σας. Άλλωστε τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά. Όπως είπε ο Βίλχεμ Μπους: «Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός.»