Για να καταλάβουμε πώς ο ερχομός του παιδιού μπορεί να επηρεάσει το ζευγάρι θα πρέπει αρχικά να εξετάσουμε πώς ήταν η σχέση τους πριν τον ερχομό του νέου μέλους αλλά και πώς προέκυψε ο ερχομός του στην οικογένεια.
Ανεξάρτητα από το αν είναι το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο παιδί, βιολογικό ή υιοθετημένο, οι γονείς αντιμετωπίζουν μια εντελώς καινούργια κατάσταση: το σύστημα στο οποίο έχουν μάθει να λειτουργούν αλλάζει, και μαζί του θα πρέπει να αλλάξουν κι εκείνοι.
Εάν δεν είναι ευέλικτοι και θετικοί στις αλλαγές θα αντιμετωπίσουν μεγαλύτερα προβλήματα από ό,τι φαντάζονται. Η δομή της σχέσης που είχαν μέχρι χθες μεταλλάσσεται. Τώρα καλούνται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Αλλά πόσο δεκτικοί είναι στις επικείμενες αλλαγές; Ξέρουν τι καλούνται να κάνουν; Υποψιάζονται; Δεν έχουν ιδέα; Ήταν κάτι που το είχαν προγραμματίσει και το σκεφτόντουσαν καιρό ή ήταν κάτι αιφνίδιο;
Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά καλούνται να μπουν σε ένα σύστημα/ομάδα που δεν έχουν επιλέξει ούτε κι έχουν δημιουργήσει τα ίδια. Καλό θα ήταν και οι δύο γονείς να πάρουν τον χρόνο τους και να προετοιμάσουν τον εαυτό τους για αυτή τη νέα κατάσταση. Να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν τόσο τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους, όσο και τη χαρά τους.
Ίσως προκύψουν ερωτήματα από αυτή τη διαδικασία όπως:
Είναι το ίδιο επιθυμητό και από τους δύο; Τι τους προβληματίζει περισσότερο; Πρόκειται για θέματα που μπορούν να ξεπεραστούν;
Άλλοι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να εξετάσουμε σχετίζονται με το περιβάλλον του ζευγαριού: τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους και την εργασία τους. Υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω τους; Είναι μόνοι τους; Έχουν ίσως σοβαρές αντιξοότητες να αντιμετωπίσουν που είτε θα τους ενώσουν είτε θα τους κουράσουν μακροπρόθεσμα;
Στην περίπτωση που ένα παιδί έχει έρθει ήδη στη ζωή του ζευγαριού, θα πρέπει να παρατηρήσουμε την εξέλιξη της σχέσης τους και πώς αυτή πιστεύουν πως επηρεάστηκε τόσο στην αρχή έχοντας ένα νεογέννητο όσο και κατά την πορεία του προς την ενηλικίωση.
Κάποιοι, στα πρώτα χρόνια, μπορεί να δυσκολευτούν να εντοπίσουν πως ίσως θα ήταν καλό να ζητήσουν βοήθεια κι αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις στη συνέχεια. Ας μην ξεχνάμε πως δικαιούμαστε να ζητάμε βοήθεια όποτε μας είναι απαραίτητη και δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να προσπαθούμε να τις βελτιώνουμε.
Τα πρώτα χρόνια το παιδί έχει συγκεκριμένες βασικές ανάγκες όπως η σίτιση, ο ύπνος, η ασφάλεια και η φροντίδα της υγείας του. Αυτό δημιουργεί πολύ συγκεκριμένες προκλήσεις για τη σχέση των γονέων.
Μεγαλώνοντας όμως το παιδί και διαμορφώνοντας χαρακτήρα και διαφορετικές ανάγκες τι συμβαίνει με τις ανάγκες των γονέων και της μεταξύ τους σχέσης; Παραγκωνίζονται ακόμα περισσότερο ή βρίσκονται λύσεις που τις καλύπτουν; Τι έχει γίνει με τη σχέση τους τόσο καιρό; Έχουν παρακολουθήσει την εξέλιξή της ή ξαφνικά ανακαλύπτουν πως έχει δημιουργηθεί μεγαλύτερη απόσταση από ότι θα πίστευε κανείς;
Ποια είναι λοιπόν η σχέση που θα βοηθήσει το ζευγάρι να προχωρήσει ενωμένο σε αυτό το βήμα; Η ευθύνη βαραίνει εξίσου και τους δύο για να προσπαθούν για τη μεταξύ τους σχέση έτσι ώστε να μην μπει στο περιθώριο, να μην ξεχάσουν δηλαδή τον ρόλο τους ως σύντροφοι και υιοθετήσουν έτσι μόνο τον ρόλο του γονέα.
Το πρόγραμμα της καθημερινότητας που είχαν δομήσει έτσι ώστε να ισορροπεί η σχέση τους, τώρα θα πρέπει να προσαρμοστεί προκειμένου να προλαβαίνουν να καλύπτουν και τις ανάγκες ενός νέου, εξαρτώμενου όμως, μέλους της οικογένειας. Λόγω της αναμενόμενης κούρασης και έλλειψης ύπνου στην αρχή, ίσως υιοθετηθούν συνήθειες για πρόσκαιρη διευκόλυνση που αργότερα θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παιδί να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς ή και ακόμα ένας γονιός να κοιμάται με το παιδί κι ο άλλος μόνος του. Προφανώς αυτό δεν θα λειτουργήσει πολύ καλά για τη σχέση τους. Ο σύντροφος θα νοιώσει σιγά σιγά «εγκατάλειψη» και απόρριψη.
Στήριξη χρειάζεται και η μητέρα για να ανταποκριθεί στα νέα της καθήκοντα αλλά και ο πατέρας. Ίσως τα πρότυπα και οι εμπειρίες που έχουν να τους βοηθήσουν, ίσως όμως όχι. Δεν έχουν όλοι καλές εμπειρίες από τις οικογένειες και το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν. Μπορούν όμως να βρουν σίγουρα μία μέθοδο που να τους εξυπηρετεί και να λειτουργήσει για εκείνους, αρκεί να το θελήσουν, να το πιστέψουν και να το προσπαθήσουν.
Η σχέση των γονέων με το παιδί επηρεάζεται αμφίδρομα. Φυσικά και η σχέση των γονέων μπορεί να επηρεάσει το παιδί αλλά και το παιδί μπορεί να επηρεάσει τη σχέση του ζευγαριού. Μόνο που οι γονείς λειτουργούν ως πρότυπα για τα παιδιά τους και ως μεμονωμένα άτομα και ως σχέση. Ό,τι βιώσει το παιδί θα το επηρεάσει στη μετέπειτα ζωή του οπότε οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί.
Η συζήτηση μεταξύ τους είναι πολύ σημαντική. Θα βοηθούσε επίσης πολύ το να μην περιμένει ο ένας από τον άλλον να καταλάβει τι θα ήθελε ή τι θα είχε ανάγκη, αλλά να το ζητάει ευθέως πριν φτάσει στην απογοήτευση και την κούραση. Και φυσικά να ρωτάει ο ένας τον άλλον εάν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να κάνει για να βοηθήσει. Έτσι θα γλιτώσουν άσκοπη ταλαιπωρία.
Όσο πιο απλά είναι τα πράγματα τόσο πιο εύκολη γίνεται η ζωή μας. Βοηθώντας και στηρίζοντας τον σύντροφό μας, βοηθάμε και τον εαυτό μας. Δημιουργούμε ισχυρότερους δεσμούς και βελτιώνουμε την ποιότητα της σχέσης μας.
Καλή συνέχεια στο δύσκολο αλλά υπέροχο έργο σας ως γονείς!
Διαβάστε επίσης
Ξέρετε τι συμβαίνει όταν φωνάζετε στο παιδί;
Όλα όσα θέλει να σας πει ένα παιδί με ΔΕΠΥ – Πώς να το βοηθήσετε
