Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Philippa Perry αναλύει τα θεμέλια του οικογενειακού περιβάλλοντος πάνω στο οποίο μπορούν να «χτιστούν» παιδιά με «γερές» δόσεις ευτυχίας…
Εμείς και όποιος ζει μέσα στο σπίτι αποτελεί το περιβάλλον των παιδιών μας. Ένα μεγάλο μέρος του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά μας αισθάνονται για τον εαυτό τους και το πώς αλληλεπιδρούν με τους άλλους θα διαμορφωθεί από τη σχέση τους με εμάς και τον μικρό κύκλο που τα περιβάλλει. Ο κύκλος αυτός περιλαμβάνει τον σύντροφό μας, αν έχουμε, τα αδέλφια, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, τους αμειβόμενους βοηθούς που ίσως έχουμε κατά καιρούς και τους στενούς μας φίλους. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε επίγνωση του πώς φερόμαστε σε αυτές τις σχέσεις διότι αυτές οι σχέσεις επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η προσωπικότητα και η ψυχική υγεία του παιδιού.
Εκτός από τις στενές οικογενειακές σχέσεις, το περιβάλλον του παιδιού περιλαμβάνει επίσης το σχολείο, τις δικές του φιλίες και την ευρύτερη κοινότητα μέσα στην οποία ζει. Είναι λοιπόν χρήσιμο να εξετάσουμε αυτό το σύστημα και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το καταστήσουμε το καλύτερο δυνατό περιβάλλον για μας και το παιδί μας. Δεν χρειάζεται να είναι τέλειο – το τέλειο δεν υπάρχει.
Σύμφωνα με την ειδικό, δεν έχει σημασία η δομή της οικογένειας, κάτι που σίγουρα είναι ένα καλό νέο για όσους δεν ζουν σε μία τυπική οικογένεια. Η σύνθεση και οι συνήθειες μιας οικογένειας μπορεί να είναι συμβατικές ή ασυνήθιστες. Οι γονείς μπορούν να ζουν χωριστά ή μαζί, σε κοινόβιο, ή σε ménage a trois, μπορούν να είναι ετερόφυλοι, ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι, δεν έχει σημασία. Έρευνες έχουν δείξει ότι η οικογενειακή δομή έχει ελάχιστη επίδραση στη γνωστική ή συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και ότι στην πραγματικότητα πάνω από το 25% των παιδιών στο Ηνωμένο Βασίλειο προέρχεται από μονογονεϊκές οικογένειες, ενώ περίπου οι μισοί από αυτούς τους γονείς ήταν σε κάποια σχέση ήταν σε κάποια σχέση την εποχή που γεννιόταν το παιδί τους. Τα παιδιά αυτών των οικογενειών δεν έχουν καλύτερη ή χειρότερη εξέλιξη από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μία πιο συμβατική οικογενειακή δομή, αφού φυσικά συνυπολογίσουμε παράγοντες όπως η οικονομική τους κατάσταση και το μορφωτικό επίπεδο των γονέων.
Οι άνθρωποι στη ζωή ενός παιδιού αποτελούν τον κόσμο του. Μπορεί να είναι ένας κόσμος όμορφος, με αφθονία και πολλή αγάπη, αλλά μπορεί επίσης να μοιάζει και με ένα μόνιμο πεδίο μάχης. Έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η οικογενειακή ζωή του παιδιού να μην γέρνει προς το άκρο του πεδίου μάχης. Εάν τα παιδιά ανησυχούν, δεν νιώθουν ασφαλή και αν δεν έχουν τη βεβαιότητα ότι ανήκουν απόλυτα στο σύστημα μέσα στο οποίο μεγαλώνουν, δεν νιώθουν ελεύθερα να εξερευνήσουν με περιέργεια τον ευρύτερο κόσμο που τα περιβάλλει. Ο περιορισμός της περιέργειας και η αδυναμία να την εξασκήσουν επηρεάζουν αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο συγκεντρώνονται και μαθαίνουν. Σε μία έρευνα, οι έφηβοι και οι γονείς τους ρωτήθηκαν εάν συμφωνούν ή διαφωνούν με την ακόλουθη δήλωση: «Η αρμονική σχέση μεταξύ των γονέων είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για το μεγάλωμα ευτυχισμένων παιδιών;». Το 70% των εφήβων συμφώνησε σε σύγκριση με μόλις το 33% των γονιών. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι τα συναισθηματικά προβλήματα των παιδιών, που γεννιούνται όταν οι σχέσεις των γονιών τους είναι δυσλειτουργικές, δεν είναι ορατά στους ενήλικες. Αν δεν μπορούμε ωστόσο να τα δούμε είμαστε υποχρεωμένοι να τα ακούσουμε και ικανοί να τα προλάβουμε. Το μυστικό άλλωστε κρύβεται μέσα στον τρόπο που λειτουργούμε στις δικές μας σχέσεις…
Διαβάστε επίσης
Μοναχοπαίδια: Κακομαθημένα και χωρίς φίλους; Ποια είναι η αλήθεια
Θα εκπλαγείτε αν μάθετε ποιες στενές σχέσεις είναι τοξικές για την υγεία
