Για τους περισσότερους εφήβους, τα video games είναι μια ευχάριστη και συχνά κοινωνικοποιητική μορφή ψυχαγωγίας. Το ζήτημα είναι πόσο εθιστικά μπορεί να είναι και γενικώς επιβλαβή για την ανάπτυξή τους.
Μια πρόσφατη εξαετής μελέτη με δομημένα ερωτηματολόγια, η μεγαλύτερη που έγινε ποτέ για τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια, διαπίστωσε ότι περίπου το 90% των παικτών δεν παίζουν με τρόπο που είναι επιβλαβής ή να προκαλεί αρνητικές μακροπρόθεσμες συνέπειες. Μια σημαντική μειονότητα, ωστόσο, μπορεί να εθιστεί πραγματικά και να υποφέρει ψυχικά, κοινωνικά και συμπεριφορικά. Συγκεκριμένα, μόνο περίπου το 10% των gamers εμπίπτουν στην παθολογική κατηγορία του εθισμού, εμφανίζοντας παράλληλα υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, επιθετικότητας, ντροπής, προβληματικής χρήσης κινητού τηλεφώνου και άγχους.
Επιπλέον, βρέθηκαν δύο βασικοί προγνωστικοί παράγοντες για τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια: ο ένας είναι το ανδρικό φύλο και τα χαμηλά επίπεδα κοινωνικής συμπεριφοράς και κοινωνικοποίησης. Έφηβοι που ασχολούνταν με τον αθλητισμό για παράδειγμα, εμφάνιζαν μια ασπίδα προστασίας απέναντι στα συμπτώματα του εθισμού.
Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του εθισμού που συζητάμε είναι ότι ο εθισμός δεν εξελίσσεται τόσο όσο παραμένει σταθερός (μέσα σε αυτά τα 6 χρόνια της μελέτης). Επομένως, αν το έφηβο παιδί σας εμφανίζει έντονα συμπτώματα εθισμού, θα πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού.
