Έναν νέο μηχανισμό που προσφέρει μακροχρόνια ανακούφιση από τον χρόνιο πόνο ανακάλυψαν οι ερευνητές από το Charité – Universitätsmedizin του Βερολίνου.
Η ιντερλευκίνη-4 (IL-4), μία κυτταροκίνη που απελευθερώνεται από ενεργοποιημένα Τ λεμφοκύτταρα και μαστοκύτταρα οδηγεί έναν συγκεκριμένο τύπο ερυθρών αιμοσφαιρίων να παράξουν ενδογενή οπιοειδή τοπικά στο σημείο της φλεγμονής. Τα ευρήματα των επιστημόνων δημοσιεύθηκαν στην Journal of Clinical Investigation (JCI) Insight.
Η περιφερική φλεγμονή των νεύρων μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο πόνο. Η φλεγμονώδης αντίδραση μεσολαβείται από έναν αριθμό αιματολογικών ανοσοκυττάρων, τα οποία παράγουν κυτοκίνες, σηματοδοτικές πρωτείνες που είτε προάγουν είτε μειώνουν την φλεγμονή και τον πόνο. Χάρη στις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές της μια από αυτές τις κυτοκίνες η IL-4, ήδη χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση του πόνου.
Η επιστημονική ομάδα με επικεφαλής την Δρ. Halina Machelska του Τμήματος Πειραματικής Αναισθησιολογίας του Charité χρησιμοποιήσαν ένα ζωικό μοντέλο ισχιαλγίας για να μελετήσουν τον αναλγητικό μηχανισμό δράσης της IL-4. Αρχικά μια μεμονωμένη ένεση IL-4 κοντά στο φλεγμαίνον νεύρο παρήγαγε παυσίπονη δράση για λίγα λεπτά. Με καθημερινή επανάληψη όμως οι ενέσεις οδήγησαν σε μείωση του πόνου έως και για οκτώ ημέρες, ακόμη και όταν έπαψαν να γίνονται οι ενέσεις IL-4. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της συσσώρευσης M2 μακροφάγων κυττάρων ένας τύπου ανοσοκυττάρων που παράγουν οπιοειδή, επομένως έχουν αναλγητική δράση.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Machelska η εστίαση στις ευεργετικές αναλγητικές ιδιότητες των μακροφάγων είναι υποσχόμενη μέθοδος αντιμετώπισης του χρόνιου πόνου. «Τα ευρήματά μας είναι σχετικά με πολλές νόσους που εμπλέκουν το ανοσοποιητικό σύστημα από την αρθρίτιδα έως τις νευροεκφυλιστικές νόσους και τον καρκίνο» δήλωσε.
Τα M2 μακροφάγα στη συνέχεια απομονώθηκαν από το φλεγμαίνον νεύρο και μεταφέρθηκαν σε ένα διαφορετικό πειραματόζωο όπου επίσης μείωσαν τον πόνο. Όταν οι ερευνητές μελέτησαν τα απομονωμένα κύτταρα λεπτομερώς διαπίστωσαν ότι αυτά τα κύτταρα παρήγαγαν διάφορα ενδογενή οπιοειδή όπως οι ενδορφίνες, οι εγκεφαλίνες και οι δυνορφίνες που ενεργοποιούσαν τους υποδοχείς οπιοειδών στο σημείο της φλεγμονής.
«Καθώς αυτή η αναλγητική δράση συμβαίνει στα περιφερικά νεύρα εκτός του εγκεφάλου είναι πιθανό να προλαμβάνει ανεπιθύμητες ενέργειες όπως η καταστολή, η ναυτία και ο εθισμός» εξηγεί ο καθηγητής Mackelska. «Αυτά τα ευρήματα μπορεί να προσφέρουν νέες προοπτικές για το σχεδιασμό εναλλακτικών παυσίπονων θεραπειών για τους ασθενείς» καταλήγει.
