Το μέγεθος του εγκεφάλου έχει σημασία όταν πρόκειται για την πνευματική οξυδέρκεια κάποιου;
Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν υποστηρίζουν σε άρθρο που δημοσιεύουν στο Cerebral Cortex ότι το μεγαλύτερο μέγεθος συγκεκριμένων τμημάτων του εγκεφάλου δεν σημαίνει απαραιτήτως και καλύτερη μνήμη.
Οι επιστήμονες εξηγούν ότι ο μεγαλύτερος ιππόκαμπος δεν σημαίνει απαραιτήτως και καλύτερες ικανότητες μάθησης και μνήμης στους ηλικιωμένους.
Ο ιππόκαμπος με την πάροδο της ηλικίας συρρικνώνεται, αλλά το ίδιο παρατηρείται και στα άτομα με ήπια γνωστική εξασθένηση ή νόσο Αλτσχάιμερ.
Οι ειδικοί θεωρούσαν μέχρι σήμερα ότι ο μεγαλύτερος ιππόκαμπος σημαίνει και καλύτερη μνήμη. Αλλά το 2004 μελέτη έδειξε ότι το μέγεθος δεν μετράει πάντα όταν πρόκειται για τη μνήμη των ηλικιωμένων. Και τώρα με τη νέα αμερικανική μελέτη αρχίζει να γίνεται κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό.
Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Δρ. Andrew Bender, επίκουρο καθηγητή Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής, Νευρολογίας και Οφθαλμολογίας στο Κολέγιο Ιατρικής του Ανθρώπου του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, απέδειξαν ότι το μέγεθος ή ο όγκος του ιππόκαμπου είναι ο μόνος μετρήσιμος δείκτης μάθησης για τους ηλικιωμένους ανθρώπους με άθικτη λευκή ουσία – το νευρικό κύκλωμα που συνδέει τον ιππόκαμπο με τον υπόλοιπο εγκέφαλο.
«Η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη μέτρησης όχι μόνο του μεγέθους του ιππόκαμπου αλλά επίσης και του πόσο καλά αυτός είναι συνδεδεμένος με τον υπόλοιπο εγκέφαλο όταν αναζητάμε παθοφυσιολογικούς δείκτες για την εξασθένηση της μνήμης στους ηλικιωμένους», εξηγεί ο Δρ. Bender.
Ο ίδιος και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, την Ουγγρική Ακαδημία Επιστημών και στο Ινστιτούτο Ανθρώπινης Ανάπτυξης Max Planck, ανέλυσαν δύο διαφορετικούς τύπους εγκεφαλικών απεικονίσεων: μια που αξιολογούσε το μέγεθος του ιππόκαμπου και μια άλλη που αξιολογούσε το κύκλωμα της λευκής ουσίας που συνδέει τον ιππόκαμπο με άλλες εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται στη μάθηση. Οι εγκεφαλικές απεικονίσεις αφορούσαν 330 ηλικιωμένους που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη Berlin Aging Study-II (BASE-II), τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή μελέτη για τη γήρανση στη Γερμανία.
Οι συμμετέχοντες στη BASE-II είχαν υποβληθεί σε τεστ μνήμης και μάθησης πέντε φορές. Οι ερευνητές ανέλυσαν στη συνέχεια τη σχέση ταχύτητας εκμάθησης και του μεγέθους του ιππόκαμπου και της δομής της λευκής ουσίας κάθε ατόμου. Ταχύτερη μάθηση παρατηρήθηκε μόνο στους ηλικιωμένους που είχαν μεγαλύτερο ιππόκαμπο και πιο ομοιόμορφο κύκλωμα λευκής ουσίας.
