Μια ανασκόπηση ερευνών σχετικά με τους παράγοντες που αυξάνουν τις απόπειρες αυτοκτονίας σε διαφορετικά στάδια της ζωής ενός ανθρώπου, καθώς και την αποτελεσματικότητα των αξιολογικών και θεραπευτικών προσεγγίσεων, διαπίστωσε ότι ενώ ορισμένοι γενετικοί παράγοντες καθώς και το οικογενειακό ιστορικό διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο ενδεχόμενο αυτοκτονίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, παράγοντες όπως η κατάθλιψη, η κατάχρηση ουσιών, η έλλειψη υποστήριξης από το κοινωνικό περιβάλλον και οικονομικοί παράγοντες γίνονται ισχυρότεροι μετά την εφηβεία.
Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine (NEJM), μεταξύ των επιμέρους παραγόντων υπεύθυνων για αυτοκτονία, η κατάθλιψη, η διπολική διαταραχή, οι διαταραχές φάσματος σχιζοφρένειας, οι διαταραχές από χρήση ουσιών, η επιληψία και η τραυματική εγκεφαλική βλάβη αυξάνουν τις πιθανότητες αυτοκτονίας με συντελεστή μεγαλύτερο από τρία κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Ινστιτούτο Karolinska της Σουηδίας, εξέτασαν την αποτελεσματικότητα παρεμβάσεων όπως ο περιορισμός της πρόσβασης σε δηλητήρια ή πυροβόλα όπλα σε επίπεδο πληθυσμού, ώστε να επικεντρωθούν σε ομάδες ή άτομα υψηλού κινδύνου, αλλά διαπίστωσαν ότι η αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων διαφέρει ανά χώρα και κουλτούρα.
Κατά την Seena Fazel, Καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τα ευρήματα βοηθούν στην κατανόηση των παραγόντων που οδηγούν στην αυτοκτονία και οι οποίοι διαφέρουν στην παιδική ηλικία, την εφηβεία και την ενήλικη ζωή. Η πρόληψη μιας αυτοκτονίας απαιτεί τη γνώση ολόκληρης της εικόνας.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όταν αξιολογείται και αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο μιας αυτοκτονίας:
- ένα άτομο που παρουσιάζει αυτοκτονικές τάσεις μπορεί να κινδυνεύει ακόμα και αν υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ή συμπτώματα ψυχιατρικής διαταραχής
- ο κίνδυνος αυτοκτονίας θα πρέπει να αξιολογείται λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες προδιάθεσης και κατακρήμνισης
- το ενδεχόμενο αυτοκτονίας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τακτική παρακολούθηση του ατόμου και σύντομη ψυχοθεραπεία
- για τα άτομα με συμπτώματα ψυχικής νόσου, θα πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπ’ όψιν η φαρμακευτική αγωγή
- το άτομο με τάσεις αυτοκτονίας, τα μέλη της οικογένειας και όσοι το φροντίζουν θα πρέπει να συμμετέχουν μαζί στη διασφάλιση ενός ασφαλούς περιβάλλοντος με την απομάκρυνση αντικειμένων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αυτοκτονία, όπως όπλα ή συγκεκριμένα φάρμακα
- εάν το ενδεχόμενο αυτοκτονίας θεωρείται υψηλό ή αβέβαιο, το άτομο θα πρέπει να παραπέμπεται άμεσα σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας, καθώς επίσης θα πρέπει να γίνεται χρήση εργαλείων αξιολόγησης κινδύνου ώστε να εκτιμηθεί η κατάσταση και να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά οι αρμόδιες υπηρεσίες.
