Ελπίδες για την καθυστέρηση της εμφάνισης προεκλαμψίας γεννά έρευνα του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ζυρίχης (ETH) που δημοσιεύθηκε στο Cell.
Μετά από πειράματα που έκαναν σε ποντίκια οι επιστήμονες κατάφεραν να ρίξουν φως στον μηχανισμό της επικίνδυνης συστολής των αιμοφόρων αγγείων που έχουν ως αποτέλεσμά τους την προεκλαμψία – μία επικίνδυνη μορφή υψηλής πίεσης που εμφανίζεται σε ορισμένες γυναίκες συνήθως κατά τα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης και μπορεί να αποβεί απειλητική για τη ζωή μητέρας και εμβρύου. Η μόνη μέθοδος που χρησιμοποιούν οι γιατροί για την αποτροπή της είναι ο πρόωρος τοκετός και οι επιστήμονες εργάστηκαν για την καθυστέρηση αυτής της επιλογής.
Στο επίκεντρο των ερευνών βρέθηκαν οι ετεροδιμερείς υποδοχείς που ανταποκρίνονται σε ορμονικά σήματα αλλά και σε μηχανικά ερεθίσματα πυροδοτώντας μια σειρά αλλαγών στα κύτταρα των αιμοφόρων αγγείων που μπορούν να τροποποιήσουν εντελώς την συμπεριφορά τους. Τα αιμοφόρα αγγεία υπό κανονικές συνθήκες συστέλλονται όταν χρειάζεται, αλλά στις περιπτώσεις προεκλαμψίας χάνουν την ελαστικότητά τους. Αυτό οφείλεται στην ισχυρή πίεση που δέχεται η κοιλιακή χώρα κατά το τελευταίο τρίμηνο της κύησης το οποίο οδηγεί στην υπερδιέγερση των υποδοχέων των ετεροδιμερών, όπως σημειώνει η Ursula Quitterer καθηγήτρια Μοριακής Φαρμακολογίας στο ETH.
Η Quitterer και οι συνεργάτες της, δοκίμασαν να καθυστερήσουν την εμφάνιση της προεκλαμψίας σε γονιδιακά τροποποιημένα ποντίκια που παρουσίασαν τα ίδια συμπτώματα όπως αυτά που παρουσιάζονται στις γυναίκες με προεκλαμψία δηλαδή αυξημένη αρτηριακή πίεση και λεύκωμα στα ούρα τους. Οι επιστήμονες χορήγησαν αμλοδιπίνη στα ποντίκια, ένα παλαιότερο αντιυπερτασικό φάρμακο (αναστολέας της εισόδου των ιόντων ασβεστίου). Η θεραπεία αυτή απέτρεπε την σύσπαση των αιμοφόρων αγγείων ενώ τα τοιχώματα των αγγείων παρέμεναν ελαστικά.
Πέρα από τα ποντίκια η Quitterer και οι συνεργάτες της παρείχαν αμλοδιπίνη και σε τέσσερις εγκύους με προεκλαμψία ενώ επέκτειναν το πείραμά τους χορηγώντας και σε άλλες τέσσερις εγκύους νιφεδιπίνη, μία ουσία που αποτελεί επίσης αναστολέα διαύλων ασβεστίου. Όπως παρατηρήθηκε αν και αμφότερες οι θεραπείες μείωναν την αρτηριακή πίεση η αμλοδιπίνη παρέτεινε σημαντικά την εγκυμοσύνη καθώς οι γυναίκες που λάμβαναν την αμλοδιπίνη ήταν σε θέση να γεννήσουν τέσσερις μέρες αργότερα από το μέσο όρο. Για την Quitterer τα αποτελέσματα αυτά ήταν κομβικά καθώς «κάθε μέρα παραπάνω που είχε το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της μητέρας του είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξή του». Το επόμενο βήμα της έρευνας είναι να διερευνηθεί αν η αμλοδιπίνη σε συνδυασμό με την ασπιρίνη θα μπορούσε να καθυστερήσει ακόμα περισσότερο την εμφάνιση της προεκλαμψίας σε εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
