Νέα έρευνα υποστηρίζει ότι είναι πιθανό μια οφθαλμολογική εξέταση να αναδειχθεί σε μέθοδο έγκαιρης διάγνωσης της νόσου Αλτσχάιμερ σε ανθρώπους με ήπια γνωστική διαταραχή.
Ο Δρ. Thom Wilcockson από το Πανεπιστήμιο του Loughborough αναφέρει ότι τα ευρήματα της νέας αυτής εργασίας, της οποίας είναι και επικεφαλής συγγραφέας, θα συνεισφέρουν στην έγκαιρη διάγνωση ασθενών που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νόσησης και θα διασφαλίσουν πιο άμεσες παρεμβάσεις.
Πιο αναλυτικά, στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Aging αναφέρεται ότι υπάρχουν πιθανότητες η εξασθένηση της κινητικότητας των ματιών να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιοδείκτης της νόσου Αλτσχάιμερ και η τεχνολογία οφθαλμική ιχνηλάτησης να αποτελεί ένα πολλά υποσχόμενο διαγνωστικό εργαλείο. Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι τα τεστ οφθαλμική ιχνηλάτησης μπορούν να αναγνωρίσουν τους ασθενείς που θεωρητικά βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου.
Προς το παρόν, η διαγνωστική μέθοδος για τη νόσο Αλτσχάιμερ βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αξιολόγηση της γνωστικής εξασθένισης, διαδικασία η οποία αποδεικνύεται αρκετά προβληματική, αν λάβουμε υπόψιν ότι από τη στιγμή που η γνωστική εξασθένιση γίνεται εμφανής, ενδέχεται η νόσος να έχει ήδη προκαλέσει σημαντική εγκεφαλική βλάβη, καθιστώντας κάποιες θεραπευτικές παρέμβασεις αναποτελεσματικές. Για το λόγο αυτό, οι επιστήμονες προσπαθούν να ανακαλύψουν έναν εύκολο και ακριβή τρόπο διάγνωσης της νόσου Αλτσχάιμερ πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων.
Η ήπια γνωστική διαταραχή ανοίγει τον δρόμο για την έγκαιρη διάγνωση
Η έρευνα γύρω από την ήπια γνωστική διαταραχή πιθανώς ανοίγει ένα νέο δρόμο για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι πάσχοντες από ήπια γνωστική διαταραχή -μια μικρή αλλά εμφανής μείωση σε γνωστικές δεξιότητες όπως η μνήμη και η σκέψη- έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με ανθρώπους με φυσιολογική γνωστική λειτουργία.
Υπάρχουν, μάλιστα, διάφορες υποομάδες πασχόντων από ήπια γνωστική διαταραχή, κάποιες από τις οποίες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για τη νόσο. Το ενδιαφέρον των ερευνητών επικεντρώνεται σε δύο από αυτές, τους αμνησιακούς πάσχοντες από ήπια γνωστική διαταραχή και τους μη-αμνησιακούς. Στην πρώτη κατηγορία ασθενών κυριαρχεί η απώλεια μνήμης, ενώ στη δεύτερη οι βλάβες παρατηρούνται περισσότερο σε άλλους τομείς και όχι στη μνήμη. Μέχρι στιγμής, πάντως, θεωρείται ότι οι αμνησιακοί έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου Αλτσχάιμερ από ό,τι οι υγιείς ενήλικες ή οι μη-αμνησιακοί με ήπια γνωστική διαταραχή.
Η εξασθενημένη κινητικότητα των ματιών ως βιοδείκτης
Προσπαθώντας, λοιπόν, να βρουν ένα τεστ έγκαιρης διάγνωσης, οι ερευνητές εντοπίζουν βιοδείκτες που θα μπορούν να υποδείξουν με σιγουριά και ακρίβεια την ύπαρξη της ασθένειας και αναπτύσσουν νέες μεθόδους εντοπισμού τους, καθώς οι υπάρχουσες διαδικασίες είναι είτε παρεμβατικές, είτε πάρα πολύ ακριβές.
Η εξασθένηση της κινητικότητας των ματιών διερευνάται πλέον εκτενώς, γιατί στα πρώτα στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ πολλοί ασθενείς εμφανίζουν τέτοιου είδους εξασθένηση, πριν αποκαλυφθούν τα γνωστικά προβλήματα στην ομιλία, την κρίση και τη σκέψη.
Οι παραδοσιακές μέθοδοι αξιολόγησης της γνωστικής ικανότητας συχνά αγνοούν την εξασθένηση της κινητικότητας των ματιών, με τις μέχρι τώρα έρευνες, πάντως, να δείχνουν ότι η οφθαλμολογική αξιολόγηση αποτελεί επιτυχή τρόπο εντοπισμού τέτοιων προβλημάτων στους πάσχοντες από ήπια γνωστική διαταραχή. Η έρευνα του Δρ. Wilcockson είναι η πρώτη που μελετά τον τρόπο με τον οποίο η εξασθένηση της κινητικότητας των ματιών διαφέρει ανάμεσα στους αμνησιακούς πάσχοντες από ήπια γνωστική εξασθένηση και τους μη-αμνησιακούς.
Η μελέτη
Ο Δρ. Wilcockson και η ομάδα του αξιολόγησαν 43 ασθενείς με διάγνωση αμνησιακής ήπιας γνωστικής εξασθένησης, 47 μη-αμνησιακούς, 68 πάσχοντες από άνοια λόγω νόσου Αλτσχάιμερ και 92 υγιή άτομα που αποτελούσαν την ομάδα ελέγχου. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να υποβληθούν σε ένα τεστ, όπου στην οθόνη ενός υπολογιστή έπρεπε να κοιτούν σε άλλη κατεύθυνση από το οπτικό ερέθισμα.
Δείτε το βίντεο με ένα παρόμοιο τεστ
Για παράδειγμα, όταν ένα ερέθισμα όπως μια τελεία εμφανιζόταν στα δεξιά της οθόνης, οι συμμετέχοντες έπρεπε να κοιτούν αριστερά. Κατά τη διαδικασία αυτή, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν εξοπλισμό που καταγράφει την κίνηση των ματιών 500 φορές το δευτερόλεπτο, για να μετρήσουν πόσες φορές ο κάθε συμμετέχων κοίταξε το ερέθισμα.
Βρήκαν, λοιπόν, ότι αναλύοντας τα αποτελέσματα του πειράματος αυτού, μπορούσαν να διαχωρίσουν τους δύο τύπους πασχόντων από ήπια γνωστική εξασθένηση (αμνησιακούς και μη αμνησιακούς), αλλά και ότι τα μοτίβα κίνησης των ματιών των αμηνησιακών ήταν παρόμοια με αυτά των πασχόντων από τη νόσο Αλτσχάιμερ, παρέχοντας, έτσι, περαιτέρω ενδείξεις ότι η οφθαλμολογική αξιολόγηση αποτελεί όντως ένα χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο.
