Το ένα τέταρτο των γυναικών που εκδηλώνουν σοβαρές επιπλοκές στη γέννα επίσης γεννούν πρόωρα, θέτοντας τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους σε «διπλή επιβάρυνση» σύμφωνα με μελέτη του Κολεγίου Νοσηλευτικής Rory Meyers του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο και του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, που δημοσιεύθηκε στο The Journal of Maternal-Fetal & Neonatal Medicine.
Η μελέτη, είναι η πρώτη που επικεντρώνεται σε αυτό το «διπλό βάρος» και δείχνει ότι αφορά μια στις 270 γεννήσεις και είναι δύο φορές πιο πιθανό να επηρεάσει τις γυναίκες της αφροαμερικανικής φυλής.
«Οι περιπτώσεις τοκετών στις οποίες τόσο οι μητέρες όσο και τα νεογέννητα δοκιμάζονται από επιπλοκές είναι ιδιαίτερα στρεσογόνες για τις οικογένειες και που πρέπει να μεριμνήσουν για την υγεία και των δύο. Παρόλα αυτά οι φορείς υγειονομικής περίθαλψης δεν αναγνωρίζουν αυτό το βάρος, κυρίως μάλιστα όταν τη φροντίδα της μητέρας έχει αναλάβει διαφορετικός ειδικός υγείας από αυτόν που φροντίζει το νεογνό», δήλωσε η Δρ. Audrey Lyndon, καθηγήτρια νοσηλευτικής και βοηθός διευθυντή κλινικής έρευνας στο Κολέγιο Νοσηλευτικής Rory Meyers του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Τα πρόωρα νεογνά -που γεννήθηκαν πριν τις 37 εβδομάδες κύησης- αντιμετωπίζουν πλήθος προβλημάτων υγείας (αναπνευστικά, πέψης, καρδιάς, ανάπτυξης). Το ίδιο ισχύει και για τις μητέρες που δοκιμάζονται από επιπλοκές (σοβαρή μητρική νοσηρότητα): αιμορραγίες, θρόμβους αίματος, καρδιακή ανεπάρκεια, επείγουσα υστερεκτομή και άλλα σοβαρά προβλήματα. Αν και η σοβαρή μητρική νοσηρότητα είναι σπάνια κατάσταση, αυξήθηκε κατακόρυφα στο διάστημα από το 2002 έως το 2014 με σοβαρές συνέπειες στις ίδιες τις γυναίκες και τις οικογένειές τους.
Οι ερευνητές βρήκαν πως στις 10.000 γεννήσεις οι πρόωροι τοκετοί ήταν 876, ενώ οι περιπτώσεις σοβαρής μητρικής νοσηρότητας ήταν 140. Επομένως, το ένα τέταρτο των γυναικών με σοβαρή μητρική νοσηρότητα γέννησαν πρόωρα. Η πλειοψηφία αυτών των τοκετών «διπλής επιβάρυνσης» -αφού αφορούν και το νεογνό και τη μητέρα- εντοπίστηκαν κυρίως σε περιπτώσεις πραγματικά πρόωρου τοκετού (61%) παρά στις περιπτώσεις προκαλούμενου πρόωρου τοκετού για ιατρικού λόγους (23%).
Ποικίλοι παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα τοκετών «διπλής επιβάρυνσης» (με σοβαρή μητρική νοσηρότητα και πρόωρο τοκετό), σε αυτούς περιλαμβάνονται, η καισαρική τομή, οι πολλαπλές γεννήσεις, το κάπνισμα, οι λιποβαρείς μητέρες, η υπέρταση, ο διαβήτης. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι γυναίκες της αφροαμερικανικής φυλής κινδυνεύουν περισσότερο. Οι ερευνητές εξήγησαν το εύρημα αυτό τονίζοντας ότι «οι φυλετικές αυτές διαφορές οφείλονται στην επαναλαμβανόμενη έκθεση στο ρατσισμό και στο χρόνιο στρες αυτών των ανθρώπων λόγω των διακρίσεων και των δομικών ανισοτήτων».
Αυτές οι γεννήσεις διπλής δυσκολίας έχουν άμεσες και μόνιμες σωματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους.
Οι ερευνητές τονίζουν τη σημασία οι μητέρες και τα νεογνά να λαμβάνουν φροντίδα από τις ίδιες ομάδες ειδικών και την ανάγκη δημιουργίας νέων μοντέλων φροντίδας που θα στηρίζουν ενεργά τη μετάβαση των οικογενειών στο σπίτι και τη μακροπρόθεσμη υγεία τους.
