Η ρελαξίνη μία ορμόνη που εκκρίνεται κατά την κύηση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση μίας επίπονης κατάστασης, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academies of Sciences.
Όπως αναφέρει η έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ η ορμόνη θα μπορούσε να χορηγηθεί ενέσιμα σε ασθενείς με αρθροΐνωση. Πρόκειται για μια δύσκολη στην αντιμετώπισή της επιπλοκή που μπορεί να παρουσιαστεί μετά από αρθροσκοπικές επεμβάσεις του γόνατος. Είναι μία διαδικασία κατά την οποία διάχυτος ουλώδης ιστός και ινώδεις συμφύσεις σχηματίζονται ενδοαρθρικά και εξωαρθρικά του γόνατος με αποτέλεσμα τον επίπονο και επίμονο περιορισμό της άρθρωσης παρά την εφαρμογή φυσιοθεραπευτικού προγράμματος ασκήσεων. Εκτιμάται ότι σχεδόν το ένα τρίτο των ασθενών που είχαν υποβληθεί σε χειρουργείο επανόρθωσης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου εμφάνισαν τη νόσο.
Εξετάζοντας τη θεωρία εργαστηριακά σε ανθρώπινα κύτταρα οι ερευνητές βρήκαν ότι η ρελαξίνη σταματά την παραγωγή ουλώδους ιστού των κυττάρων. Ακολούθως έγχυσαν την ορμόνη σε ένα πειραματόζωο με «παγωμένο ώμο» – είναι ένας όρος που περιγράφει μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από επώδυνη δυσκαμψία και απώλεια του εύρους κίνησης του ώμου – και βρήκαν ότι τα συμπτώματα μειώνονταν με την πάροδο των ημερών.
Στη νέα μελέτη οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ρελαξίνη-2 μία παραλλαγή της ορμόνης σε πειραματόζωα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι πολλαπλές εγχύσεις επέφεραν σημαντική και μακροχρόνια βελτίωση στο εύρος της κίνησης κάτι που δεν επετεύχθη με μία έγχυση.
Ο επικεφαλής ερευνητής Edward Rodriguez, δήλωσε: «Η αρθροϊνωση είναι μία ευρέως διαδεδομένη νόσος η οποία μπορεί να εμφανιστεί στις αρθρώσεις και οι επιπτώσεις της, οι περιορισμένες επιλογές θεραπείας και τα ανεπαρκή αποτελέσματα στους ασθενείς απαιτούν εναλλακτικές και αποτελεσματικές μη χειρουργικές λύσεις.
«Η τοπική απελευθέρωση ρελαξίνης-2 μπορεί να οδηγήσει σε μια τροποποίηση της θεραπείας εκατομμυρίων ατόμων που επηρεάζονται από την αρθροϊνωση κάθε χρόνο» επισημαίνουν οι ερευνητές.
Οι υπάρχουσες θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της αρθροϊνωσης, όπως οι φυσιοθεραπείες και η φαρμακευτική αγωγή επιφέρουν μόνο ελάχιστα ή προσωρινά αποτελέσματα καθώς δεν αντιμετωπίζουν την πηγή του πόνου και της δυσκαμψίας.
«Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα, η επιλογή αυτής της ορμόνης ως θεραπεία για την αρθροϊνωση θα μπορούσε να προσφέρει μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία για την αντιμετώπιση των πασχόντων» σύμφωνα με τους ερευνητές.
